Arne Decraene
"Leander Dendoncker wordt de laatste zomeraanwinst van Anderlecht". Het leek een bericht waar weinig geloof aan moest worden gehecht, maar nu de deadline met rasse schreden nadert lijkt het toch alsmaar meer de harde realiteit te zullen worden. Hoewel de achterban schreeuwt om aanvallende versterking laat Jesper Fredberg hen op hun honger zitten. Een verhaal van blufpoker met een beperkte portefeuille en wedden op de verkeerde paarden.
7 juli. Paars-Wit vertrekt op stage naar Portugal zónder nieuwkomers. Als verzachtende omstandigheden gelden onder meer het EK en het feit dat de Brusselaars nog moeten cashen op Zeno Debast. Fredberg, die dan tevens nog wacht op Jan Vertonghen en tijd verspilt aan onder andere Thomas Delaney, zag ook al een paar targets door zijn vingers glippen en neemt geen genoegen met eender welk alternatief. Liever zet hij zijn tanden geduldig in complexe dossiers, een strategie die vorig jaar Thorgan Hazard opleverde. Dit keer lijkt de kieskeurige CEO Sports evenwel toch met lege handen achter te blijven.
LEES OOK: DAZN-bom blijft tikken: minister spreekt dreigende taal
Deals van FredbergIntussen mocht Brian Riemer wel al vijf aanwinsten verwelkomen, waarvan alleen voor Jan-Carlo Simic drie miljoen werd neergeteld. Hoewel ze allen nog een jaar vastlagen bij hun vorige clubs deed Fredberg zijn reputatie als gewiekste onderhandelaar voorts eer aan door zowel Zanka, Thomas Foket als Ludwig Augustinsson gratis te strikken. Verder bedong hij een aankoopoptie op Dendoncker, die naar verluidt ook zelf een inspanning deed om aan gunstige voorwaarden gehuurd te kunnen worden. Al weegt hij net als het overige trio ongetwijfeld wel nog altijd serieus door op de loonmassa in het Lotto Park.
Zonder nog ongeoorloofde risico's te nemen, zoals dat vroeger wél gebeurde, deelt men daar toch nog steeds zware contracten uit. Wat ook impact heeft op het transferbudget. Dat hij de riante salarissen van overbodige grootverdieners zoals Amadou Diawara en Alexis Flips nog niet kon schrappen uit de boekhouding is dan ook een fikse streep door Fredberg zijn rekening. Marc Coucke mag dan wel beweren dat Anderlecht weer gezond is, dat de opbrengst van Debast amper gespendeerd werd lijkt toch een teken aan de wand dat het nog putten moet dichten en spaarzaam blijft omspringen met de centen.
Foket & Dendoncker
In dat klimaat levert Fredberg op het eerste gezicht goed werk. Al dienen daar toch een aantal kanttekeningen bij te worden geplaatst. Was het bijvoorbeeld wel nodig om met Foket nog een extra rechtsachter in huis te halen? Daardoor werd Louis Patris al na een jaar op kant geschoven en dreigt Killian Sardella, die vooralsnog wel het pleit wint, zijn marktwaarde terug te dalen van zodra hij onvermijdelijk plaats moet ruimen. Dan had Paars-Wit het product van eigen kweek misschien beter laten gaan. Net zoals bij Anders Dreyer verzaakte Fredberg om het ijzer te smeden wanneer het heet is. Een dure fout?
Foket was een opportuniteit, akkoord, maar dus zeker geen prioriteit. In zekere zin kan dat ook worden gezegd over Dendoncker, met wie Riemer in één klap ook wel een extra back-up voor Jan Vertonghen centraal achterin kreeg. Net als Mats Rits blijft hij echter toch meer een 'acht' dan een zuivere 'zes'. Bovendien merkte Riemer al meermaals op dat hij door de vele opties op het middenveld net op die posities telkens lastige knopen moet doorhakken. Daar komt nu dus nog een klepper bij, die niet meer uit de ploeg zal verdwijnen eens hij het ritme volledig te pakken heeft – wat wellicht niet lang zal duren.
Prestigetransfers
Wie weet vormt Dendoncker straks wel een tandem met Rits. In dat geval worden Theo Leoni, Mario Stroeykens en/of Yari Verschaeren plots wel heel ver naar de achtergrond geduwd. En wat met Majeed Ashimeru, wiens contract nog maar pas werd verlengd om Delaney te vervangen? Toch kon Fredberg de prestigetransfer niet zomaar laten liggen. Net zoals Wouter Vandenhaute heeft hij duidelijk een boontje voor ronkende namen. De ene vooral met een Deens paspoort, de andere liever met een verleden in Neerpede. Welk aandeel zou de niet-uitvoerend voorzitter hebben in Dendoncker zijn comeback?
Terwijl de achterhoede gretig werd voorzien van vers bloed geraakten de voornaamste vacatures evenwel niet ingevuld. We hebben het dan niet over een opvolger voor Kasper Schmeichel tussen de palen. Hoewel het gevaarlijk blijft mocht er ooit iets gebeuren met Colin Coosemans zorgden diens prima prestaties ervoor dat de zoektocht naar een nieuwe doelman op een lager pitje werd gezet. Of hoopt Fredberg dat zijn tactiek om te treuzelen en vlak voor het verstrijken van de deadline zo de prijs te drukken bij Antwerp en Jean Butez, voor wie de opties zienderogen slinken, wél nog haar vruchten afwerpt?
Anderlecht vangt bot
Veel belangrijker is de mislukte jacht op een nummer 10 om eindelijk wat lijn in het spel te krijgen. Ook daarvoor mikte Fredberg op een erg grote vis. Meer nog dan Dennis Praet moest Christian Eriksen het pronkstuk van de zomer worden, maar net zoals in heel wat andere dossiers dreigt de Deen van een kale reis thuis te komen. Fredberg ging all-in voor zijn landgenoot, die niet toehapte. Daardoor lijkt het nu te laat om met een plan B op de proppen te komen, want straks wordt de Europese spelerslijst ingediend. Allicht zal Riemer het met Verschaeren, Stroeykens en Leoni als spelverdelers moeten stellen.
Verblind door al dat lekkers op zijn verlanglijst leek Fredberg even uit het oog verloren dat Anderlecht naast creativiteit ook snelheid en diepgang op de flanken mankeert. Een evaluatie die nochtans al gemaakt werd aan het eind van vorig seizoen, toen hij reeds wist dat Thorgan Hazard nog tot nieuwjaar in de ziekenboeg zou vertoeven. "We moeten onze offensieve impulsen op het middenveld verbeteren. En een winger aantrekken om Thorgan te vervangen", klonk het in juni bovendien op de Fan Council. In de tussentijd bleek ook Francis Amuzu andermaal op de sukkel en viel Nilson Angulo door de mand.
Huiswerk af bij RSCA?
Toch besloot Fredberg wederom om de kat uit de boom te kijken. Uiteindelijk deed hij wel nog een poging om Silas weg te plukken bij Stuttgart. Tevergeefs, want de winger bleek te duur. Net als bij Eriksen vormen vooral zijn persoonlijke eisen een struikelblok. De gelimiteerde middelen in het Lotto Park blijven een handicap om deals tot een goed einde te brengen. Daarom leek het alsof Fredberg met zijn koopjes achterin geld opzij aan het leggen was om te besteden voor aanvallend geweld. Behoudens een verrassing blijkt helaas niets minder waar, en zit het huiswerk van de CEO Sports er nu toch al op.
AD
