Antwerp staat voor een revolutie. De Great Old verving niet alleen Laszlo Bölöni door Ivan Leko aan het roer, maar neemt straks allicht ook afscheid van een heleboel spelers met een aflopend contract. Toch moeten volgens sportief manager Sven Jaecques straks een vier à vijftal gerichte versterkingen volstaan om de kern te vervolledigen. Luciano D'Onofrio weet alvast waar hij aan toe is, want de nieuwkomers kunnen maar best passen in het geliefkoosde systeem van de nieuwe coach. Wij gingen op zoek naar de voornaamste wensen op diens verlanglijstje.
Dat Leko zijn visie zal laten gelden op de Bosuil, staat alleszins als een paal boven water. Hoewel hij destijds bij Club Brugge de teugels overnam van niemand minder dan Michel Preud’homme, zette de Kroaat ook daar het elftal tenslotte al vrij snel naar zijn hand. Zonder álle principes van zijn voorganger overboord te gooien, uiteraard. Dankzij het werk van Bölöni beschikt hij ook nu weer over de nodige bouwstenen om op verder te borduren, maar de verwachting is toch dat Leko opnieuw zijn eigen accenten zal leggen. Te beginnen met de 3-5-2-formatie die hij in Jan Breydel hanteerde – en waar Philippe Clement dit seizoen met succes naar teruggreep. Samen met zijn meer offensief ingestelde filosofie is het een speelstijl die een aantal andere profielen vereist dan wat in de huidige selectie voorhanden is. Welke gaten D'Onofrio dan precies moet vullen, ontdekt u hieronder.
DOELMAN
Al heeft de eerste prioriteit weinig met opstellingen te maken. Onder de lat neemt Antwerp namelijk niet alleen afscheid van modern clubicoon Sinan Bolat, maar meteen ook van diens doublure Jens Teunckens. Hoewel in januari met Davor Matijas al een nieuwe doelman in huis werd gehaald, is vers bloed tussen de palen dus een absolute noodzaak. Alireza Beiranvand moet naar verluidt de nieuwe nummer één worden, maar rond de Iraniër is het nu toch al een tijdje stil. Intussen zou Antwerp zelfs al een bod op Moeskroen-sluitstuk Jean Butez hebben uitgebracht. Hoe dan ook hoopt Leko ongetwijfeld op een snelle doorbraak in het dossier, want begin augustus wacht al zijn eerste opdracht met de bekerfinale tegen ... Club Brugge.
VERDEDIGING
Achterin hoeft hij allicht niet meer te rekenen op Dino Arslanagic, met wie de onderhandelingen over een verlengd verblijf op een dood spoor zitten. De vraag is dan ook wie de centrale stek in de driemansdefensie zal innemen, al zien we wel reeds enkele potentiële kandidaten aanwezig. Junior Pius bijvoorbeeld, die in augustus na welgeteld 25 minuten tegen Viktoria Pilsen geblesseerd uitviel maar nu eindelijk weer op het oefenveld staat. De boomlange Nigeriaan, vorige zomer toch aangekondigd als toptransfer, moet in staat zijn om de leemte te vullen. Met Abdoulaye Seck en winteraanwinst Luete Ava Dongo als back-ups is het huiswerk hier hopelijk dus al gemaakt, zoals Jaecques ook reeds aangaf door te wijzen op de ruime selectie.
Die eerste kan bovendien tevens als meest rechtse pion aan de slag, waar wie weet ook Dylan Batubinsika mag azen op een nieuwe kans. De rol lijkt echter vooral op het lijf van Ritchie De Laet geschreven, al heeft Leko hem dan misschien weer aan de overkant nodig om het vertrek van Wesley Hoedt op te vangen. Een doodzonde, want de Nederlander is perfect geschikt voor die positie, maar met Matheus Borges komt ook hier wel nóg een optie uit de ziekenboeg. Ondanks het verlies van het huidige centrale duo heeft Antwerp in theorie dus nog voldoende verdedigers over voor het trio achterin, tenminste indien sommigen hun niveau optrekken en anderen blessurevrij blijven. Een extra linkspoot zou evenwel zeker niet misstaan.
WINGBACKS
Simen Jukleröd zijn naam hebben we dan bewust nog niet genoemd, want de Noor is eerder een kandidaat om de linkerflank af te dweilen. Op voorwaarde dat hij geen andere oorden opzoekt uiteraard, wat tevens opgaat voor collega aan de overzijde Aurélio Buta. Beide backs worden vooral geloofd om hun aanvallende impulsen, dus de meesterzet die Leko in Brugge met Clinton Mata verrichtte zit er hier niet direct in. In zijn laatste jaar durfde de Kroaat het daar overigens meermaals aan om Krépin Diatta én Emmanuel Dennis tegelijk als enige flankspelers op te stellen. Ons zou het dus niet geheel verbazen mocht hij een soortgelijk avontuur aangaan en een poging wagen om Didier Lamkel Zé de volledige linkerkant toe te vertrouwen.
In het offensieve compartiment lijkt de Kameroener alvast de enige winger wiens profiel binnen het plaatje past, of toch wanneer hij tussen de lijntjes kleurt. Als meer verdedigende optie blijft dan weer alleen Robbe Quirynen over, die net als De Laet achterin wel op beide kanten uit de voeten kan. Daniel Opare en Amara Baby mogen immers beschikken. Zeker indien er gecasht wordt op Buta en/of Jukleröd, en er dus genoeg fondsen – voor Nacer Chadli? – voorhanden zijn, lijkt versterking op de twee flanken dan ook onontbeerlijk. Liefst zelfs nog zowel een defensief áls offensief alternatief, want binnen het systeem van Leko vormen de wingbacks toch een cruciaal onderdeel. Naar dat specifieke type mag D'Onofrio dus alleszins al op zoek.
MIDDENVELD
Op het middenveld heeft de nieuwe coach vooreerst heel wat brokken te lijmen, te beginnen met Alexis De Sart. Die liet hij vier jaar geleden bij STVV nog meestal links liggen, maar sindsdien zette de polyvalente kilometervreter enorme stappen. De Sart ontpopte zich tot een aanjager met een zuivere passing, die zich op meerdere posities uit de streng trekt maar vooral als controleur aanspraak maakt op een basisplaats. Een beetje de Mats Rits van Antwerp zeg maar, iemand op wie Leko in Brugge toch vaak een beroep deed. Al boekte hij zijn grootste successen er wel met Marvelous Nakamba als breker. Een profiel dat Martin Hongla, die in zijn eerste jaar op de Bosuil door omstandigheden teleurstelde, dan net iets beter benadert.
Een rij hoger moet De Sart dan weer opboksen tegen aanvoerder Faris Haroun. Hoewel de toekomst van Steven Defour nog steeds vaag blijft, lijkt Antwerp op de zes en acht in principe dus voldoende gewapend. Een eventuele versterking in de breedte moet dan ook volstaan, net zoals dat op de tien het geval is. Daar heeft de Great Old met Koji Miyoshi en Lior Refaelov genoeg kwaliteit in huis, al moet Leko met die laatste eveneens nog wat goedmaken. Het was namelijk hij die de Israëliër, nu een sterkhouder in Antwerpen, doorstuurde bij Club. Ook Sander Coopman vertrok toen met slaande deuren, maar Leko geloofde wel rotsvast in diens potentieel. Flikt hij met hem straks hetzelfde kunstje als met Brandon Mechele in STVV?
AANVAL
Voorin koos de Kroaat in Brugge steevast voor Wesley Moraes als speerpunt, omringd door eerst Abdoulay Diaby en later Siebe Schrijvers. Wie de rol van die eerste moet overnemen, is uiteraard geen geheim. De handtekening van Dieumerci Mbokani onder een nieuw contract, desnoods dan toch maar voor twee jaar, blijft dan ook dé topprioriteit op de Bosuil. Zo niet mag D’Onofrio meteen op zoek naar twéé spitsen, want back-up Zinho Gano keert terug naar Genk. Een nieuwe wisseloptie voor Dieu, die dit seizoen op zijn oude dag nog het vaakst van alle Antwerpenaren op het veld stond, moet er dus zeker bij. Liefst iemand die de Gouden Stier af en toe ook werkelijk kan aflossen dus, zij het bij voorkeur wel van het iets jongere type.
In steun van die targetman zoekt Leko vooral naar een doelgerichte en technisch onderlegde pocketspits, die als het kan tevens over de nodige portie snelheid beschikt. Kevin Mirallas zal het zoals geweten al zeker niet worden, maar recordaankoop Manuel Benson mag na de breuk met Bölöni misschien wél hopen op zijn langverwachte doorbraak. Met verder ook nog Ivo Rodrigues, Refaelov, Miyoshi en Lamkel Zé die deze positie elk op hun eigen manier kunnen invullen, heeft Antwerp hier wellicht genoeg troeven in huis om het erop te wagen met de aanwezige alternatieven. En de miljoenen in het transferbudget dus op kant te houden voor de wensen die ongetwijfeld iets hoger pronken op het verlanglijstje van Leko voor deze zomer.
