De 11 van Peter Morren: "Hij kan op termijn de Simons van Anderlecht worden"

Veel kerstsfeer in de stadions dit weekend - met als exponent het in feeststemming badende Jan Breydelstadion gisteren, na de overtuigende overwinning tegen Racing Genk. Een zee van blauwzwarte kerstmutsen, inclusief blauw flikkerlampje van de sponsor. Tussen de lijnen was het veel minder peis en vree. Met name voor de rust vlogen ze mekaar net iets teveel naar de strot, wat mij betreft. Scheidsrechter Bart Vertenten werd er dusdanig nerveus van dat ie het spoor bijster raakte. Een verkeerde kaart hier, een paar vergeten rode daar, een niet gefloten penalty en ook wel wat snel op de buik voor groteske toneelopvoeringen na vederlichte contacten. In de tweede helft ging de focus gelukkig op het spelletje zelf en pakte Club de 27000 fans in met (hart)veroverend voetbal. De meest genoemde uitblinker was Ruud Vormer. Een rakkertje is het, doorgaans met een gezonde portie razernij in zich, maar hij durft ook over de grens. Hollandse lef en branie brengen: top. Vooruit voetballen, aanjagen en zo anderen in de fout dwingen: uitstekend. Keihard, als het ijs dat nodig is om de schaatsstoet voor een Elfstedentocht te laten uitrijden: allemaal goed en wel. Maar zijn donkerrode aanslag op de enkel van Milinkovic kan ik niet door de vingers zien. Geef mij dan maar good old Timmy Simons. De kaap van de 40 lonkt aan de einder, maar op een rechthoek van pakweg 105 meter bij 68 is Timmy nog altijd in zijn sas. Foutloos gisteren, alweer. Simons stuurt, stuurt bij, stuurt aan. Hij is weer de Brugse veldspeler met de meeste speelminuten. Aantal gele kaarten: nul. Zonder Simons kan Vormer niet infiltreren. Zonder Simons kan Refaelov niet dartelen. Hij moest wat zoeken, zonder maestro Vázquez in zijn buurt, maar na rust toonde de Israëliër met de gitzwarte manen weer zijn klasse. Hoogstandjes, tikjes hier en daar, versnellingen aan de bal, een prachtig doelpunt: het was een recital, getekend Refaelov. Juweeltjes voor de nieuwe zaak van mevrouw. Ook Thomas Meunier bevestigde zijn vorm. Michel Preud'homme was terecht in de wolken over de manier waarop zijn rechtsachter nog tekeer ging om de hoekschop van de gelijkmaker af te dwingen. De passie die Preud'homme nadien bij iedereen terugzag. De vierde Bruggeling in de basis deze week is Oscar Duarte, maker van die 1-1. Scorende verdedigers: het zijn en blijven mijn dikke vrienden. En dus is ook Tomasevic van Kortrijk erbij - wat een zwaai met z'n linker op Daknam! Niels De Schutter van Oostende krijgt een stekje op links. Als rechtsvoetige trekt hij daar meer dan zijn plan. Leander Dendoncker is ook zo'n plantrekker. Hij houdt het simpel en maakt het simpel voor anderen. Bovendien speelt hij bijna altijd voorwaarts in en demonstreerde hij op de Freethiel voor het eerst zijn zware voet. Hasi hamert daarop, zei ie vrijdag nog op de persbabbel, want Leander schiet met scherp. Ik vond het sneu voor hem, die twee gele kaarten in het slot van de partij. Een beetje psychologie is sommige refs toch vreemd, denk ik dan. Dendoncker kan op termijn de Simons van Anderlecht worden... Charleroi zorgde voor de uitslag van het weekend en het zal niemand nog verbazen dat Neeskens Kebano alles en iedereen overvleugelde. Hij is ook de favoriete foerier voor Cédric Fauré, de sluipschutter can de Carolo's. Een Fransman op leeftijd met een neus voor goals, maar op zo'n neus komt niet zo gauw sleet. En dan kom je ook uit bij Igor De Camargo. Temidden alle miserie aan de Maas is hij iemand die altijd mentaliteit, inzet en karakter toont. In Gent was ie nog eens als vanouds beslissend voor het eindresultaat, ook al was dat niet conform de logica. Het ontlokte de immer minzame Braziliaanse Belg zijn kenmerkende glimlach. Vanwege Igor, Neeskens, Leander, Timmy en ondergetekende: fijne kerstdagen. Wees lief voor mekaar! Peter Morren

LEES OOK: Antwerp in remonte-modus: De Mil kent horrordebuut