Hoewel het niet op elk terrein een voetbalfestijn was dit weekend - verre van zelfs - toch sta ik voor de volle 100 procent achter dit elftal. Sammy Bossut hield met Zulte Waregem de nul in het Astridpark en ook Karel D'Haene speelde daarin een vitale rol. Niet dat Anderlecht zo gevaarlijk voor de dag kwam - verre van! - maar deze twee mogen in deze rubriek een goed sluitend Essevee vertgenwoordigen.
Seth De Witte maakte alweer een belangrijke treffer voor KV Mechelen. Een mooie goal ook. Staat 'm goed trouwens, die Catalaanse aanvoerdersband.
Mitch Apau scoorde dan weer een doelpunt dat Westerlo verder in rustig vaarwater brengt. Knap wat Harm Van Veldhoven daar meteen neerzet: 7 op 9, en nog weinig reden tot bezorgdheid. Een soort oerknal was het trouwens, van 'Jerommeke' Apau.
Ook een mooie streep zagen we in Moeskroen, meer bepaald van de buitenkant van de rechtervoet toebehorende aan Gertjan De Mets.
Voor ploegmaat Marusic - geen misse uithaal met links, verre van! - is geen plaats, want vrijdag toonde Victor Vázquez in 45 minuten nogmaals dat hij de stuurman is van de leider. Als hij gezond blijft zie ik het deze keer echt wel goed eindigen voor Club Brugge. Het heeft zoveel mogelijkheden in de creatieve zone. Als De Sutter niet torent, Refaelov even niet dartelt, Storm windstil blijft of Oulare even hapert, dan is er nog Gedoz, maar momenteel vooral Jose Izquierdo. De lachebek op links, snel en behendig als een antilope, maar gevaarlijk als een puma.
Als Waasland-Beveren alsnog in play-off 3 sukkelt zal het zeker niet gelegen hebben aan Renaud Emond. Vorige week de gelijkmaker in Lier, nu een dubbelslag op de Freethiel, al leverden die 3 goals maar 2 punten op. Hij heeft er evenveel als Aleksandar Mitrovic, volgens diens manager Nenad Jestrovic de beste jonge spits in Europa. Euh.... verre van?
De resterende plaatsen gaan naar acteurs uit de boeiende derby van Oost-Vlaanderen.
Yep, ik zat alweer op de leukste pot van de zondag, van het weekend zelfs. Hannes Van der Bruggen had een stek verdiend, maar ik kan er maar 11 opstellen en dus gaat de vacante positie in de driehoek naar Brecht Dejaegere. Wat was die goed, zeg! Werkkrachtig, technisch hoogstaand ondanks het knollenveld, klaarkijkend én beslissend. Dejaegere behoudt zijn plaats van vorige week.
Met Moses Simon vond hij een gretige afnemer van zijn passingwerk. Wat een ontdekking, die jonge Nigeriaan uit... Jos. Zo heet nu eenmaal zijn geboorteplaats. Hattrick, nu al. En elk van zijn 3 doelpunten verraadt kwaliteiten: de neus, de acceleratie, het inzicht, de goeie voetjes. Koesteren, zolang ze zo'n attractie in Gent kunnen houden. Een echte zwarte parel.
Werd Dennis Odoi ooit een zwarte parel genoemd? Verre van, allicht. Maar intussen toont hij week na week dat Anderlecht het wel degelijk goed had gezien destijds. Alleen was Odoi toen niet klaar. De voorbije weken zie ik een rechtsvoetige linksachter met het vertrouwen om te tonen wat ie allemaal kan. Hij schakelt zich telkens weer in, vindt z'n ploegmaats op korte en lange afstand schijnbaar moeiteloos, ziet openingen, dribbelt zich op techniek een uitweg uit moeilijke situaties. En dat allemaal zonder zijn verdedigende werk te verwaarlozen, verre van!
De actie die de 3-3 van Hans Vanaken inleidde zegt dan misschien ook iets over de defensieve scherpte (op dat moment) van Foket en Dejaegere, maar laat ons alle verdiensten maar aan Odoi toekennen. 'De inspanning van het weekend', vonden mijn collega's in Stadion. Voor al diegenen die enkel de samenvatting zagen, geloof me nou maar: ondanks de prestatie van Simon en zijn jonge foeriers, en ook voor veel meer dan die voorbereiding op de 3-3, was Dennis Odoi de beste man op Daknam. Proficiat Dennis.
.jpg)
Peter Morren
