Arne Decraene
Winnen tegen Union en Antwerp is kampioen. Terwijl een bomvolle Bosuil zich opmaakt om uit haar voegen te barsten blijft Mark van Bommel echter op zijn hoede voor de tegenstander, die zelf ook een uitstekende zaak kan doen in de titelstrijd. Hoewel de dubbel binnen handbereik ligt houdt de Nederlander het hoofd dus alvast koel. Al overweegt hij met de nederlaag tegen Club Brugge vers in het achterhoofd toch een drastische ingreep.
Nochtans benadrukte Van Bommel na afloop in Jan Breydel terecht dat er geen reden was tot paniek. "Voor een negen op 12 hadden we vooraf getekend", vertelden ook Toby Alderweireld en Jean Butez in koor. Later op de avond voltrok zich met een gelijkspel tussen Genk en Union bovendien het ideale scenario, met als gevolg dat de koploper zondag vanuit een gunstige uitgangspositie aan haar afspraak met de geschiedenis begint. Vol vertrouwen ook: Van Bommel, die zelf alleszins het goede voorbeeld geeft, rekent op zijn nuchtere groep om de zenuwen onder controle te houden en de rug te rechten na het eerste verlies in twee maanden tijd. Nadien volgde een reeks van zeven opeenvolgende zeges – dit keer is eentje genoeg. Van een vermeende vormdip of neerwaartse spiraal lijkt dus weinig sprake.
GEZOCHT: CREATIVITEIT
Akkoord, vorige week versloeg het stamnummer één Club Brugge met de hakken over de sloot. Geen toeval, want slechts twee ploegen vergaarden dit seizoen meer punten na een achterstand: Charleroi en … Union. Een straffe statistiek wetende dat Antwerp, waar spektakel al langer ondergeschikt is aan het resultaat, nooit verliest eens het op voorsprong komt. Het spreekt boekdelen over de mentaliteit, wilskracht en strijdlust van de Great Old, helemaal naar het karakter van de coach. Dit keer slaagde zijn elftal er niet in om het tij te keren, maar zoals hij fijntjes opmerkte had het een week eerder wél een slotoffensief in huis. "Dat we nu plots op ons tandvlees zouden zitten vind ik dan ook overdreven", aldus Van Bommel. Niettemin eisen een aantal lichte kwaaltjes alsmaar meer hun tol in Deurne-Noord.
Niet dat de leider kreunt onder een blessuregolf: behalve de langdurige afwezigen kijkt alleen Ritchie De Laet straks vanaf de zijlijn toe. Sterkhouders als Vincent Janssen en Willian Pacho, die langs de grote poort wil vertrekken maar de laatste tijd steevast na een zeventigtal minuten naar de kant moet, zitten evenwel stilaan door hun beste krachten heen. Bij gebrek aan volwaardige wisselopties vertrouwt Van Bommel op hen om nu ook de laatste loodjes alsnog tot een goed einde te brengen. Stabiliteit is een codewoord voor de trainer, de boel vlak voor de finish volledig omgooien zien we hem niet meteen doen. Toch dringt zich elders misschien wel een wijziging op na de teleurstellende prestatie in Brugge, waar het de bezoekers aan de benodigde intensiteit en vooral creativiteit ontbrak om punten te rapen.
KANS VOOR KEITA
Iets wat Van Bommel eerlijk toegaf in zijn analyse. "We waren niet in staat om de juiste mensen hoog aan de bal te krijgen", legde hij de vinger op de wonde. Antwerp mikte in Jan Breydel geen enkel schot tussen de palen. Anders dan de week voordien, toen Simon Mignolet ondanks de drie goals eveneens weinig reddingen verrichte, kwam het ook zelden in een doelrijpe positie. De beste kansen waren voor Janssen en invaller Gyrano Kerk, niet toevallig telkens op aangeven van Calvin Stengs. Met voorsprong de bedrijvigste Antwerpenaar: de linkspoot was zowat de enige die initiatief nam en zo af en toe eens voor een versnelling of opening zorgde. Om de motor aan het draaien te krijgen kwam Stengs het leer aanvankelijk vrij laag ophalen, in een poging de boel te forceren was hij gaandeweg hoger te vinden.
Net als in de vorige confrontatie, toen hij na nog geen halfuur de meubelen moest komen redden. Met succes: achteraf werd Stengs zelfs verkozen tot Man v/d Match. Met pijn in het hart gaf Van Bommel, net zoals een week eerder tegen Genk, op het middenveld weliswaar eerst de voorkeur aan die andere huurling Mandela Keita. Om de strijd daar te winnen tegen Union, dat het allicht wel zonder Teddy Teuma moet stellen, krijgt hij zondag mogelijk een nieuwe kans. Op defensief vlak biedt Keita tenslotte toch iets meer standvastigheid dan Stengs, die zich bij het eerste doelpunt van Casper Nielsen even in niemandsland bevond. Niet geheel onlogisch: we zouden soms haast vergeten dat de Nederlander van nature een flankaanvaller is, die pas recent door zijn landgenoot werd omgeschoold tot spelverdeler.
SCHUIVEN MET STENGS
Voor de WK-break stond Stengs steevast rechts voorin, waar zijn statistieken te wensen overlieten. Na een twee op 12 om de heenronde af te sluiten botste Van Bommel echter op hem als oplossing voor de personeelsproblemen in de centrale as, die ook voor Arthur Vermeeren het startschot betekenden. Met een 3-3 draw in Westerlo, waar Stengs prompt goed was voor een doelpunt en een assist, leverde het experiment in eerste instantie geen succes op. Toch kon de ongebruikelijke formule Van Bommel best bekoren. Gedurende zes matchen, waarin Antwerp louter van Union verloor, vormden Vermeeren en Stengs samen met Jurgen Ekkelenkamp een vast trio. Helaas voor die laatste strooide een schorsing vervolgens roet in eten en lag hij nadien ook nog even in de lappenmand, waarop Keita zijn kans greep.
In de laatste rechte lijn richting de PO's vatten Stengs en Keita bij afwezigheid van Ekkelenkamp dan weer samen post op het middenveld. Tegen veelal zwakkere tegenstanders boekte Antwerp toen vier zuinige zeges op een rij, maar in het Dudenpark gaf Stengs opnieuw verstek. In de twee overwinningen tegen de titelconcurrent was hij zo telkens niet van de partij: enkel in de beker kon de Great Old met hem tussen de lijnen winnen van Union. Op het middenveld, waar Van Bommel zich gelukkig prijst met de variëteit aan profielen, lijkt het straks dus aangewezen om terug te kiezen voor dezelfde mix als in de vorige ontmoeting – toen Keita bovendien trefzeker was. Wat niet per se betekent dat Stengs, die zijn eerste basisplaats in de play-offs ruimschoots rechtvaardigde, gewoon weer naar de bank zal verhuizen.
MUJA MAAKT PLAATS
Wellicht komen zijn technische vaardigheden beter van pas in het offensief compartiment. "Ik ben heel tevreden over onze buitenspelers. Ze maakten al meermaals het verschil en zullen dat zondag weer doen", twijfelt Alderweireld niet aan Michel-Ange Balikwisha en Arbnor Muja, samen goed voor één goal en nul assists in de PO's. Die eerste was doorgaans wel op de afspraak, maar Muja – met drie treffers en evenveel assists na nieuwjaar nochtans een meevaller – draagt weinig bij aan het aanvalsspel. Samen met Jelle Bataille wist hij in Brugge de ruimte op rechts bijvoorbeeld onvoldoende te benutten. Omwille van zijn defensieve arbeid verscheen de werkmier de voorbije 13 wedstrijden, bekerfinale incluis, wel onafgebroken aan de aftrap. In de helft van die duels maakte hij zelfs de 90 minuten rond.
Ook in Jan Breydel bleef Muja staan toen Van Bommel nog voor het uur een driedubbele vervanging doorvoerde. Mogelijk geeft zijn nut in balverlies tegen Union, waar Bart Nieuwkoop en Loïc Lapoussin de zijlijn afdraven, opnieuw de doorslag. Op rechts beleefde Bataille nu al een lastige namiddag tegen Noa Lang en Bjorn Meijer. Toch lijkt het gezien de nood aan ideeën voorin tijd om terug te kiezen voor een vindingrijker type op de flank. Al zijn de opties wel beperkt. Nadat hij vorige week de gelijkmaker scoorde viel Kerk dit keer vrij bleekjes in, Anthony Valencia en Koji Miyoshi vertoeven allebei nog altijd in de ziekenboeg. Stengs voor het eerst sinds midden oktober nog eens van bij de start op de zijkant posteren, waar hij sindsdien slechts sporadisch terechtkwam, lijkt het enige overgebleven alternatief.
VRAGEN VOOR VAN BOMMEL
“Ik moet zeggen: ik vind het hartstikke leuk. Al was het maar omdat je veel vaker de bal hebt. Op de flank ben je minder betrokken”, bevalt zijn nieuwe rol hem weliswaar opperbest. Met zijn dribbels en acties zorgt Stengs voor vaart in het spel, intussen is hij ook bedreven in het vinden van de ruimtes tussen de linies. Taken die de draaischijf echter gerust aan Vermeeren kan overlaten. Van Bommel kan er tevens voor opteren om Ekkelenkamp te slachtofferen, en zijn dynamisch middenveld zo weer in te ruilen voor een klassiekere verdeling met Keita op de zes en Stengs als nummer tien. Toch lijkt schuiven met de positie van zijn landgenoot andermaal het antwoord op al zijn vragen. "We moeten nu niet gek doen", predikt de coach rust. Zijn collega proberen te verrassen lijkt daarentegen wel de moeite waard.AD
