Arne Decraene
Er was een tijd dat Anderlecht zich de hofleverancier van de Rode Duivels mocht noemen, maar in zijn eerste selectie had Rudi Garcia voor geen enkele Brusselaar een plekje veil. Nochtans schenkt de kersvers bondscoach wel degelijk aandacht aan de Jupiler Pro League, want aartsrivaal Club Brugge vaardigt maar liefst drie spelers af. Meer nog: elk van hen maakt zelfs aanspraak op een basisplaats.
De buitenwereld tast nog volledig in het duister, maar als we Garcia zelf mogen geloven twijfelde hij daags voor zijn vuurdoop tegen Oekraïne louter nog over de invulling van twee posities in zijn basiselftal. "Ik heb nog een tweetal vraagtekens in mijn hoofd voor de aftrap", luidde het. Wellicht heeft de Fransman het dan over het hart van de defensie en de derde pion op het middenveld. Terwijl hij pakweg op de flanken baadt in weelde, en daarom een aantal kandidaat-internationals moest teleurstellen, gaf Garcia eerder reeds aan dat hij daar door de schaarsere bezetting "op zoek moest naar oplossingen".
Misschien vindt hij die bij de landskampioen. Domenico Tedesco liet hem links liggen, maar bij Garcia ligt Hans Vanaken in de bovenste schuif. Mede dankzij de afwezigheid van onder andere Amadou Onana kan de drievoudig Gouden Schoen plots zelfs een serieuze sprong maken in de pikorde. Meer nog dan debutanten Nicolas Raskin, Bryan Heynen en Jorthy Mokio lijkt Vanaken dé aangewezen figuur om in Murcia post te vatten naast Youri Tielemans en Kevin De Bruyne. Een extra troef is zijn klik met ploegmakker Maxim De Cuyper, die op de knelpuntpositie links achterin stilaan al een certitude lijkt.
Zeker nu Arthur Theate moest afhaken, waardoor zowaar ook Brandon Mechele luidop mag hopen op een basisplaats. Dat het 32-jarig meubelstuk van Club Brugge überhaupt voor het eerst sinds juni 2022 nog eens deel uitmaakt van de selectie deed hier en daar nochtans wenkbrauwen fronsen. Zijn laatste speelminuten dateren van 2020, toen hij in twee oefeninterlands mocht opdraven. Voorts moest Mechele het stellen met een korte invalbeurt tegen Kazachstan, wat zijn totaal op drie caps brengt. Op grote toernooien was hij er ook nooit bij. Niet bepaald een indrukwekkend palmares dus als Rode Duivel.
LEES OOK: Brandon Mechele deelt foto’s die fans in stilte achterlaten
Mechele boven SmetsOp zijn leeftijd is Mechele evenmin de man van de toekomst. "Ik weet niet of ik echt een 'patron' nodig heb, maar vermits enkele toppers achterin zijn gestopt moeten we wel op zoek naar de volgende rots in de branding. Dat maakt deel uit van mijn job", aldus Garcia, die naar eigen zeggen rekening houdt met de langere termijn. Hoewel hij niet in dat plaatje past verkoos de bondscoach echter toch Mechele boven bijvoorbeeld Matte Smets. Bouwen en verjongen klinkt leuk, maar voortaan primeert weer het heden. Enkel kwaliteit telt voor Garcia, volgens wie matchen winnen de voornaamste doelstelling is.
Een schril contrast met zijn voorganger, wiens aanpak veel te drastisch bleek. "Tedesco wilde van A naar Z gaan, maar er moest een tussenstap plaatsvinden voordat de fakkel kon worden doorgegeven", dixit Axel Witsel, samen met Christian Benteke al afgevallen na de voorselectie. Ook wat het respect voor onze vaderlandse competitie betreft wil Garcia zijn vingers daar niet aan verbranden. "Ik kijk niet naar het verleden. Mijn staf en ik hebben de Belgische competitie grondig bestudeerd. Logischerwijs hebben we dan gekozen voor de beste spelers die onze selectie het meest kunnen helpen", klonk het.
Inclusief Mechele dus, die de finale schifting niet zomaar overleefde. "Hem en Vanaken kenden we natuurlijk al", noemt Garcia hem in één adem met zijn hoger aangeschreven ploegmaat. De bondscoach stak tevens de loftrompet op over het "geweldig Europees parcours" van Blauw-Zwart. "Het is een ploeg met veel persoonlijkheid, voor een stuk dankzij de jongens in onze selectie", blijkt hij onder de indruk van Mechele zijn métier. De nuchtere West-Vlaming is niet de grootste prater, maar gaat zijn verantwoordelijkheid nooit uit de weg. 'Geen woorden maar daden' is hem op zijn afgetrainde lijf geschreven.
Haaland & Benzema
Mechele is bovendien een klassieke no-nonsense verdediger, precies waar de Duivels nood aan hebben. Garcia heeft gelijk wanneer hij zegt dat de Gouden Generatie achter ons ligt. België trekt straks niet langer als favoriet of zelfs outsider naar het WK in de VS. Uiteraard blijft de opbouw belangrijk, maar laat onze achterlijn nu eerst maar bestaan uit secure en solide verdedigers die spitsen kunnen lamleggen. Daar bleek Mechele op het hoogste podium al meermaals toe in staat. Niet alleen tal van aanvallers in de JPL, ook in Europa verdwenen de voorbije jaren heel wat ronkende namen in zijn achterzak.
Mechele hield zich vaak met verve staande tegen kleppers als Karim Benzema, Wayne Rooney, Gonzalo Higuain, Antoine Griezmann, Diego Costa, Alvaro Morata, Radamel Falcao en Jamie Vardy. Op weg naar de 1/8 finale stond hij dit keer Ollie Watkins, Viktor Gyökeres, Mateo Retegui, Charles De Ketelaere en Erling Haaland geen duimbreed toe. De ervaren ancien kan dus ook diverse profielen de baas, een veelzijdigheid die Garcia wel naar waarde weet te schatten. Mechele houdt zich staande tegen bonkige types én blijft terwijl nog net wendbaar genoeg om ook met ruimte in zijn rug om te kunnen gaan.
Tegen aalvlugge types zoals Kylian Mbappé of Mohamed Amoura durft hij nog wel eens sterretjes zien, maar zulke spurtbommen heeft gelukkig niet iedereen in huis. Voor het overige beschikt Mechele over snellere en vooral ook betere voetjes dan veel mensen denken. Vincent Kompany zal hij nooit meer worden, maar doorheen de jaren werkte de modelprof wel hard om te verbeteren in dat aspect van het spelletje. "Als ik eens een bal verkeerd speel, staan ze daar weer: 'hij kan niet voetballen'. Bepaalde vooroordelen blijven voor altijd aan mij kleven", beseft hij echter dat de perceptie moeilijk te keren is.
Opties voor Garcia
Niettemin blaakt Mechele, die van Nicky Hayen tegenwoordig zelfs geregeld eens mee mag oprukken, meer dan ooit van vertrouwen. "Vroeger ging het makkelijker naast een voetballende verdediger, maar de laatste jaren is dat veranderd. Dit seizoen verzorg ik zelfs meer de opbouw", vertelde hij recent zelfbewust. Zijn lange ballen vertrekken vaak dan nog van zijn 'mindere' linker, op zijn leeftijd toch een straffe evolutie én een extra argument om Garcia te overtuigen. Tenslotte had Zeno Debast, die op defensief gebied sowieso wat meer steken laat vallen, op het EK moeite om zijn draai te vinden op links.
Voor het debacle in Duitsland werd er amper over hem gesproken, maar nadat hij zijn niveau onder Hayen gevoelig had opgekrikt verdiende Mechele toen misschien wel al een ticket. Zelfs zonder in actie te komen zou hij de groepsdynamiek alvast niet hebben verstoord: de betrouwbare krijger voelt zich niet te beroerd om op de bank te zitten. Nu zal Mechele evenmin zijn eisen stellen, maar ten opzichte van zijn concurrenten heeft hij wat ons betreft toch een streepje voor. Zo zijn behalve Debast ook Wout Faes, Koni De Winter en Ameen Al-Dakhil het allemaal niet gewend om tegen hun voet te spelen.
Debast vertoeft in Lissabon de laatste tijd zelfs doorgaans op het middenveld, terwijl Al-Dakhil in Stuttgart slechts sporadisch speelt en pas in extremis nog werd opgevist. Faes was onder Tedesco zeker van zijn plek, maar beleeft een lastig seizoen in Leicester. Dan zit Mechele volgens Thibaut Courtois zijn visie meer in een winnende flow. Jorthy Mokio komt dan weer nog maar pas piepen, net zoals De Winter. Voor dergelijke talenten kan Mechele ook fungeren als gids. Aan zijn zijde ontwikkelden ruwe diamanten als Odilon Kossounou, Abakar Sylla en nu Joel Ordoñez zich tot gegeerde goudklompjes in Brugge.
Fiat van Mannaert
Vergeleken met Toby Alderweireld of Jan Vertonghen, die bij Antwerp en Anderlecht diezelfde rol vertolken, blijft hij wat meer onder de radar. Al treedt de onbezongen held nu steeds meer uit de schaduw. De fans van Blauw-Zwart hadden recent nog een fraaie tifo in huis voor Mechele, die alle twijfels in Jan Breydel en bij uitbreiding heel België van zich af heeft geschud. De ene beoogde vervanger na de andere, met Zaid Romero als laatste voorbeeld, moest zijn meerdere erkennen in het meubelstuk van Westkapelle. Vroeg of laat zwichtte zowat elke trainer die er de afgelopen jaren de revue passeerde.
Tedesco zag Mechele over het hoofd, maar met de goedkeuring van Vincent Mannaert biedt Garcia hem mogelijk wél de kans om alle scepsis weg te vegen en ook zijn laatste criticasters het zwijgen op te leggen. Net zoals Vanaken wordt hij alleszins beter met de jaren: het onverslijtbare duo, andermaal de spelers met het meeste kilometers op de teller in Brugge, zit schijnbaar nu pas aan de top van hun kunnen en lijkt zeker nog mee te kunnen tot het WK in 2026. Wat nadien volgt zijn zorgen voor later. Hun kaart trekken zou direct blijk geven van de winnaarscultuur die de nieuwe bazen nastreven in Tubeke.
"Club heeft ervaren rotten die weten wat ze moeten doen als het erop aankomt", aldus Mannaert, die als geen ander weet wat hij aan hen heeft. Natuurlijk maakt ook Mechele foutjes, dat is nu eenmaal zijn lot als verdediger, en Europese top is hij evenmin. Maar wie van de alternatieven vandaag wel? Achterin straalt niemand meer rust uit en biedt Mechele, ondanks het aanstormend potentieel, van alle opties de meeste zekerheid en stabiliteit. Altijd geconcentreerd en klaar om te anticiperen, onverzettelijk in het duel, sterk in de recuperatie én in combinatie met De Cuyper dodelijk op stilstaande fases.
No Sweat, No Glory
Dat hij nog maar drie caps wist te verzamelen zat hem volgens maatje Ruud Vormer af en toe dwars, maar dat Mechele niet aan de bak kwam toen Kompany en co nog de plak zwaaiden is de logica zelve. Dat vervolgens illustere namen als Dedryck Boyata, Zinho Vanheusden, Jason Denayer, Sebastiaan Bornauw, Elias Cobbaut en Hannes Delcroix de voorkeur kregen valt gezien zijn staat van verdienste net iets minder te begrijpen. Een fout die Garcia, de afwezigheid van Arthur Vermeeren en Johan Bakayoko indachtig er niet voor bedeesd om meteen harde knopen door te hakken, wel eens kan rechtzetten.
Mocht hij werkelijk opteren voor een zogenaamd 'hybridesysteem' voelt Mechele zich trouwens ook in een trio achterin als een vis in het water, wat eveneens in zijn voordeel pleit. Al lijkt Garcia toch te neigen naar een 4-3-3. "De centrale tandem achterin moet dan vooral complementair zijn en een goede connectie hebben. De zullen zien, maar ik geloof in iedereen die hier is. Anders had ik hen niet opgeroepen. De waarheid ligt op het veld en nergens anders", aldus de bondscoach, die op basis van het EK wel eens tot de conclusie zou kunnen komen dat Debast en Faes niet de beste combinatie vormen.
Gooit hij het bij zijn debuut daarom over een andere boeg? "Ik ben blij om opnieuw tot de selectie te behoren en hoop dat ik mijn steentje kan bijdragen", staat Mechele zelf alleszins te springen om aan zijn nieuw hoofdstuk te beginnen. Muziek in de oren van Garcia, die meermaals benadrukte dat hij veel belang hecht aan 'la fibre patriotique' - ofwel liefde voor het vaderland. "We willen spelers die zich voor de volle 100% te geven voor België en trots zijn om het truitje te dragen", nam Garcia nog net niet de leuze 'No Sweat, No Glory' in de mond. Een omschrijving die Mechele als geen ander belichaamt.
