Spelverdeler. We weten niet hoe u erover denkt, maar wat ons betreft nog steeds de meest nobele positie op een voetbalveld – liefst ook vergezeld van het rugnummer 10 achterop het truitje. Toch bleven Michel Vlap en Mehdi Carcela bij respectievelijk Anderlecht en Standard het voorbije weekend 90 minuten aan de bank gekluisterd. En zij waren niet de enigen.
Nochtans werd Vlap als toptransfer van de zomer enkele maanden geleden nog aangekondigd als de nieuwe dirigent van Paars-Wit, maar zoals we eerder al schreven beginnen ze in het Lotto Park hoe langer hoe meer te vrezen voor een herhaling van het Nicolae Stanciu-scenario. Ook Frank Vercauteren lijkt namelijk niet meteen gewonnen voor de Nederlander, zo bleek vrijdag in Eupen. Om de gekwetste Nacer Chadli te vervangen werd immers niet de spelmaker, maar wel de defensiever ingestelde Edo Kayembe in de ploeg gedropt. In een gestoffeerd middenveld met verder ook nog Sambi Lokonga schoof Adrien Trebel zo een rijtje op als meest aanvallende pion.
VOOR HET EERST GEPASSEERD
In Luik zit Carcela min of meer in hetzelfde schuitje, al vergaarde hij daar uiteraard al flink wat meer status dan Vlap in Anderlecht. Toch wordt de Marokkaan vaker dan hem lief is als invaller uitgespeeld, in de topper tegen Club Brugge kwam hij voor het eerst dit seizoen zelfs helemaal niet aan de bak. Carcela past dan ook niet echt in het ideale plaatje van Michel Preud’homme, die zaken als discipline, fysieke kracht en loopvermogen hoog in het vaandel draagt. Op Jan Breydel gaf de trainer van Standard zo andermaal de voorkeur aan Selim Amallah en Paul-José Mpoku, waarbij de laatste zelfs de opdracht kreeg om Hans Vanaken – wel een ouderwetse spelverdeler – te schaduwen. Ook toen Amallah na 70 minuten leeg gespeeld was deed MPH geen beroep op het wispelturige genie, Aleksander Boljevic was zijn vervanger.
Ook voor het eerst dit seizoen geen minuut tussen de lijnen: Lior Refaelov. De Israëliër staat met zes goals op een gedeelde tweede plaats in de topschutterstand, maar werd na de zwakke reeks van Antwerp – met een twee op negen tegen KV Oostende, Standard en KV Mechelen – zaterdag het kind van de rekening. Waar Laszlo Bölöni vorige week met ook Sander Coopman nog twee offensieve middenvelders aan de aftrap bracht, koos de Roemeense coach tegen KV Kortrijk immers voor een nieuwe formule. Alexis De Sart moest voor meer evenwicht in het elftal zorgen en Manuel Benson kreeg een plaats op de flank, Kevin Mirallas schoof zo door naar de punt van de aanval om daar steun te verlenen aan Dieumerci Mbokani. Geen typische nummer 10 dus, ook invallers Koji Miyoshi, Ivo Rodrigues en Martin Hongla zijn andere types.
VAKER ZONDER SPELMAKER
Ianis Hagi mocht bij Genk wel tien minuutjes opdraven tegen Cercle Brugge, al is daarmee meteen ook alles gezegd. De Roemeen werd afgelopen zomer nochtans met de nodige fanfare binnengehaald als de gedoodverfde opvolger van Alejandro Pozuelo, maar kon die hoge verwachtingen tot dusver nog niet inlossen. Voor het duel tegen de hekkensluiter koos Felice Mazzu dit weekend dan ook voor een systeem met twee spitsen en, u raadt het al, zonder een traditionele spelmaker. Patrik Hrosovsky kreeg op het middenveld deze keer het gezelschap van Dries Wouters, met uiteraard ook nog Bryan Heynen en Sander Berge in de kern zijn de plaatsjes in de Genkse as bijzonder duur. Net als na het plotse vertrek van Pozuelo vorig seizoen lijken ze het in de Luminus Arena zo opnieuw zonder echte regisseur aan te willen pakken.
In Gent is die keuze nog duidelijker, want daar werd deze zomer zelfs geen alternatief voor Roman Bezus aangetrokken. De Oekraïner kon zich vorig jaar nochtans moeilijk doorzetten en is ook nu pas tweede keuze, maar de Buffalo’s verkozen toch een steviger middenveld en haalden Elisha Owusu en Sven Kums in huis om naast Vadis Odjidja te posteren. Die laatste neemt het vaakst de rol van verkeersleider op zich, want Jonathan David – de vooruitgeschoven punt van de veelbesproken ruit – kunnen we eerder als aanvaller klasseren. Desalniettemin is Odjidja evenmin een klassieke spelverdeler, maar eerder een complete middenvelder die goede voetjes combineert met flink wat duelkracht en recuperatievermogen. Ook in balverlies biedt de tweevoudige Rode Duivel in zijn beste dagen zo een fikse meerwaarde voor zijn team.
DE LAATSTE 10
Misschien hebben we zo wel meteen de reden ontdekt waarom Vanaken zowat de enige rasechte nummer 10 is die momenteel wekelijks de lakens uitdeelt bij een Belgische topclub. Net als Odjidja koppelt de draaischijf van Club Brugge zijn offensieve impulsen immers aan de nodige verdedigende arbeid, zij het met minder meer duelkracht maar meer loopvermogen dan de Gentse aanvoerder. Tegelijkertijd geldt ook hier dat Blauw-Zwart bij een eventuele afwezigheid van Vanaken geen rechtstreekse vervanger in de ploeg kan droppen. Siebe Schrijvers en Krépin Diatta, die bij Senegal in tegenstelling tot in Jan Breydel vanuit het centrum opereert, zijn namelijk toch weer compleet andere types. Opnieuw lijkt de nood aan een echte spelmaker, en dan zeker eentje in de ouderwetse stijl die maar weinig werk opknapt, dus relatief beperkt.
Veel vaker zien we clubs tegenwoordig dan ook bouwen op een sterke tandem in het middenveld, zoals Vanaken er zelf ook eentje vormt met assistkoning Ruud Vormer. Odjidja deelt zijn verantwoordelijkheden in Gent zo met Kums, bij Standard is Samuel Bastien de laatste tijd dan weer steeds vaker beslissend terwijl Genk het vorig jaar in de laatste rechte lijn richting titel al deed met Heynen en de intussen vertrokken Ruslan Malinovskyi. Toch besloot de landskampioen het dit weekend anders aan te pakken en twee meer behoudende types achter een offensief viertal te posteren, dezelfde tactiek die Antwerp hanteerde met De Sart en Faris Haroun. In Anderlecht was Vincent Kompany er ten slotte lang op gebrand om het niet met één, maar zelfs twee dirigenten te proberen, een plan dat nu alweer van tafel lijkt te zijn geveegd.
UITSTERVEND RAS
Intussen is Samir Nasri namelijk geblesseerd, viel Vlap door de mand en werd Yari Verschaeren door Vercauteren naar de flank verbannen. Zoals we hierboven al schreven verkoos de nieuwe hoofdcoach bij afwezigheid van Chadli zelfs in Eupen een verstevigd middenveld boven avontuurlijkere alternatieven als Vlap of wingers Francis Amuzu en Luka Adzic, waardoor ook Alexis Saelemaekers weggerukt werd uit het centrum. Gelukkig zijn er nog jongens als Onur Kaya bij KV Mechelen, Ryota Morioka in Charleroi en Aleix Garcia in Moeskroen, want anders zouden we de traditionele spelverdeler in de Jupiler Pro League écht op sterven na dood verklaren. Nu is het ras alleen nog maar met uitsterven bedreigd. Aan Vlap, Hagi, Carcela, Refaelov en Bezus om hun plaats aan de regietafel terug te winnen.
