Arne Decraene
Dat heet dan een afscheid in stijl. Na een zinderende apotheose verlaat Antwerp de Champions League alsnog met opgeheven hoofd. Hoewel er op sportief vlak niks meer te winnen viel stond er tegen FC Barcelona trouwens toch nog het een en ander op het spel. Met de historische zege doet de landskampioen dan ook een uitstekende zaak. Zowel op de korte als de iets langere termijn.
Voor de fans, die alweer een rollercoaster aan emoties beleefden. De voorbije jaren zweefden zij van de ene wolk naar de andere, waarbij hun favoriete team stilaan een patent lijkt te hebben op razend spannende ontknopingen. Tot tweemaal toe dreigde de Great Old zich terug de kaas van het brood te laten eten, maar op het einde van de rit bleek het allemaal niet meer dan de voorbode van het ultieme orgelpunt dat nog moest volgen. Van klantenbinding gesproken: de Bosuil stond andermaal in brand.
Profeet Van Bommel
Voor de geschiedenisboeken, hoewel de dubbel daar nog steeds een prominenter plaatsje inneemt. Dat de Catalanen met een veredeld B-elftal afzakten naar Deurne-Noord is slechts een voetnoot, net zoals het feit dat ze pas wakker schoten wanneer Xavi het grof geschut bovenhaalde. Dan nog gaven Toby Alderweireld en co geen krimp. Ongeacht hun twijfelachtige intenties was het inspiratieloze voetbal van Barcelona vooral de verdienste van een stug stamnummer één, dat zelfs meer gevaar kon stichten.
Voor de coach, die een pluim verdient voor zijn gedurfde aanpak – met veel druk vooruit. Van dat vervelend record is hij nog niet verlost, maar ook voor hem is de nul op het kampioenenbal eindelijk weggeveegd. Zijn ongebreideld geloof in een gunstige afloop, een gewaagde voorspelling die hem mits een herhaling van de forfaitcijfers in Barcelona ongetwijfeld op hoongelach was komen te staan, bleek niet ongegrond. Van Bommel voelde gewoon correct aan dat zijn nonchalante ex-club te pakken was.
Voor de eer, want deze prestigieuze overwinning gaat hoe dan ook de hele wereld rond. Geen betere manier om de gevreesde nul op 18 alsnog te voorkomen. Antwerp, dat de komende jaren uiteraard vaker van de partij hoopt te zijn op het hoogste toneel, draagt zo overigens eindelijk zelf nog eens haar steentje bij aan het Belgische boerenjaar in Europa. Net zoals het vertrouwen in eigen kunnen na de recente 13 op 15 in de competitie krijgt ook de coëfficiënt van ons land dus weer een serieuze boost.
Masterclass Vermeeren
En tot slot voor de boekhouding. De deugddoende driepunter is niet alleen goed voor een slordige drie miljoen extra op de rekening, bovendien voltrok zich zowat het ideale scenario. Na amper één minuut strafte Arthur Vermeeren, een rijtje hoger op het middenveld dan gewoonlijk, al de Spaanse arrogantie af. Met zijn eerste goal in de CL zette de Man van de Match zijn sollicitatie bij de vele gegadigden, waaronder ook de Blaugrana zelf, zo nog maar eens kracht bij. Voor zover dat nog nodig was tenminste.
"De interesse in Arthur groeit elke week", wist CEO Sven Jaecques vooraf te vertellen. Dat zal er na zijn glansprestatie van woensdag niet op verminderen. Behalve zijn doelpunt was Vermeeren immers alomtegenwoordig. Ballen recupereren, infiltreren, defensieve meters malen, hoog stoorwerk verrichten, temporiseren of het spel net versnellen: zoals we het intussen haast gewend zijn deed de veelzijdige tiener, die ei zo na ook nog eens zijn derde assist in deze campagne beet had, het allemaal. Een masterclass.
Zijn unieke combinatie van techniek, intelligentie, vista en loopvermogen kwam op een voor hem enigszins onuitgegeven positie zowaar dus nog beter uit de verf. Vooral zijn motor is op zulk een jonge leeftijd ronduit indrukwekkend. Ondanks het drukke schema verscheen Vermeeren tot dusver in élke match aan de aftrap, waarbij hij doorgaans de 90 minuten volmaakte. Het beruchte jaar van de bevestiging blijkt voor de tweevoudig Rode Duivel, waar hij eveneens vlotjes meedraait, allerminst een probleem.
Duurder dan Nusa
Woensdag was hij simpelweg beter dan zijn rechtstreekse tegenstanders. Iets wat naast de bezoekers ook de talrijk aanwezige scouts uit Engeland die hem op de voet volgen vast hebben genoteerd. Een volgende uitdaging lijkt alsmaar meer onafwendbaar, wie weet in januari al. "We gaan daar niet vanuit en hopen van niet, maar die kans bestaat", aldus Jaecques, die meteen ook hintte op een deal waarbij Vermeeren eerst nog een halfjaar wordt gehuurd. Precies zoals ene Kevin De Bruyne destijds in Genk.
Van Bommel zal het worst wezen, zolang hij na nieuwjaar maar nog op zijn draaischijf kan rekenen. "Volgende zomer zal hij weg zijn. Maar nu moeten we proberen om hem hier te houden, in wat voor constructie dan ook", klonk het na een lange lofzang aan Vermeeren zijn adres. "Al kan je spelers niet afremmen wanneer er riante bedragen op tafel komen", beseft hij wel. Het gegeerde goudhaantje zijn marktwaarde bedraagt momenteel alleszins 25 miljoen, de hoogste schatting in de Jupiler Pro League.
Meer dan Antonio Nusa, voor wie Chelsea al 30 miljoen veil had. Is het stamnummer één in staat om zulke aanbiedingen te weigeren, of gaat het dan overstag? Rekening houdend met Vermeeren zijn eigen wensen – Club Brugge kon voor Charles De Ketelaere in Leeds ook meer vangen dan in Milaan. De lat ligt hoog, al weigert Jaecques om een prijskaartje op het product van eigen kweek te plakken. "Sowieso zullen we Arthur voor het juiste bedrag verkopen. Of hij het record breekt zien we dan wel."
Plan van Overmars
Toch komt de magische kaap van 36 miljoen steeds dichterbij. Te meer omdat de top van Europa, die vlugger zulke sommen neertelt, haar weg naar Deurne-Noord heeft gevonden. Vermeeren zijn focus ligt vandaag gelukkig nog op Antwerp, maar volgens Marc Overmars is de stap naar een ploeg van dat kaliber niet te groot. Willian Pacho en Gaston Avila, de ene een beter uithangbord dan de ander, hun transfers naar Frankfurt en Ajax voor samen een twintigtal miljoen zetten de Bosuil alvast op de kaart.
Vermeeren is evenwel van nog een heel andere categorie, en zal voor een smak geld naar een nog veel fraaiere bestemming vertrekken. Waarmee in één klap ook de Great Old zélf een volgende stap in haar groeiproces kan zetten. Een beetje zoals Union dat deed met de lucratieve transfer van Victor Boniface naar Bayer Leverkusen, waar hij het voortreffelijk doet. Niemand in Antwerpen die eraan twijfelt dat ook Vermeeren klaar is om op een hoger podium te schitteren, zij het liefst pas vanaf volgend seizoen.
Het zou de internationale uitstraling van Antwerp een zetje in de rug geven, wat Overmars helpt bij de rekrutering van nieuwe 'high-potentials' die op termijn ook de jackpot kunnen opleveren. De directeur voetbalzaken benadrukte al meermaals dat hij van Antwerp via die aanwerfstrategie een zelfredzaam bedrijf wil maken, dat financieel niet langer afhankelijk is van Paul Gheysens. "Nu zitten we nog altijd in investeringsmodus, maar binnen een jaar moeten we zelfbedruipend zijn", treedt Jaecques hem bij.
(Geen) geld van Gheysens
Na de recente vingertik vanwege inbreuken op de Financial Fair Play engageerde Antwerp zich alvast om de uitgaven te drukken en meer inkomsten te halen uit voetbalgerelateerde activiteiten, ofwel ticketing en uitgaande transfers. De recette opkrikken is echter onbegonnen werk zonder meer kaartjes om aan de man te brengen, en dus moet er vooral worden gecasht. Overmars zegt niet zomaar dat de stadionkwestie ook zijn taak verstoort. Vorige zomer weerhield het hem ervan om de kern te stofferen.
Zelfs mocht Gheysens het willen hoeft hij op diens portefeuille dus niet meer te rekenen, maar de voorzitter wil zijn investeringen stilaan ook zélf zien renderen. Bij de laatste kapitaalinjectie werd al voorzien dat transfers een deel moesten dekken. Zeker zolang hij geen nieuwe tribune mag bouwen is Gheysens niet happig om nog eigen middelen in de club te pompen. In de wandelgangen wordt zelfs beweerd dat hij een exit overweegt, al smaakt de gala-avond – net zoals voor Ritchie De Laet – vast naar meer.
Toch wil Overmars terwijl sportief niet blijven stilstaan. Hoe meer de kassa wordt gespijsd, ook door pakweg Michel-Ange Balikwisha en Jean Butez, hoe meer budget hij kan besteden om onder meer de dure optie op Soumaïla Coulibaly te lichten. Daarbij is iedere cent welkom: dat Vermeeren, die vastligt tot medio 2026, uitgerekend nu zichzelf nog eens in de etalage zette komt daarom hoegenaamd niet ongelegen. Of hoe een schijnbare zege voor de statistieken een pak positieve gevolgen teweegbrengt.
AD
LEES OOK: Van Jutgla tot Fujita: hoe vergaat het deze ex-JPL-toppers?
