Claudio Reulens
RSC Anderlecht speelde 1-1 tegen FCV Dender. Het niveau was gedurende de wedstrijd veel te wisselvallig. Bepaalde media willen een 4-4-2, maar is dat wel een goede keuze? David Hubert denkt er alvast het zijne van.
Anderlecht ging het laatste half uur met twee spitsen spelen. Kasper Dolberg ging achter Luis Vazquez spelen en Paars-Wit kreeg kansen. De Argentijn miste twee uitgelezen mogelijkheden die altijd goal hadden moeten zijn. Plots ‘moet’ Anderlecht met twee spitsen spelen. Dat is uiteraard niét het geval.
LEES OOK: 'Verschueren verrast: pikant transferoffensief bij Anderlecht'
4-4-2 spelen is geen optieVorig jaar pakte Brian Riemer ook meermaals uit met deze opstelling. Vazquez is wat ons betreft niet echt complementair met Dolberg. De Argentijn is vooral een stormram die gebaat is met flankvoorzetten. Dat kan als je in het slot alles op alles moet zetten. Als Dolberg en Vazquez eventueel zouden samenspelen, dan moet RSCA op andere plaatsen keuzes maken. Ga je dan ook met twee aanvallende flankaanvallers spelen én ook nog een type als Stroeykens of Verschaeren centraal op het middenveld?
Neen. Dat zou zelfmoord zijn inzake het defensieve aspect. Dender kreeg veel ruimte, maar kon het niet meer belopen op het einde. Als RSCA met deze opstelling zou beginnen, zouden vele ploegen gebruik kunnen maken van de ruimtes die er gaan komen. “Ik wilde het laatste half uur tegen Ferencvaros al zo spelen, maar we scoorden voordat ik de wissel maakte. Ik hoop dat ik dit systeem niet te vaak hoef te gebruiken, want dat zou betekenen dat we niet op voorsprong staan”, zei de interim-trainer. Een 4-4-2 is geen optie, daarvoor heeft RSCA niet de juiste kern.
Geen extra spits nodig
De kern is samengesteld voor een 4-3-3 en sommigen vinden dat Anderlecht daar te erg aan vasthoudt. Daarmee zijn we niét akkoord. Het is net goed en logisch dat je vanuit een bepaalde spelfilosofie spelers aantrekt. Er moeten wél meerdere tactische varianten binnen dat systeem zijn, wat ook gebeurt. Zo zijn er explosieve flankaanvallers met Edozie, Amuzu en Angulo. Daarnaast heb je wingers die meer naar binnen komen zoals Dreyer, Hazard en Degreef, waardoor de flankverdedigers meer ruimte voor zich hebben. Er zijn andere profielen voor centraal op het middenveld.
En de 4-4-2 is enkel het ‘noodplan’ van Paars-Wit als het opportunistisch alles op alles moet zetten. In dat opzicht zit er dus allemaal wel degelijk een idee achter, maar het is duidelijk dat er nood is aan een nieuwe coach om de uitvoering goed te laten verlopen. Er is wel degelijk wat mogelijk met de aanwezige aanvallende profielen.
We lazen ook dat Anderlecht maar twee centrumspitsen heeft, maar dat is niet onlogische als je met één diepe centrumaanvaller speelt. Nummer drie in de rangorde zou niet al te vaak spelen… Zo doen ze het ook bij KRC Genk en AA Gent, waar ze twee echte centrumspitsen hebben. In een ideale wereld loopt er nog een Matias Suarez rond, maar dan betaal je anno 2024 veel geld. Maar Anderlecht heeft geen 5 à 6 miljoen euro beschikbaar om te spenderen aan één creatieve, snelle (flank)aanvaller. Het is dan ook geen toeval dat Stroeykens Plan C is in de punt van de aanval, zoals Sor dat is in Genk. Niet hun favoriete posities, maar ze kunnen er van waarde zijn.
