Arne Decraene
Wie dacht dat Club Brugge zich tijdens de wintermercato gevoelig zou versterken kwam bedrogen uit. Behalve reservedoelman Josef Bursik en de teruggekeerde Jack Hendry mocht Scott Parker geen nieuwe gezichten verwelkomen in Westkapelle. Ondanks de ondermaatse resultaten in eigen land geen verrassing. Al lijkt het ook langs uitgaande zijde, waar louter een aantal overbodige pionnen vertrokken, slechts stilte voor de storm.
Vincent Mannaert gaf rond de jaarwisseling reeds aan dat hij gelooft in de intrinsieke kwaliteit die al aanwezig is in de kleedkamer. Woorden die later geëchood werden door Tom Caluwé. “Er zal niet veel beweging meer zijn”, liet de sportief directeur een week voor de deadline, toen pas bekend was dat Hendry een herkansing zou krijgen, een zeldzame quote optekenen. Behalve een centrale verdediger had Parker, vooral achterin nog zoekende, dus op geen enkele positie behoefte aan vers bloed. Het is aan de nieuwe coach om pakweg recordaankoop Roman Yaremchuk eindelijk te laten renderen, een missie die tot dusver helaas dreigt te mislukken, en ook een aantal overige sterkhouders opnieuw vol aan het draaien te krijgen. Noa Lang en Andreas Skov Olsen lijken alvast stilaan weer op de goede weg.
NIEMAND BANG VAN FCB
Op basis van hun prestaties in het recente verleden is de aanname dat ook onder andere Abakar Sylla, Clinton Mata, Hans Vanaken en Raphael Onyedika hun niveau terug kunnen opkrikken niet ongegrond. Simon Mignolet, die al maar liefst tien wedstrijden wacht op een clean sheet en daarbij zelf niet altijd foutloos bleef, hoopt dat zijn Gouden Schoen een stimulans kan vormen om de negatieve spiraal te doorbreken. Zondag tegen Zulte Waregem bracht het na zeven matchen zonder zege meteen geluk, al kwam Club aan de Gaverbeek andermaal weinig overtuigend voor de dag. Hoewel hij ongetwijfeld blij was met zijn eerste driepunter beseft Parker, die hoopt dat Mignolet voortaan wat minder in de kijker loopt, dat de problemen nog lang niet van de baan zijn. De verwachte dominantie blijft ver te zoeken.
Essevee eiste zelfs het balbezit op, wat het weliswaar ook tegen Anderlecht en Genk deed, en dwong de beste kansen af. Voetballend was de thuisploeg simpelweg de betere. Toch was het Blauw-Zwart, dat nog maar eens een voorsprong uit handen leek te geven, dat vlak voor rust toesloeg. Net als tegen Charleroi een teken van mentale veerkracht na alle tegenslag van de voorbije weken, of gewoon eens een portie meeval? Feit is dat de landskampioen tegenwoordig niemand nog angst inboezemt, behalve zichzelf. Ook afgelopen zondag bleken onder meer Mata en Dedryck Boyata verlamd van de stress eens ze wat onder druk werden gezet of in de buurt van hun eigen zestien kwamen, waar chaos en paniek heerste. De schaarse tegenprikken op de counter werden bovendien vakkundig de nek omgewrongen.
PROBLEEM RODE DUIVELS
Collectief wederom een erg matige vertoning dus, de zoveelste al onder Parker – die zelf na de pauze geen antwoord vond op Mbaye Leye zijn tactische zetten. Van beterschap lijkt voorlopig weinig sprake. Vlotte combinaties blijven bijzonder zeldzaam, net als creatieve ingevingen: risico’s worden doorgaans geschuwd. Wanneer het dan wel eens lukt loopt het doorgaans op het einde spaak. Yaremchuk blijkt geen rustpunt voorin, Ferran Jutglà kampt met fysieke perikelen. Daardoor is Club het leer vaak te snel kwijt. Vergelijk het met de Rode Duivels hun stroeve opbouw in Qatar. Bij gebrek aan een targetman of spurtbommen op de flanken hebben tegenstanders door dat ze, in plaats van achteruit te leunen en de gevaarlijke mensen hoger aan de bal te laten komen, beter druk gaan zetten om die te verstoren.
Wapens die Genk met Paul Onuachu, of nu Tolu Arokodare, en Joseph Paintsil wél voorhanden heeft. Ruimte in de rug weggeven is dodelijk tegen de leider. Zowat de enige die een lange bal kan ontvangen om ademruimte te creëren in Jan Breydel is daarentegen Vanaken. Skov Olsen en Lang zijn dan weer geen types om continu in de diepte te duiken. Tajon Buchanan wel, maar hij krijgt rechts achterin de voorkeur op Mata. Met als gevolg dat teams het zich kunnen permitteren om de Brugse verdedigers, die daar behalve Sylla niet echt weg mee weten, naar hartenlust op te jagen. Andersom lijkt Club zelf niet doortastend genoeg, de tegenstrever heeft telkens minder moeite om oplossingen te vinden. De eigen pressing en dekking staan duidelijk evenmin op punt. Of is het dan een kwestie van dadendrang?
LUCRATIEVE EXODUS
Verzadiging lijkt nochtans niet de oorzaak voor de malaise. Van de basisploeg tegen Zulte Waregem vertoeven alleen Mignolet, Mata, Vanaken en Lang langer dan een jaar bij Blauw-Zwart, de rest heeft hoogstens de vorige landstitel en recente Champions League-successen op hun palmares. Het sein om nóg verder door te selecteren? Hoewel het nog op twee fronten actief is slankte Club de ruime kern al enigszins af. Met de exit van Ruud Vormer, Éder Balanta, Eduard Sobol en Cyle Larin werd, samen met Noah Mbamba en een paar andere jonkies, wel louter overtollige ballast gedumpt. In tegenstelling tot de concurrentie, die waardevolle krachten als Onuachu, Dante Vanzeir en Ibrahim Salah verloren, maakten in Westkapelle geen steunpilaren hun kastje leeg. Eveneens zoals vooraf was aangekondigd.
"Uitgaande transfers om te waken over de balans", verklaarde Caluwé waarom de borstel voorzichtig al eens werd bovengehaald. Al lijkt dat nog maar het begin. "Op inkomend gebied wordt het drukker in de zomer", voegde hij er nog aan toe. Wat automatisch betekent dat de uittredend landskampioen, ongeacht het verder verloop van de competitie, dan wél zal cashen op smaakmakers zoals Skov Olsen, Buchanan of vooral Lang. Misschien doen ook goudhaantjes als Sylla, Onyedika en Jutglà wel al meteen de kassa rinkelen. Club moet in dat geval in elke linie alweer op zoek naar adequate vervangers, maar na zulk een grootschalige exodus zijn er dan ongetwijfeld centen genoeg om mee aan de slag te gaan. Anders dan de recente vertrekkers leveren zij tenslotte vermoedelijk stuk voor stuk nog de jackpot op.
RECORDZOMER 2023?
Mogelijk vangt Blauw-Zwart, dat sowieso al over een stevige spaarpot beschikt, volgende zomer zelfs meer dan de historische oogst van ruim 60 miljoen in 2019. En geeft het in één klap ook meer uit dan het record van bijna 50 miljoen dat pas zes maanden geleden werd gevestigd. Die forse investering is, samen met de overtuiging dat deze selectie voldoende gewapend moet zijn om beter te doen, een van de redenen waarom Mannaert woord hield en pal bleef staan in januari – ondanks het dramatisch rapport dat Parker voorlegde. Pas eens de huidige tenoren andere oorden hebben opgezocht wil Club zelf terug diep in de buidel tasten. Wie weet neemt het zelfs tevens afscheid van oudgedienden zoals Mata, Mignolet of Vanaken, die de deur voor het buitenland toch nog steeds op een kiertje houden.
Een weliswaar onwaarschijnlijk scenario: liefst sluiten zij hun carrière gewoon af in Jan Breydel. Zonder de vetpotten van het kampioenenbal, of in het slechtste geval zelfs Europees voetbal, beginnen hun lucratieve contracten echter zwaar te wegen. Dat effect wordt wel pas voelbaar mocht het op langere termijn vaker mislopen, want Club moet nog langs de kassa passeren voor deze campagne. Om aan de top van het Belgisch voetbalfirmament te blijven kan het zich evenwel niet veroorloven om meermaals uit de boot te vallen. Anderlecht, dat zich destijds ongeveer in hetzelfde schuitje bevond, nam na een jaar zonder titel telkens ongeoorloofde risico’s die vroeg of laat wel eens verkeerd moesten aflopen. Zo ver laten Mannaert en Bart Verhaeghe, veel zorgzamer met hun budget, het wellicht nooit komen.
WINTERSLAAP
Ondanks de Brugse winterslaap is de tering naar de nering zetten nu dus nog niet aan de orde. Toch kan de volgende mercato mee de richting voor de komende jaren bepalen. Of keert Parker alsnog vroeger het tij? Net als zijn bazen gelooft Mignolet alvast nog altijd dat Club kwalitatief over de beste kern beschikt. Al wordt een inhaalrace zoals vorig jaar, toen Skov Olsen, Buchanan, Denis Odoi en Sargis Adamyan wél een kwaliteitsinjectie boden, geen sinecure. De titel is zowaar zelfs geen uitgesproken doel meer in Westkapelle, waar men momenteel genoegen zou nemen met een plek in de top vier – maar stiekem toch naar boven kijkt. Straks zal blijken of het vertrouwen in eigen kunnen terecht is, te beginnen zondag in een bomvolle Bosuil. Zo niet moeten de fans even geduld koesteren tot de zomer, wanneer Blauw-Zwart op zoek gaat naar antwoorden op de lacunes in de selectie. En daarbij allicht alle records aan diggelen slaagt.
AD
LEES OOK: Leider Union op tandvlees: winterstop komt geen dag te vroeg
