Claudio Reulens
De fans van RSC Anderlecht hoopten deze zomer een aantal grote namen te verwelkomen. Paars-Wit probeerde wel, maar greep bijna overal naast. Lazar Markovic was de laatste in de rij.
Eerst was er de poging om de transfervrije Facundo Ferreyra aan te trekken. Hij moest het speerpunt in de aanval worden, maar Luc Devroe zag de spits naar Benfica verhuizen. Ivan Santini kwam in zijn plaats en scoorde al zeven keer.
In doel ging Anderlecht eerst voor Rode Duivel Matz Sels, die al snel een akkoord voor vijf seizoenen had. De 4 miljoen euro die Newcastle vroeg, waren blijkbaar te hoog gegrepen. Thomas Didillon was de goedkopere optie en doet het voorlopig goed.
Chancel Mbemba was lange tijd dé verdedigende prioriteit van Anderlecht, maar het vond geen akkoord met Newcastle. Hij trok naar FC Porto en Paars-Wit betaalde uiteindelijk net zoveel voor Bubacarr Sanneh.
Lazar Markovic moest de speler worden die Anderlecht creativiteit zou bijbrengen, hét grote pijnpunt in de kern. Alles leek in orde, er was een akkoord met Liverpool, maar Coucke & co vonden zijn looneisen te gortig. Niemand kwam in de plaats.
Conclusie: Anderlecht versterkte zich stevig met enkele zeer interessante spelers zoals Didillon, Sanneh, Cobbaut, Dimata en Vranjes, maar de kers op de taart bleef uit. Vooral aanvallend lijkt Anderlecht weinig weelde te hebben en valt voor de club te hopen dat Zakaria Bakkali helemaal doorbreekt. Het is nodig.
