Als er één ploeg was die verdiende te winnen, dan was het Anderlecht. Toch speelden de Brusselaars opnieuw geen sterke wedstrijd en de fans van RSCA mogen zich stilaan vragen gaan stellen.
Er waren tijden dat een thuismatch van Anderlecht garant stond voor spektakel, maar die tijden zijn al lang voorbij. Pär Zetterberg liet al verstaan dat de defensieve middenvelders momenteel de sleutels van het elftal in handen krijgen en Hein Vanhaezebrouck ging nog een stap verder. Met Sven Kums, Adrien Trebel, Pieter Gerkens en Leander Dendoncker stonden er amper aanvallende en creatieve spelers op het middenveld. Sofiane Hanni kreeg de ondankbare taak om Hamdi Harbaoui te bedienen.
Het was daarom ook geen verrassing dat RSCA in de eerste helft weinig kansen kreeg. Na de rust was er een goede Gerkens, maar 'Hein' durfde geen risico nemen en liet Nicolae Stanciu alweer op de bank. Onbegrijpelijk en dat Henry Onyekuru op de bank zat, was ook bijzonder vreemd. Van de grote woorden over offensief voetbal blijft zo na de wedstrijden op PSG en thuis tegen Club nog maar weinig over.
Van de thuisreputatie van RSCA ook... Dit seizoen speelde Anderlecht in de competitie 7 keer thuis en het won 4 keer, verloor 2 keer en speelde 1 keer gelijk. Doelsaldo: 9-6, cijfers die RSCA onwaardig zijn. In elke thuismatch heeft Anderlecht hetzelfde probleem: een gebrek aan creativiteit. Het publiek van Anderlecht smacht naar de tijden waar spelers zoals Dieumerci Mbokani, Matias Suarez, Mbark Boussoufa, Ahmed Hassan en anderen het Park konden doen kirren van plezier. Op de bank kwijnt één artiest weg, het type speler dat momenteel geen plaats meer heeft in Brussel. Tijden veranderen.
CR
