En toen hadden we 30 speeldagen achter de rug. Het moment waarop het kaf van het koren wordt gescheiden. De besten van de klas spelen voor de prijzen, de rest voor die ene leuke kruimel en de sukkeltjes moeten naar de herkansingen. Tweede zit, met het mes op de keel.
Wie mag er prat gaan op een goed seizoen? Welke spelers waren dominant, staken er bovenuit? Even stilstaan en een balans opmaken. Terugkijken naar de 30 gemaakte selecties . Zo komen we tot de 11 van het seizoen, de ideale ploeg van de reguliere competitie. Keuzes maken was meer dan ooit knopen doorhakken.
In de categorie doelmannen verdienen Laszlo Köteles, Sammy Bossut en Olivier Werner zeker een eervolle vermelding. De eerste zorgde er mede voor dat Racing Genk de minste tegengoals pakte, ook al moest ie het seizoen op de bank beginnen, want Bisot was toen de nummer 1. Bossut was de enige van Zulte Waregem die het hele jaar boven water bleef en Olivier Werner hield Cercle vaak in z'n eentje van meerdere pandoeringen, maar het mocht helaas niet baten.
Matthew Ryan keepte sterk voor Club Brugge, maar ik kies voor Matz Sels. Pas 23 geworden, geen seconde gemist en ontzettend secuur als sluitpost van AA Gent. Een grote toekomst gloort aan de horizon.
Van de Buffalo's overwoog ik ook sterk de kandidatuur van Thomas Foket, de éénmansrechterflank aldaar. Uiteindelijk viel de munt in het voordeel van Thomas Meunier.
(01-03-2015).jpg)
Ook hij draaft schier onvermoeibaar op en neer, dweilt met veel ijver z'n zone af, maar hij duikt ook op in de vijandige linies om daar te profiteren van zijn scholing als aanvaller.
Meunier is het offensieve element in mijn defensie, die voorts bestaat uit drie hoogst betrouwbare pionnen, bovendien van Belgische makelij. Christian Kabasele was de constante factor achterin bij Genk. Meer nog dan krachtpatser Kara Mbodj was hij een toonbeeld van onverzettelijkheid. Kabasele speelde in zijn eerste seizoen op dit niveau bijna alles en is een toekomstige Rode Duivel, schrijf maar op. In de toekomst zal hij ook vaker voorin opduiken en scoren.
(10-02-2015).jpg)
Dat laatste was de afgelopen maanden schijnbaar een makkie voor ene Seth De Witte. 'Wat doet die in de ploeg van het jaar?', hoor ik u al denken. Vraag eens aan de tegenstanders. De Witte is een zelfzekere verdediger, steekt overal een voet of hoofd tegen, voetbalt rustig uit, straalt leiderschap uit, pakte amper twee gele kaarten en scoorde vijf goals in de competitie en eentje in de beker, toen ie Jan Breydel het zwijgen oplegde. In die wedstrijd was ie ook meermaals de tweede doelman van KV Mechelen, zonder handen weliswaar. Op stilstaande fases heb ik dit seizoen niemand gezien met een betere timing, positie en de neus voor waar de bal gaat gedropt worden. Van harte, Seth.
In het elftal van deze competitie kan je niet om Olivier Deschacht heen. Woorden schieten te kort. Ware het niet voor die 'applauswissel' van Besnik Hasi, hij had weer elke seconde gespeeld. De oplossing voor de diverse defensieve problemen van Anderlecht, door blessures vooral. Maar altijd weer stond Deschacht er. Hoed af.
(rsc-anderlecht)(24-02-2015).jpg)
Beter dan wie ook beseft Deschacht de waarde van Steven Defour voor paarswit. Met of zonder: het scheelde vaak meer dan die ene slok op een borrel. Aanjager, aandrijver, aangever, afwerker. Alles-in-één. De opmerkelijkste transfer sinds lang was het, maar Anderlecht schoot er vol mee in de roos. Ondanks de uitsluiting op Standard, ondanks de hoge blessuregevoeligheid.
Met of zonder Defour: het zal ook in de eindafrekening van play-off 1 een bepalende factor zijn.
Met Victor Vázquez voor zich maken we centraal een koningskoppel. Dennis Praet won de Gouden Schoen, maar hij was mij nu net iets te lang afwezig. Een gedwongen afweging drong zich op, gezien de andere spelers die deze keurelf bevolken. Vázquez speelde toch nog enkele wedstrijden meer en was de uitblinker van Club Brugge. Met of zonder: ik val in herhaling. Want ook zijn aanwezigheid is cruciaal voor de ploeg. Met Vázquez zit er een flinke dosis onvoorspelbaarheid in het spel van Club Brugge. Elk moment kan vanuit zijn getalenteerde voetjes een geniale opening ontspruiten, of hij zorgt voor een open-mond-ervaring zoals bij die fantastische goal buitenkant rechts. Vázquez brengt dat beetje Barcelona naar de Belgische velden.
Zijn luitenant is Lior Refaelov. Cijfermatig nog een trapje hoger dan de veldheer zelf. Hij schudde geregeld alles en iedereen van zich af, de gitzwarte manen in de wind, om technisch verantwoord uit te halen, of een ploegmaat een doelpunt aan te bieden. Hij nam geregeld het dirigeerstokje over om Brugge te laten swingen. Vázquez (8) en Refaelov (7) haalden vaker de selectie dan wie ook.
Neeskens Kebano is het kroonjuweel van revelatie Charleroi. Mooie statistieken bij een voor het seizoen als middenmoter gedoodverfde ploeg. Van speeldag 15 tot 21 was hij liefst 5 keer bij de uitverkorenen. En zonder de Afrika Cup had hij de bovenvermelde Bruggelingen bedreigd inzake de meeste selecties. In play-off 1 zal Kebano zijn kandidatuur voor een transfer naar... Anderlecht - vermoeden we - kracht bij zetten.
Teddy Chevalier: was dat niet die nukkige Fransman die het bij Hein Vanhaezebrouck definitief verkorven leek te hebben? Ziedaar de nieuwe Teddy, met dank aan Yves Vanderhaeghe. Tussen de twee oren spoort het niet altijd denken we, maar zijn indrukwekkende oogst aan goals en assists laat er geen twijfel over bestaan: hij is van grote waarde voor KV Kortrijk. Hoewel hij in de balans lag met José Izquierdo (5 selecties) is de keuze voor de spilfiguur van Kortrijk in dit seizoenselftal te verantwoorden.
(26-02-2015).jpg)
Tenslotte het speerpunt. Finaal zijn we toch uitgekomen bij Aleksandar Mitrovic. Op de slotdag alsnog topscorer van de reguliere competitie geworden, met 14 rozen. Alle competities samen komt hij aan 20. Dat is niet uitzonderlijk goed, maar wel dik ok. Opvallend is dat 'Mitrogol' geen enkele dubbelslag lukte, maar dus wel scoort in meer dan 1 op de 2 wedstrijden, want hij miste er enkele. Daar waar hij in oktober nog ietwat log oogde is hij nadien toch hard gaan werken, op en naast het veld. Hij is nog niet de beste kaatser of de beste afwerker pursang met de voeten, maar niemand kopt beter naar doel, niemand weegt meer op een verdediging. Hij kan Anderlecht kampioen maken. En als ie het niet doet kan ie beter nog een seizoen in Brussel blijven.
Als toetje geef ik u nog wat extra gegevens over de afgelopen 30 speeldagen. In totaal 161 spelers haalden de 11, nagenoeg de helft (81) zelfs meer dan één keer.
Bij de vele notoire eendagsvliegen zaten ondermeer Aneke, Baldé, Cordaro, Diagne, Geudens, Houdret, Michel, Ngawa, Ono, Rowell en Van Langendonck. Een groep van 20 spelers strandde op 3 nominaties en bijna evenveel (17) waren er zelfs 4 keer bij. Van die laatste groep vielen er nog 11 naast de seizoensploeg: Bossut, Dejaegere, Dendoncker, Diaby, Köteles, Langil, Scholz, Simon, Simons, Tainmont en Troisi. Ondanks hun 5 vermeldingen zijn Izquierdo en Praet er niet bij en Laurent Ciman geraakte bij een zwalpend Standard zelfs aan 6 selecties voor 'de 11', maar in de eindafrekening moest ie het afleggen tegen het opportunisme van Seth De Witte.
Ook tijdens de play-offs gaan we door met het opstellen van de ploeg van de speeldag.
De keuzes zullen vaak stof tot discussie zijn, maar dat is nu net het leuke van het spelletje.
Uch!
Peter Morren
