Maarten Coenen
Het leven van Vital Borkelmans leek de laatste jaren op een echte rollercoaster. De voormalig speler van Club Brugge ging tal van buitenlandse avonturen aan en werd daarbij geconfronteerd met heel wat leed. 'Het Brommerke' legde nu zijn ziel volledig op tafel, een verhaal dat naar de keel grijpt.
LEES OOK: De spits die kanker versloeg en België wil veroveren
Stille kracht met grote impactVital Borkelmans behoort tot dat zeldzame type voetballers die nooit de luidste in de kamer moesten zijn om toch gerespecteerd te worden. Als onverzettelijke linksachter groeide hij in de jaren '90 uit tot een vaste waarde bij Club Brugge én bij de Rode Duivels.
Zijn spel was niet flamboyant, wel betrouwbaar. Een voetballer die je er altijd bij wilde hebben: loyaal, stevig, en met een neus voor het juiste moment.
In Brugge speelde Borkelmans maar liefst elf seizoenen. Hij werd vier keer landskampioen, pakte vijf bekers en groeide uit tot publiekslieveling zonder ooit op tafel te kloppen.
"Raketten vlogen over mij"
Na zijn actieve carrière ging hij talloze trainersavonturen aan. Onlangs nog in Irak, waar hij geconfronteerd werd met heel wat onheil. “Als ze raketten op elkaar afvuren (Israël en Iran), vliegen die over Irak. Ik zag ze daar boven mij vliegen. Heen en weer. Iedereen in paniek. Het luchtruim werd gesloten. Dat was even heftig", zo klinkt het emotioneel bij Het Nieuwsblad.
Happy to announce that we agreed on a contract for 4 years for all staff. Big thanks to Prince Ali. Go Nashama pic.twitter.com/WJavEmNDbS
— borkelmans vital (@vitalborkelmans) January 26, 2019
Gelinkt aan Belgische club en familiaal drama
Borkelmans hoopt al geruime tijd om in België aan de slag te gaan. Zo werd hij even gepolst als assistent-trainer bij KV Mechelen, finaal zou men voor iemand anders kiezen. Het doet de Limburger duidelijk pijn dat men hem in België niet lijkt te waarderen.
Ook thuis kwam er meer tragisch nieuws af op de oud Rode Duivel. Zijn vader overleed en ook de echtscheiding met zijn ex-vrouw werd officieel. "De band met mijn vader was intens. Hij was kritisch, vond altijd dat het beter kon maar daardoor heb ik er wel het maximum uitgehaald. Pas bij mijn afscheid heeft hij gezegd dat hij trots op mij was.” Aldus Het Brommerke met een krop in de keel.
