Noodsituatie bij Club Brugge veel alarmerender dan verwacht

Na het vertrek van Ruud Vormer naar Zulte Waregem is het duidelijk geworden hoe belangrijk het is bij Club Brugge om spelers te hebben die een impact hebben op de groep, iemand die zijn stem durft te verheffen en de groep kan motiveren.

Het is dan ook geen toeval dat Ronny Deila in de vorige zomer al pleitte voor de komst van een nieuwe speler met sterke leiderschapskwaliteiten. De coach kreeg toen Philip Zinckernagel, maar de behoefte aan leiderschap blijkt vandaag veel groter te zijn dan enkel het aantrekken van één natuurlijke leidersfiguur.

Als zelfs al Vincent Mannaert, CEO en sportief directeur, die rol op zich moet nemen …

LEES OOK: 'Milan verliest geduld: deadline voor Club en Jashari'

Zorgpunten bij Club Brugge: gebrek aan mentaliteit en leiderschap

De defensie van Club Brugge vertoont dit seizoen een grote kwetsbaarheid, deels omdat de verdedigers onvoldoende steun en ondersteuning krijgen vanuit het middenveld. Het ontbreken van een pure balafpakker voor de verdediging heeft ook bijgedragen aan de teleurstellende prestaties van de West-Vlaamse defensie.

Brandon Mechele en Jorne worden vaak aan hun lot overgelaten en staan daardoor voortdurend onder druk. Aan de andere kant van het veld laat de efficiëntie en afwerking voor het doel te wensen over.

Het is duidelijk dat de problemen van Club Brugge zich over alle linies van de ploeg uitstrekken, waarbij het gebrek aan mentaliteit en aan leiderschap zelfs de grootste zorgpunten zijn.

Het is dan ook geen toeval dat Ronny Deila in de vorige zomer al pleitte voor de komst van een nieuwe speler met sterke leiderschapskwaliteiten. Hoewel de komst van Philip Zinckernagel in deze context zinvol leek, blijkt de behoefte aan leiderschap veel groter te zijn dan enkel het aantrekken van één natuurlijke leidersfiguur.

Deila trekt en sleurt bij Club Brugge

Ronny Deila geeft zijn spelers enorm veel vertrouwen en installeerde een heel aangenaam werkklimaat in het Belfius Basecamp. De coach onderhoudt een bijzondere relatie met al zijn spelers, want hij staat heel dicht bij de groep.

Hij weet altijd de juiste woorden te vinden en de juiste snaar te raken, waardoor hij de spelers de kans biedt om boven zichzelf uit te stijgen - die zij zelf wel nog moeten grijpen. “Het zelfvertrouwen bij Club is in enkele maanden tijd enorm toegenomen”, schreef Het Laatste Nieuws na de eerste positieve weken en maanden van Deila bij Club Brugge.

Onder de positieve en niet-aflatende leiding van Deila haalde Andreas Skov Olsen weer zijn beste niveau en de coach trok ook de ‘moeilijke’ Tajon Buchanan mee in zijn verhaal. Deila slaagde erin om tijdens zijn eerste maanden een positieve sfeer te creëren die door de hele club werd gevoeld, en ook om een hechte spelersgroep te smeden.

Hij zorgt voor een positieve vibe, waarbij iedereen - van hoog tot laag - met een glimlach naar de club komt. Maar ondanks die vele en grote inspanningen ontbreekt op het veld nog steeds de vereiste mentaliteit en leiderschap.

Degryse: “Er ontbreekt leiderschap in elke van Club Brugge”

Marc Degryse merkte eerder terecht op dat de mentaliteit die heerste onder de laatste kampioenenmakers Philippe Clement en Alfred Schreuder er weer ingeslepen moet worden. “Toen wisten de spelers wat de cultuur van Club is. Dat gevoel heb je nu veel minder. Dat ligt ook aan de spelersgroep - er ontbreekt leiderschap in elke linie.”

Een oud zeer steekt dus opnieuw de kop op bij Club Brugge, want het gebrek aan inzet, leiderschap en mentaliteit was vorig seizoen ook al het grootste probleem van de ploeg. “De wil om écht te winnen ontbreekt bij te veel spelers. Ze doen met zin voor overdrijving een beetje waar ze zin in hebben”, schreef Het Laatste Nieuws eerder deze week.

 Zinckernagel moest Club Brugge pit en persoonlijkheid bijbrengen Club Brugge heeft op dit moment een gebrek aan natuurlijke leiders in de eigen rangen. Simon Mignolet is ongetwijfeld een leidersfiguur, maar als doelman kan hij tijdens de wedstrijden een beperkte invloed uitoefenen op de rest van de ploeg.

Hoewel er vorige zomer aanvankelijk lange tijd geen ruimte was voor hem, maakte Club Brugge toch graag plaats voor de komst Philip Zinckernagel.

Naast zijn uitstekende sportieve kwaliteiten was de transfer van de Deense aanvaller ook bedoeld om andere essentiële elementen te brengen waar het bij Club zwaar aan ontbrak: leiderschap, charisma en intelligentie.

Het idee was dat de ervaren en volwassen Deen wat extra pit en persoonlijkheid aan de kleedkamer in Westkapelle zou toevoegen, maar hij heeft tijdens de afgelopen weken te kampen gehad met een serieuze vormdip en is hij zelfs op de bank beland.

Hans Vanaken is geen leiderstype

Hans Vanaken is meer een leader by example, met een enorm grote sportieve invloed op het veld, maar hij is niet de man van grote woorden of een typisch leiderstype. Vanaken is met andere woorden geen Ruud Vormer, Timmy Simons of Franky Van der Elst, die de ploeg daadwerkelijk bij de hand gaat nemen.

De tweevoudige Gouden Schoen is eerder een type-Jan Ceulemans, een fantastische voetballer maar geen typisch leiderstype zoals hijzelf of René Vandereycken destijds.

Hoewel Vanaken nooit verantwoordelijkheid uit de weg gaat, ontbreekt het hem aan de kenmerken van een 'echte' leider, en maakt hij onrechtstreeks wel deels uit van het leiderschapsprobleem van Club Brugge.

Club Brugge liet twee natuurlijke leiders vertrekken

Het gebrek aan leiderschap binnen Club Brugge werd vorig seizoen al op pijnlijke wijze geaccentueerd na het vertrek van de ervaren middenvelder, aanjager en toenmalig aanvoerder Ruud Vormer. Dit bleek een schromelijk onderschat verlies te zijn, zoals journalist Hans Vandeweghe vorig seizoen al schreef in zijn column in De Morgen.

Hoewel Vormer wellicht sportief gezien zijn beste jaren achter zich had, bleef zijn invloed in de kleedkamer van onschatbare waarde. Vandeweghe benadrukte dat Vormer niet alleen op het veld een aanjager was, maar ook daarbuiten. Zelfs wanneer zijn speeltijd verminderde, had hij nog steeds aanzienlijke en positieve invloed op de spelersgroep.

Achteraf gezien is duidelijk geworden hoe belangrijk het is om spelers te hebben die een impact hebben op de groep, iemand die zijn stem durft te verheffen en de groep kan motiveren.

Na het vertrek van Vormer naar Zulte Waregem werd verwacht dat Jack Hendry deze rol in de kleedkamer zou overnemen, maar zelfs de Schotse verdediger werd uiteindelijk naar de uitgang geduwd omdat hij op sportief vlak niet aan de verwachtingen voldeed.

Mannaert neemt de rol van leider op zich

Wanneer er een gebrek aan leiderschap binnen de ploeg is, dan moeten er andere manieren worden gevonden om de spelers te motiveren. Tegen FC Lugano was er zo'n moment waarop een inspirerende toespraak nodig was, en opvallend genoeg nam Vincent Mannaert, de CEO en sportief directeur, de rol van motivator op zich.

Volgens Het Laatste Nieuws sprak hij de kleedkamer toe in het Belfius Basecamp voor de reis naar Zwitserland, en zijn woorden werden als zeer overtuigend beschouwd. “Daarmee had ook hij er een aandeel in dat we klaar waren voor deze wedstrijd”, aldus Simon Mignolet na de wedstrijd.

“Als Vincent praat, dan luisteren we. Sinds ik hier ben, heeft hij dat altijd gedaan, zowel op de goeie als op de moeilijke momenten”, aldus de doelman. “Als hij iets zegt, weet iedereen wat hij bedoelt. Elke keer als hij langskomt, is de boodschap constructief. Ook nu heeft hij de juiste snaren geraakt.”

Naar verluidt was ook Ronny Deila zeer tevreden over de toespraak van Mannaert, die hij beschreef als een “fantastische speech”. “Hij zei dat we verenigd moeten zijn. De borst vooruit en samenblijven.” En ook volgens de spelers was de speech ‘boenk erop’.