Met speeldag 10 achter de rug zit het reguliere gedeelte van de competitie er voor het gros van de ploegen – Club Brugge, AA Gent, Antwerp en Charleroi hebben elk nog een partij tegoed – voor één derde op. Tijd om een eerste balans op te maken en op zoek te gaan naar de spelers die tot hiertoe de beste indruk nalieten. Het ultieme elftal van het eerste trimester in de Jupiler Pro League:
DOEL: SIMON MIGNOLET
In een nostalgische zomer die bol stond van de Rode Duivels die terug naar België keerden was de transfer van Simon Mignolet misschien wel de grootste stunt. De doelman die in Liverpool op een zijspoor was beland moest bij Club Brugge eindelijk het jarenlange keepersprobleem komen oplossen, een missie waar hij tot dusver met verve in slaagde. In zijn zeven optredens hield Mignolet al vijf keer de nul en moest hij zich slechts twee keer omdraaien, ook in het meevoetballende aspect blinkt het rustpunt tussen de palen wekelijks uit. Nu al een absolute publiekslieveling op Jan Breydel en een logische keuze voor onze ploeg.
VERDEDIGING: NGADEU, LAIFIS, DELI
Voor Mignolet posteren we net als in Brugge een driemansdefensie, met als meest linkse pion zijn intussen vertrouwde ploegmaat Simon Deli. De beresterke Ivoriaan ontpopte zich met zijn zeldzame combinatie van kracht, lengte, snelheid en prima voetjes dan ook in geen tijd tot een van de imposantste verdedigers in onze competitie en is samen met Mignolet met voorsprong de beste aanwinst uit een drukke Blauw-Zwarte transferzomer. Ook zijn voormalige defensiepartner in Praag Michael Ngadeu groeide bij AA Gent snel uit tot rots in de branding, al kende de Kameroener dit weekend wel een serieuze offday.
Het neemt niet weg dat de recordaankoop in de Ghelamco Arena zijn dure prijskaartje van 4,5 miljoen al meer dan rechtvaardigde. Ngadeu is achterin een onverzettelijke muur en leverde met drie doelpunten ook in aanvallend opzicht reeds een fikse bijdrage, net zoals Kostas Laifis bij Standard. De stabiele Griek zit niet alleen al aan twee goals en een assist, maar hielp de Rouches ondanks de lange afwezigheid van Zinho Vanheusden vooral ook aan de op één na beste defensie van het land. Met Laifis op het veld verloren de Luikenaars zelfs nog maar één keer – in Anderlecht – en slikten ze amper zeven tegentreffers.
MIDDENVELD: DIATTA, VORMER, REFAELOV, DAVID, LESTIENNE
Een aanvallend middenveld, maar dat mag wel wanneer we een ultiem elftal samenstellen. Op de flanken kozen we daarom voor Krépin Diatta en Maxime Lestienne, beiden beslissend bij respectievelijk Club Brugge en Standard. De Senegalees was vooral de voorbije weken uitstekend bij schot met vier treffers in evenveel duels, Lestienne zag zijn prima seizoensstart dan weer beloond met een plaatsje bij de Rode Duivels – al gooide een vervelende blessure roet in het eten. Met vijf doelpunten en twee assists kan de winger dan ook prima statistieken voorleggen, Diatta doet net één goaltje slechter. Cijfers die evenwel verbleken bij onze kanonnen in het centrum, te beginnen bij Ruud Vormer. Die kwam in deze campagne verrassend genoeg nog niet tot scoren, maar leverde wel al maar liefst zeven assists af.
De aanvoerder van Club Brugge kende vorig jaar eventjes een mindere periode, maar vormt nu dus meer dan ooit weer een gouden tandem met Hans Vanaken. Dat zijn ploegmakker hier niet zelf zijn opwachting maakt heeft alles te maken met de uitmuntende prestaties van hun ex-maatje Lior Refaelov. De Israëliër eiste dit weekend bij Antwerp een strafschop op en dikte zijn seizoenstotaal zo aan tot zes stuks, evenveel als Jonathan David bij AA Gent. Dankzij de stevige buffers achter en bliksemafleiders voor zich kunnen de twee schaduwaanvallers allebei dan ook naar hartenlust als duivels uit een doosje opduiken in de vijandelijke zestien, een rol die hen beiden op het lijf geschreven is. Met ook nog eens twee en drie assists elk heeft het duo zo nu al rechtstreeks een voet in respectievelijk acht en negen doelpunten.
AANVAL: MBOKANI, LARIN
Een efficiëntie die alleen overtroffen wordt door de spelers in onze voorhoede, met Dieumerci Mbokani als absolute uitschieter. De Congolees kwam dit seizoen zelfs zonder de penalty die hij tegen zijn zin dus aan Refaelov moest laten al acht keer tot scoren, met ook nog vijf assists achter zijn naam was de spits zelfs in 13 van de 19 Antwerpse goals betrokken. Op 33-jarige leeftijd bewijst Dieu zo week na week nog steeds bij de beste aanvallers in de Jupiler Pro League te horen en vormt hij veruit de belangrijkste schakel in de steeds groeiende ambities op Den Bosuil. Misschien toch maar best zoveel mogelijk tevreden houden, dus.
Iemand die zeker tevreden zal zijn is Cyle Larin, dit weekend met twee treffers en evenveel assists de grote uitblinker bij Zulte Waregem in de 6-0 vernedering van Cercle Brugge. Nummers vier en zes respectievelijk voor de Canadees, die zo verantwoordelijk is voor 10 van de 18 doelpunten die Essevee na 10 speeldagen wist te maken. De huurling van Besiktas vormt dan ook een dodelijk duo met Saido Berahino, is tot dusver de enige die alles speelde bij de fusieclub en een van de voornaamste redenen waarom die weer aan de deur van PO I klopt. Als Larin zijn goede vorm aanhoudt zullen de troepen van Francky Dury er alvast dichtbij zijn.
COACH: PHILIPPE CLEMENT
De coach die aan de Gaverbeek ondertussen deel van het meubilair is geworden levert er zo andermaal prima werk, net zoals ook Wouter Vrancken (KV Mechelen) en Bernd Hollerbach (Moeskroen) hier de nodige lof verdienen voor hun inspanningen. De enige juiste man om aan het hoofd van ons elftal te zetten is evenwel toch Philippe Clement. De trainer van Club Brugge leidde vorig jaar KRC Genk al naar de landstitel en lijkt na amper één trimester voetbal al goed op weg om dat kunstje dit seizoen in Jan Breydel nog eens over te doen.
Sprankelend voetbal, goals bij de vleet en een ijzersterke defensie: Clement bouwde Blauw-Zwart in geen tijd om tot een machine die nu al dé titelfavoriet bij uitstek is. De Antwerpenaar maakte daarbij slim gebruik van een mix aan ingrediënten uit zijn eigen keuken en die van voorganger Ivan Leko en bekokstoofde zo vooral de laatste weken een succesrecept dat zelfs het grote Real Madrid pijn kon doen. Ook de vele ego’s in de rijkelijk gevulde Brugse kleedkamer weet de minzame kroonprins van het Belgisch trainersgild probleemloos te managen. Of mogen we Clement toch stilaan uitroepen tot de enige echte koning?
