Zit er genoeg evenwicht in het elftal dat ik distilleerde uit de verrichtingen op speeldag 25? Kan het ons wat schelen? Het antwoord (op vraag twee) is nee. Leve de aanvalsklok.
In het offensieve compartiment was er overvloed aan keuze. De terugkeer van Imoh Ezekiel wordt zelfs gefnuikt door de topprestatie van het Gentse duo Simon-Depoitre. Moses doet het dus meteen op herhaling, Laurent figureerde al eerder in ons favoriete team.
En toch blaast er een nieuwe wind. Liefst vijf spelers veroverden voor het eerst dit seizoen een stek in de 11. Daar hebben ze dus 25 speeldagen over gedaan.
In het geval van Mehdi Carcela is dat niet zo verwonderlijk, want de dartele winger van Standard lag driekwart van de competitie in de lappenmand. Adductor aan flarden op de Freethiel. Ik was er getuige van.
Dat was ik ook van de massieve manier van verdedigen van KV Kortrijk tegen leider Club Brugge. Ik pik er Tomasevic en Poulain uit. De eerste omdat hij Nikola Storm tot een zacht briesje herleidde en ook Thomas Meunier uit de omgeving bande. De tweede omdat hij De Sutter en co neutraliseerde, al deden ze dat ook wel een beetje zelf, de aanvallers van blauwzwart. Voorts ramde betonnen Benoit z'n late penalty ook snoeihard langs Ryan.
Maxime Chanot hadden we ook nog kunnen selecteren, maar dan was er geen plaats geweest voor Sergei Milinkovic van Racing Genk. Tweede keer erbij hier. Linksvoetige controleur, gisteren bevrijdende afwerker. Stilist ook. Een vleugje Fernando Redondo op de Belgische velden. Neen, dat konden we niet laten liggen.
Steven Defour scoorde nu al vijf keer voor Anderlecht, en hij miste toch ook meerdere matchen. Met of zonder Defour: het scheelt de gebeurlijke slok op de bijhorende borrel.
Anderlecht mag zich verheugen op de play-offs, want behalve de terugkeer van Mbemba en Praet is Anthony Vanden Borre ook weer groeiende. Sterk in Gent, gretig in Brugge. VDB heeft eindelijk zijn eerste selectie te pakken in de weekelf.
De laatste debutant is Faysel Kasmi van Lierse. Product van de Guillou-academie van Tongerlo, en wie weet een overlever van de vele plagen op het Lisp. Amper 19, leuke linkspoot en een zeer degelijke algemene basis. Hij heeft zijn club met twee doelpunten aan de Gaverbeek misschien de laatste strohalm aangereikt.
Doelman Bajkovic deed daar ook zijn spreekwoordelijke duit in het zakje, wat hem een derde vermelding oplevert op deze pagina. Een rare vogel, die Bajko.
Tijd om af te ronden, want hij staat geen seconde stil. Thomas Matton is één van de meest onderschatte voetballers van de JPL. Hij heeft niet de herkenbare karakterkop van Defour of de modieuze looks van Refaelov. En wat dan nog. Hij heeft twee goeie voeten en een dosis no-nonsense over zich die hem ook op een knollenveld aanzet om pirouettes uit te voeren.
De brains van Kortrijk. En nog een goeie goal ook, zomaar langs de Aussie Hero Ryan.
Leve Thomas!
.jpg)
Peter Morren
