Olivier Plancke
Alexis Saelemaekers heeft altijd al de harten beroerd. Bij het ene deel van de Anderlecht-fans is hij geliefd, andere supporters vinden hem maar niks. Neutrale voetballiefhebbers noemen hem enerzijds een 'mannetje' die te vaak klaagt, anderzijds appreciëren tal van andere waarnemers zijn voetballende kwaliteiten. De financiële situatie bij Anderlecht noopt de club er nu toe om Saelemaekers te verkopen. Een korte termijnvisie, zo blijkt, die toch ietwat haaks staat op de jeugdvisie bij Sporting.
Met een financieel tekort van 27 miljoen euro is er voor Anderlecht weinig tot geen ruimte voorhanden om uit te halen tijdens de wintermercato. Dus werden Elias Cobbaut en Alexis Saelemaekers dan maar aangeboden bij clubs over heel Europa. Logisch vanuit een boekhoudkundig standpunt, want er wordt dringend geld gezocht om de broodnodige versterking in huis te halen.
Dat het clubbestuur leurt met Cobbaut, toch een speler zonder echte meerwaarde bij Anderlecht, valt volledig te begrijpen. Maar dat hetzelfde werd gedaan met het eigen jeugdproduct Saelemaekers is toch voer voor discussie. Anderlecht, zo trots op haar eigen jeugdwerking, die zeult met een beloftevolle Brusselse Ket – geboren in Sint-Agatha-Berchem, een gemeente in de hoofdstad. Ergens is het toch gênant ...
PAS VERKOPEN INDIEN ONHOUDBAAR
Al voor de komst van Vincent Kompany wilden Marc Coucke en Michael Verscheuren weer vol inzetten op de producten van Neeperde. De betrachting was om meer spelers van eigen kweek door de grote poort te laten vertrekken zoals eerder Vincent Kompany, Romelu Lukaku, Youri Tielemans en Leander Dendoncker. Figuren die hun stempel hebben gedrukt op Anderlecht én de Jupiler Pro League.
Een Gouden Schoen is daarbij zeker geen vereiste, maar het was wél belangrijk dat die spelers hun plafond bereikten bij Anderlecht. Ieder individueel op zijn geheel eigen niveau en tempo: een win-winsituatie voor beide partijen. Sporting zou voortaan dan ook pas denken aan een verkoop van hun goudhaantjes wanneer het ideale moment is aangebroken: enkel wanneer er voor hen niets meer te leren valt in het paars-witte shirt.
Erg romantisch, maar de realiteit bij Anderlecht vertelt vandaag helaas iets helemaal anders. De voorbije twee seizoenen – en vooral deze jaargang – kregen veel jongeren hun kans in de A-kern, maar voorlopig zat er nog geen enkele youngster tussen die al volledig tot ontbolstering kwam. Dat is vanzelfsprekend, want een doorgedreven jeugdvisie heeft tijd nodig.
HET PRECEDENT-BORNAUW
De eerste jeugdspeler die grotendeels doorbrak onder het bewind van Coucke was Sebastiaan Bornauw. De sterke verdediger was in 2018-2019 zeker geen meeloper, meer zelfs: met 28 wedstrijden was hij een volwaardige basisspeler tijdens zijn debuutseizoen. 19 jaar was Bornauw toen. Toch mocht hij beschikken tijdens de voorbereiding op de huidige campagne.
Hij zou niet passen in het kraam van Kompany, en bovendien legde Köln maar liefst acht miljoen euro op tafel. Vanuit financieel oogpunt was de beslissing dus snel genomen – ook al was de financiële situatie toen nog niet zo precair zoals vandaag. Maar op het vlak van de veelbesproken doorgevoerde jeugdpolitiek viel dat besluit minder te begrijpen.
v
Bornauw had, na amper één jaar op het hoogste niveau, nochtans verre van zijn piek bereikt bij Anderlecht. Dat potentieel etaleert de verdediger vandaag wél in de veel hoger aangeschreven Duitse Bundesliga. In Keulen staat hij wekelijks in de basis. We-ke-lijks. Wat zou hij dan te kort moeten schieten bij Anderlecht, nummer negen in de Jupiler Pro League?
Een jonge Belgische verdediger met talent én geproduceerd in de eigen jeugdopleiding. Het is de natte droom van veel vaderlandse clubs. Maar bij Anderlecht primeerde het snelle geldgewin op de sportieve en langetermijnvisie. Wie dacht dat het geval-Bornauw een alleenstaand dossier zou zijn, komt echter helaas bedrogen uit.
WEG ROMANTIEK
De huidige situatie rond Saelemaekers toont erg veel parallellen met die van Bornauw. Naast het feit dat Kompany niet erg wild is van hem, heeft ook Saelemaekers zijn plafond zeker nog niet bereikt bij Anderlecht. Bovendien heeft hij – in vergelijking met de meer volwassen Bornauw destijds – zijn 'opvoedingsproces' als profvoetballer nog niet volbracht, zowel op als naast het veld.
Maar zijn pure voetbalkwaliteiten staan wél buiten kijf, anders speelde je als 20-jarige geen 64 wedstrijden voor Anderlecht. Toch is Saelemaekers geen afgewerkt product, en zal hij net als Bornauw niet vertrekken door de grote poort. Jammer.
Ondanks de financiële toestand bij Anderlecht is de verkoop van Saelemaekers toch te betreuren. De veelbesproken slogan 'In youth we trust' lijkt voorlopig alleen nog maar vanuit financieel perspectief steek te houden. Saelemaekers is uiteraard wel niet van de categorie Albert Sambi Lokonga of Yari Verschaeren, die allerminst mogen verkocht worden op korte termijn.
Hij valt daar net een rijtje onder. Veel talent, maar met een krasje. En hij is nog maar 20 jaar. Niet elk jaar duikt er een Lokonga of Verschaeren op, daar moet men van bewust worden op Neerpede. Sommige jongens hebben nu eenmaal meer tijd nodig om zich volledig te ontwikkelen. Bovendien is een verkoop van spelers op hun piek voor de club ook financieel interessanter. Inzetten op de jeugd is vooral veel geduld opbrengen. Behalve als je dringend geld nodig hebt blijkbaar.
POTENTIËLE RODE DUIVEL
De voorbije jaren was voetballen op Anderlecht trouwens voor niemand een cadeau, en al zeker niet voor zo'n jonge speler zoals Saelemaekers. Daarnaast speelde hij vorig seizoen vaker als rechtsachter, terwijl hij deze jaargang vooral als flankaanvaller of nummer tien werd geposteerd. Trouwens, nog niet zo gek lang geleden werd Saelemaekers getipt als concurrent voor Thomas Meunier en Timothy Castagne als Rode Duivel. Toen speelde hij nog als offensieve back in een 3-4-2-1 bij Paars-Wit ...
Als Anderlecht erin slaagt om Saelemaekers nu voor in totaal acht miljoen te verpatsen aan AC Milan, dan heeft het een goede zaak gedaan. Zo'n bod valt uiteraard niet te weigeren in de huidige situatie waarin de club zich bevindt. Maar op lange termijn kan het vertrek van Saelemaekers wel leiden voor een serieus gezichtsverlies.
IN YOUTH WE TRUST
Worst case scenario. Saelemaekers vindt volledig zijn draai bij AC Milan, toch een club met een heel wat meer aanzienlijke reputatie dan Anderlecht. Om over het kwaliteitsverschil tussen de Serie A en de Jupiler Pro League nog maar te zwijgen. Anderlecht zal het met lede ogen aanzien. En met pijn in het hart.
Een product uit het eigen Neerpede die bevestigt in het buitenland, maar nooit volledig doorbrak bij Anderlecht. 'In youth we trust' lijkt dan wel een erg holle slogan. En zeker als die geïncasseerde miljoenen voor Saelemaekers worden geïnvesteerd in dure spelers die geen meerwaarde bieden voor de ploeg, zoals dat de voorbije jaren wel vaker het geval was.
Trouwens, de achterban van Sporting geeft de eigen jeugdspelers ook altijd meer rugdekking dan buitenlandse passanten. Hopelijk worden de Saelemaekers-miljoenen wijselijk geïnvesteerd ...
LEES OOK: Same smile, more years - Saelemaekers ziet topseizoen beloond
