One Club, One Family, One Passion. Rond het logo, ter hoogte van het hart, prijkte op de shirts van alle Club Brugge-spelers dit seizoen een mooie slogan. Een holle aanvulling echter op de veel bekendere leuzen No Sweat/No Glory en Bluvn Goan, zo vindt althans één fan, want hij kan zich allerminst vinden in de regeling waarmee de landskampioen haar abonnees besloot te compenseren voor de misgelopen PO I-duels. Een terechte klacht, al zijn de maatregelen nogal drastisch en kunnen er enkele verzachtende omstandigheden worden ingeroepen. Toch liet Blauw-Zwart hier een zeldzame steek vallen.
Laten we beginnen met de situatie nog eens even te schetsen. Sinds het ontstaan van de play-offs ontbrak Club nog nooit op het hoogste toneel, en dus zit de prijs van de eindronde van meet af aan inbegrepen in de abonnementen op Jan Breydel. Een logische keuze, al zullen ze daar in Anderlecht na vorig seizoen vast iets anders over denken. De tarieven voor zulk een vast zitje variëren tussen 200 en bijna 900 euro, waarbij de supporter in kwestie zich blijkbaar in het iets hogere segment bevindt. Hij vraagt namelijk 155 euro als compensatie voor de vijf gemiste matchen, die een kwart van het totale seizoen vertegenwoordigen. En niet zomaar een willekeurige reeks doorheen de campagne, maar wel vijf gegarandeerde topwedstrijden.
KOSTBARE LOYALITEIT
Des te opmerkelijker is het dat Club haar aanhang op een tegemoetkoming van welgeteld 25 euro besloot te trakteren, ofwel vijf euro per duel. Zelfs voor de goedkoopste tickets een schaarse waardering, zeker gezien de kwaliteit van de tegenstander. Per slot van rekening wordt het totale kostplaatje eerder bepaald door partijen tegen rechtstreekse concurrenten dan bezoekjes van pakweg Eupen of STVV. Bovendien geldt de schikking alleen voor zij die hun trouw bevestigen en hun abonnement verlengen, waarbij de som dan nog eens enkel als tegoed op de betaalkaart wordt gestort. Een oproep waar, ondanks de onzekerheid door de coronacrisis, wel al bijna 24.000 fans – maar liefst vier keer meer dan in Anderlecht – op ingingen.
Geholpen door de roes van de titel gokte Club dus terecht op de loyaliteit van haar supporters, die massaal ook volgend seizoen op de eerste rij willen staan. Voor veel van hen hoeft zelfs die 25 euro niet, zo klinkt het als reactie op de klacht die de ene dwarsligger indiende bij de Economische Inspectie. Toegegeven, een extreme stap, en dus werd via sociale media en op Blauw-Zwarte fora alvast een verbolgen zoektocht naar diens identiteit opgestart. Nochtans staat de arme ziel vast niet als enige achter zijn standpunt, want toen het nieuws pas wereldkundig werd gemaakt deelden heel wat ontevreden abonnees nog zijn mening. In die mate zelfs dat het bericht, dat wel op de site bleef staan, snel van de diverse kanalen werd gehaald.
PO I-PARTIJ = 2 PINTJES
Een niet zo lovenswaardige vorm van censuur, waarmee de Bruggelingen voor een zeldzame keer een mal figuur sloegen ten opzichte van hun eigen aanhang. Die wordt doorgaans immers net in de watten gelegd met tal van leuke initiatieven, want wat branding en sociale media betreft heeft Club – allicht nog meer dan op het veld – een straatlengte voorsprong op de concurrentie. Het abonnement zelf brengt trouwens ook een pak voordelen met zich mee, van een startbudget van 25 euro op de betaalkaart tot korting op extra tickets, items in de clubshop en zelfs drank en versnaperingen. Al zal je daar met de prijs van één PO I-duel, of toch volgens de berekening van het compensatietarief, niet veel verder geraken dan een tweetal pintjes.
Mogelijk vonden de Brugse bobo's het daarmee wel welletjes geweest, en was er geen ruimte meer in het budget voor een bredere toegeving. Ondanks het succesvolle beleid van de laatste jaren, waarvoor menig fan Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert eeuwig dankbaar is en nu dus letterlijk wil terugbetalen, zag ook Club overigens ongetwijfeld af door de coronacrisis. Niet alleen deed Blauw-Zwart de nobele geste om ál haar personeel, inclusief iedereen die werkzaam is in de omkadering, te blijven doorbetalen, op de koop toe ziet het straks nog eens een deel van haar zuurverdiende Champions League-centen richting de rivalen verdwijnen. Al staat daar wel tegenover dat de spelersgroep akkoord ging met een afgeslankte titelpremie.
HET GOEDE VOORBEELD
Enig respijt voor het bestuur in Jan Breydel is dus zeker op zijn plaats, wat echter niet wegneemt dat veel supporters met lede ogen aanzien hoe hun collega's elders een veel gunstigere schikking ontvingen. Niet alleen in Genk of Gent, maar ook bij topploegen die in slechtere papieren zitten als Anderlecht of Standard. Hoewel flink wat fans zich gedwee neerleggen bij die gang van zaken, en zelfs vinden dat het omwille van de gloriejaren hun plicht is om een steentje bij te dragen, zijn anderen net terecht teleurgesteld dat Club hier plots achterop lijkt te hinken. Alle verzachtende omstandigheden ten spijt, werd er op de afgelopen mercato's tenslotte toch goed genoeg geboerd om nu een iets vrijgevigere houding aan te kunnen nemen.
Nochtans weet de fiere landskampioen best hoe het moet, zo blijkt uit de voorzorgen die worden getroffen tegen wedstrijden die volgend seizoen zouden worden afgelast of achter gesloten deuren plaatsvinden. In dat geval mogen de abonnees rekenen op een recuperatie van vijf procent, in lijn met het voorstel van de misnoegde supporter. "Je kan kiezen tussen verschillende opties: terugbetaling op je Club ID kaart, op je rekening of geen terugbetaling gewenst. Je hoeft je dus geen zorgen te maken, Club compenseert sowieso de wedstrijden die je niet kan bijwonen", klinkt het verder in de bijhorende uitleg. Een prima regeling die beter ook nu was aangeboden. En waarbij, zo blijkt, een pak fans toch die laatste optie hadden gekozen.
WILL YOU WALK WITH US?
In plaats daarvan opteerde Blauw-Zwart voor een niet zo klantvriendelijk alternatief, dat logischerwijs op weinig enthousiasme werd onthaald. Al is het voor een supporter toch een drastische stap om dan maar te dreigen met een rechtszaak tegen je eigen favoriete team. Dat de man in kwestie het woord 'Clubhart' nog in de mond neemt, valt ondanks zijn recht van spreken op veel plaatsen dan ook niet in goede smaak. Een verhaal met alleen maar verliezers dus, waarbij veel schade – en een juridische tussenkomst – kon worden vermeden door van meet af aan een goede regeling te voorzien. Het klinkt ons na alle heisa over de competitiestop, een klucht die nog altijd niet volledig achter de rug is, maar al te bekend in de oren.
Eindigen doen we met nog een slogan, ditmaal de catchphrase waarmee de seizoenkaarten aan de man werden gebracht. 'Will you walk with us?', klonk de vraag om (ver)trouw(en) in deze woelige tijden. Het antwoord is en blijft grotendeels een overdonderende 'ja', zo blijkt uit de vlotte verkoop – die andermaal wijst op de nood aan een nieuw stadion – en de ergernis ten opzichte van de klokkenluider die nu alom wordt verguisd. Al vermoeden we dat er in de Brugse mailbox nog heel wat gelijkgezinden terug te vinden zijn. Misschien moet Club, op tal van vlakken dé maatstaf in België, haar afhandeling van de kwestie dus toch nog maar eens in vraag stellen. Niet alleen voor dit individu, maar voor de hélé Blauw-Zwarte familie.
