Stephan Calander
Noah Sadiki (20) is dit seizoen één van de grote revelaties van de Jupiler Pro League. De middenvelder ging van RSC Anderlecht naar Union SG en daar floreert de voormalige Belgische jeugdinternational. De Rode Duivels mogen echter niet meer hopen want Sadiki heeft de switch naar de Congolese nationale ploeg al gemaakt.
Sadiki werd doorgestuurd bij Anderlecht, maar bij Union SG kwam hij vervolgens volledig boven water. Een zomerse knaltransfer lonkt. Ondanks dat Sadiki in de Belgische nationale jeugdelftallen heeft gespeeld, koos hij voor Congo. Al was dat niet naar de zin van zijn ouders.
LEES OOK: Anderlecht in vieze papieren: “Kunnen ze het vergeten”
Opvallende onthullingIn 2023 koos Sadiki voor Congo. Zijn ouders waren daar niet met akkoord. “Omdat zij daar geleefd hebben en de omstandigheden kennen. ‘Je weet niet welke moeilijkheden je daar gaat zien. Daar ben je niet klaar voor.’ Ze hadden gelijk. De eerste keer in de bus, met mijn oortjes op, keek ik door het raam. Wat gebeurt hier? Ik zag mensen die op de grond sliepen.”
Sadiki dacht echter aan zijn speelkansen en hakte de knoop door. “Hier zie je dat ook, maar niet in die mate. Ik ging bijna wenen om wat ik zag. Ze hadden gelijk. Maar op een moment moet je kiezen. Ik dacht niet aan waar ik het meeste zou spelen. Wel waar mijn hart het beste zou zijn, waar ik me op langere termijn het beste bij zou voelen.”
Voetbalgek land
Congo is een voetbalgek land, laat Sadiki aan Het Nieuwsblad weten. “Ik vind het niet mooi om te zeggen, maar ik ben er zelfs een god. Iedere speler wordt er op een piëdestal gezet. Die mensen hebben niets maar als de bus van de nationale ploeg passeert, stoppen ze met al hun bezigheden en komen ze ons begroeten. Onvoorstelbaar. Dat is mooi maar ook zo pijnlijk. Dat raakt me.”
Vincent Mannaert wil nu jonge spelers op hun 18e definitief laten kiezen. Sadiki was 19 toen hij voor Congo koos. “Te laat, hè, de trein niet opgestapt. (lacht) Ik kon op mijn achttien nog geen keuze maken. Ik begrijp dat hij het vroeg wil weten, maar op achttien jaar weet je nog niet of je prof wordt. Niet iedereen breekt zo vroeg door.”
