Olivier Plancke
Club Brugge had hoge verwachtingen van de Argentijnse verdediger Zaid Romero, die voor 5,5 tot 6 miljoen euro werd aangetrokken van Estudiantes. Romero, bekend om zijn fysieke kracht en agressieve speelstijl, werd geprezen als een droomaanwinst. Zijn start in België verloopt echter moeizaam. Na een ongelukkig debuut in de Supercup, met een gele kaart en een veroorzaakte strafschop, viel hij ook op tijdens de eerste competitiewedstrijden door zijn onstuimigheid en matige startsnelheid.
Hoewel hij af en toe positieve momenten liet zien, zoals in de tweede competitiewedstrijd tegen Standard, blijft zijn prestaties inconsistent. Analisten en media wijzen op zijn nonchalance en tekortkomingen in de opbouw van het spel, wat aangeeft dat Romero nog een aanzienlijke aanpassingsperiode nodig heeft.
LEES OOK: Selectie Club bekend: één opvallende afwezige
Droomaanwinst Club Brugge: nietsontziend Argentijns DNAClub Brugge heeft de Argentijnse verdediger Zaid Romero aangetrokken van Estudiantes voor een bedrag tussen de 5,5 en 6 miljoen euro. Hiermee beëindigde de landskampioen haar zoektocht naar een linksvoetige centrale verdediger, die begon op 15 juli vorig jaar na het vertrek van Abakar Sylla naar RC Strasbourg.
De nieuwe Director of Sports, Dévy Rigaux, had een meesterzet gedaan door de vraagprijs van Estudiantes, oorspronkelijk bijna 12 miljoen euro, bijna te halveren. Hierdoor wist Club Brugge andere geïnteresseerde clubs zoals Boca Juniors, Palmeiras en Besiktas te snel af te zijn en tekende Romero als eerste Argentijn ooit bij de club.
Het Nieuwsblad omschreef de 24-jarige Zaid Romero als een linksvoetige centrale verdediger die een grote technische bagage combineert met een imposant postuur van 1m93. “Een allrounder dus”, zo stelden ze.
Het Laatste Nieuws omschreef hem als een typisch Argentijnse verdediger, die sterke voeten en fysieke kracht paart aan een nietsontziende speelstijl. De krant noemde zijn komst zelfs een “droomaanwinst”.
Met het mes tussen de tanden, met een tragere startsnelheid
De linksvoetige centrale verdediger belichaamt het typisch Argentijnse profiel. Zaid Romero staat bekend om zijn sterkte aan de bal en in de duels, met een agressieve speelstijl. Hij heeft ook het vermogen om het spel goed te lezen, en zijn anticipatievermogen compenseert zijn iets tragere startsnelheid.
Het Argentijnse DNA omvat een enorme strijdlust, grinta, waarbij spelers altijd met het mes tussen de tanden spelen. In Argentinië wordt zo'n speelstijl als normaal beschouwd, maar in België zal Romero de juiste balans moeten vinden in zijn spel.
In Argentinië stond hij vooral bekend om zijn sterkte aan de bal en in de duels, met een agressieve speelstijl. “Zaid geeft ons de garantie op veel agressiviteit ”, zei Eduardo Domínguez, de coach van Estudiantes.
Het is dan ook geen verrassing dat Romero de derde beste centrale verdediger was wat betreft geslaagde defensieve duels en op de vijfde plaats stond wat betreft het aantal tackles per wedstrijd in de Argentijnse competitie.
Romero moet zich aanpassen aan België
Net als zijn landgenoten Gaston Avila (ex-Antwerp FC) en Luis Vazquez (Anderlecht) zal Zaid Romero ongetwijfeld een aanpassingsperiode nodig hebben om te acclimatiseren aan zijn nieuwe omgeving en cultuur, zowel op als naast het veld in België. Deze overgang zal tijd vergen, maar de eerste signalen waren veelbelovend.
Hans Vanaken liet in Het Nieuwsblad optekenen dat Romero tijdens de voorbereidingen al een prima indruk achterliet op de training. Volgens Het Laatste Nieuws leek Romero in principe zelfs basismateriaal, en zal hij de concurrentie met Brandon Mechele moeten aangaan om naast Joel Ordonez een vaste plek in de verdediging te veroveren.
Tijdens de afsluitende oefenwedstrijd tegen Norwich City maakte Romero zijn debuut voor het Brugse publiek, waarbij hij zijn eerste test doorstond. Toch verliepen de eerste officiële wedstrijden van het nieuwe seizoen voor Romero niet zonder horten of stoten, waarbij hij helaas meermaals negatief opviel.
“Adem inhouden wanneer hij een hachelijke situatie moet oplossen”
Zaid Romero maakte zijn officiële debuut voor Club Brugge in de Supercup tegen Union SG, deels omdat Joel Ordonez nog geblesseerd was. Het werd een ongelukkig eerste optreden voor de Argentijnse verdediger.
Hij ontving een gele kaart wegens protesteren en veroorzaakte een lichte strafschop op Elton Kabangu, wat hem eigenlijk een tweede gele kaart had kunnen opleveren. “Het was nog wat zoeken”, gaf ook zijn teamgenoot Brandon Mechele aan. Logischerwijs werd Romero tijdens de rust vervangen door Nicky Hayen.
In de eerste competitiewedstrijd van het seizoen tegen KV Mechelen kreeg Romero opnieuw de kans om zich te bewijzen in de basiself, aangezien Ordonez nog steeds niet fit was. Toch verliep deze wedstrijd niet vlekkeloos.
De Standaard merkte op dat de defensie soms wankel oogde, waarbij de stevige Romero af en toe te onstuimig te werk ging, iets wat typerend is voor het Argentijnse DNA. Tot twee keer toe liet hij Dion Lauberbach ontsnappen, wat de beperkingen van zijn matige startsnelheid blootlegde.
“Een degelijke verdediger naar het schijnt, maar het is toch telkens de adem inhouden wanneer hij een hachelijke situatie moet oplossen”, schreef Het Laatste Nieuws.
Nonchalante Romero blijft fouten opstapelen: “Duidelijk nog werk voor de boeg”
In de tweede competitiewedstrijd tegen Standard liet Zaid Romero, ondanks een fout bij het tegendoelpunt, een iets betere indruk achter, wat hem een van de weinige positieve uitzonderingen maakte bij Club Brugge.
Toch blijven er grote vraagtekens hangen rond de Argentijnse aanwinst van 6 miljoen euro. Zijn onnauwkeurigheid werd pijnlijk zichtbaar toen hij de bal knullig over zijn voeten liet rollen, wat leidde tot een tegendoelpunt voor Standard.
De Standaard benadrukte dat Romero nog duidelijk werk voor de boeg heeft. “Stevige beer, al had hij opnieuw een nonchalant momentje”, vatte Het Nieuwsblad zijn optreden samen.
Analist Hein Vanhaezebrouck was kritisch over Romero's bijdrage aan de opbouw van het spel.”Als je met vier verdedigers start en de opbouw verloopt via de twee centrale verdedigers en de keeper, dan heb je inspeelpasses nodig die de lijnen doorbreken”, zei Vanhaezebrouck in Het Nieuwsblad. “Dat deden Mechele en Romero niet.”
