Nog geen twee weken geleden zagen we ons al eens genoodzaakt de relatie tussen Club Brugge en de VAR (of arbitrage in het algemeen) onder de loep te nemen. Onze conclusie luidde toen dat Blauw-Zwart zeker niet te klagen had over de beoordeling van een aantal discutabele fases, maar insinuaties over een stelselmatige bevoordeling toch ook fel overdreven waren. Toch was het na speeldag 28 al opnieuw prijs.
Na alle heisa van de afgelopen dagen weet iedereen uiteraard waar we het over hebben, maar toch vatten we het graag nog eens samen. Drie zaken in het bijzonder wekten bij velen – van fans tot analisten en zelfs tegenstrevers, waar we zo dadelijk op terugkomen – de indruk op dat de competitieleider voorgetrokken wordt door onze scheidsrechters: de al dan niet handsbal van Mats Rits en de eventuele rode kaarten voor Éder Balanta en Krépin Diatta. Situaties die inderdaad stuk voor stuk net zo goed anders hadden kunnen worden beoordeeld, al vinden wij het hier toch moeilijk om te spreken van regelrechte blunders.
GRIJZE ZONES
Behalve in het geval van Diatta dan, die wel degelijk een tweede gele kaart had verdiend. Maar dus geen rechtstreeks rood, wat maakt dat de videoref niet mocht tussenkomen. De overige twee fases vallen, net zoals dat in de weken voordien al het geval was, dan weer in een soort 'grijze zone'. Dat zulke ruimtes voor interpretaties niet meer zouden mogen bestaan is een andere discussie, maar niemand kan ontkennen dat de twee inbreuken op de spelregels van Rits en Balanta – een ongelukkige handsbal en een charge in de lucht – precies dat soort spelmomenten zijn waar de grens flinterdun en vooral lang niet altijd duidelijk is.
En, belangrijker nog, zelfs de arbitrage vaak niet meer lijkt te weten hoe de vork nu precies in de steel zit. Dan bestaat er over de tackle van Eboue Kouassi op Charles De Ketelaere in principe minder discussie, want daar zijn de voorschriften duidelijk. Toch volgde ook hier geen uitsluiting, al willen we daarmee zeker niet zeggen dat Genk geen reden heeft tot klagen. Indien alle overtredingen op z'n strengst waren bestraft, had de balans namelijk inderdaad in het voordeel van de Limburgers uitgeslagen. Zeker omdat naast Diatta ook Balanta en Clinton Mata af en toe flirtten met een tweede keer geel, die ze uiteindelijk dus niet kregen.
BOEKJE TE BUITEN
Dit flagrante en zelfs verdachte flaters noemen, is gezien de al bij al matige ernst van de feiten echter toch een brug te ver. Genk-aanvoerder Sébastien Dewaest ging dan ook al helemaal zijn boekje te buiten door te stellen dat de Bruggelingen "al jaren worden voorgetrokken". De verdediger vergeet zo immers gemakshalve even dat zijn toenmalige ploegmaat Dieumerci Ndongala op speeldag zes in Jan Breydel, waar de landskampioen een punt pakte, ook al mocht blijven staan na een doodschop van het zuiverste soort. Of de onterechte strafschop die zijn team vorig jaar op weg naar de titel kreeg, na vermeend hands van Brandon Mechele.
Na die fase raakte namelijk bekend dat Frank De Bleeckere de nieuwste regels rond handspel was vergeten te communiceren aan zijn korps. Op dat moment schreeuwde heel Brugge dus moord en brand, vandaag zijn de rollen omgekeerd. Jammer dat niet alleen de fans, die uiteraard achter hun club staan en dus weinig te verwijten valt, maar ook de heren voetballers zélf dit niet inzien. Tenslotte moeten zij beter weten dan zich te laten verleiden tot uitspraken zoals de quote van Dewaest. Daarom ook een fikse tik op de vingers van Obbi Oulare, wiens tirade aan het adres van Alexandre Boucaut evenmin door de beugel kan.
STEMMINGSMAKERIJ
Michel Preud'homme en de rest van Standard doen dan wel graag hun beklag over de arbitrage, achteraf mochten de Rouches de spelleiding zelfs nog dankbaar zijn dat Mergim Vojvoda niet van het veld werd gestuurd. Wat Oulare, zelf overigens ook niet vies van wat venijn, in de rust bezielde om Boucaut door het slijk te halen is ons dan ook een raadsel. Net zoals we ons de nodige vragen stellen bij de kritische bedenkingen van Sven Kums. De ervaren middenvelder begreep niet waarom de gelijkmaker van Michael Ngadeu tegen Cercle werd afgekeurd, hoewel de beelden duidelijk laten zien dat de Kameroener het leer met de arm beroerde.
Kums haalde daarbij zelf graag de fase met Rits eerder op de dag aan, net zoals Oulare in zijn relaas naar de gebeurtenissen in Genk verwees. Veel meer dan oprechte klachten over onze wedstrijdleiding, die nochtans vaak terecht onder vuur ligt, ruikt het dan ook allemaal een beetje naar stemmingsmakerij. Een poging om, in aanloop naar PO I, het oordeel van de refs op voorhand al te beïnvloeden en zichzelf af te schilderen als een benadeelde partij die compensatie verdient. Een kwalijke tactiek die helaas van alle tijden en geledingen is, want ook in Brugge zelf durfden ze hun handen er in het verleden al eens vuil aan maken.
CYCLUS VAN HYPOCRISIE
Hoge bomen vangen veel wind, blijkt dan andermaal, want het team dat op kop staat krijgt haast altijd de perceptie tegen. Dit seizoen is het vizier dus op Club Brugge gericht, al vindt Charleroi-middenvelder Marco Ilaimaharitra dat ook Antwerp stelselmatig bevoordeeld wordt – terwijl de Great Old zelf haar pijlen dan weer tevens op Blauw-Zwart richt en Standard zich op zijn beurt tegen de Zebra's benadeeld voelde. Een mooi voorbeeld van hoe de verwijten, in een schijnbaar oneindige cyclus van hypocrisie, almaar heen en weer blijven vliegen. En de betrokken personen zich jammer genoeg lang niet altijd tot de feiten wensen te beperken.
Laat ons nogmaals wel wezen: het bovenstaande is geen poging om te ontkennen dat Club Brugge de voorbije weken geregeld door de mazen van het net glipte. De competitieleider zag heel wat grijze fases in hun voordeel uitslaan, die stuk voor stuk net zo goed anders hadden kunnen uitdraaien. We hopen dan ook dat Philippe Clement en co niet zullen klagen wanneer dat geluk binnenkort zou keren. Ook wensen we hier geen pleidooi voor meer geduld met de scheidsrechters te houden, want kritiek mag en is helaas vaak ook terecht. Alleen moeten onze clubs wel correct blijven, en dus niet álles louter vanuit hun eigen perspectief bekijken. Tot slot willen we Dewaest, Kums, Oulare en andere Ilaimaharitra's aanraden om aantijgingen over bewuste beïnvloeding voortaan achterwege te laten. Het Belgisch voetbal heeft wat dat betreft per slot van rekening al genoeg katten te geselen.
