Arne Decraene
Met de terugkeer van Jack Hendry lijkt het inkomend huiswerk van Club Brugge in januari zowaar al afgerond. Blauw-Zwart rekent tenslotte nog altijd op de reeds aanwezige kwaliteit in de kleedkamer om de scheve situatie straks recht te trekken. In theorie valt daar ook vrij weinig tegenin te brengen, ondanks de ondermaatse resultaten in de competitie. Alleen zijn om meerdere redenen helaas niet alle steunpilaren in Jan Breydel even betrouwbaar.
Na zeven wedstrijden op een rij zonder zege, waarvan vier onder een nieuwe coach, hoopt Club Brugge de negatieve spiraal zondag tegen Zulte Waregem eindelijk te doorbreken. Voorin kruist Scott Parker vooral de vingers dat Noa Lang zijn stijgende lijn doortrekt, en Roman Yaremchuk – of Ferran Jutglà? – zijn duivels eindelijk ontbindt. Antonio Nusa ruimt sowieso dan weer plaats voor Andreas Skov Olsen, goed ingevallen tegen Charleroi. Terwijl op het middenveld allicht dezelfde combinatie de boel dit keer beter bij elkaar moet zien te houden, mogen we daarnaast ook centraal achterin minstens één wijziging verwachten. En dan hebben we het niet over Hendry, die vermoedelijk wel direct deel zal uitmaken van de wedstrijdkern – Dedryck Boyata viel afgelopen weekend zonder hem er weer bij al uit de boot.
GELIJK VAN HOEFKENS
Wie weet verschijnt de Schot zelfs aan de aftrap ten koste van Brandon Mechele of Denis Odoi, tussen wie Parker nog lijkt te twijfelen. Al vormde het duo zondag wel reeds voor de tweede keer samen een tandem. Dat was tevens tegen Anderlecht het geval, toen Abakar Sylla een schorsing uitzat na zijn vlaag van zinsverbijstering in Genk. Daarmee was de 20-jarige Ivoriaan niet aan zijn proefstuk toe: eerder ging hij al eens door het lint ging toen Carl Hoefkens hem naar de kant haalde in Porto. Een scenario dat zich tot vervelens toe bleef herhalen telkens Sylla, die bij momenten wel flirtte met de uitsluiting, in de scheidsrechter zijn boekje vloog. Tot ongenoegen van de linkspoot. In de debuutmatch van Parker bewees hij evenwel meteen waarom diens voorganger hem steevast als een risicopatiënt beschouwde.
Net als Hoefkens verlangt Parker dat zijn spelers op het randje van het toelaatbare balanceren, maar Sylla overschrijdt geregeld de grens. Zoals met zijn wilde tackle op Joseph Paintsil, weliswaar veeleer een onoordeelkundige poging tot een professionele fout dan een gemene ingreep. Of zijn charge op Mario Stroeykens in Anderlecht die hem een rechtstreekse rode kaart en fikse schorsing opleverde. Na beide partijen toonde Sylla, die vooral in Genk zijn team in de steek liet, zich wel snel schuldbewust. Naast het veld kent men hem in Westkapelle, waar louter lof klinkt over zijn discipline en voorbeeldige mentaliteit, als een rustige jongen. Een schril contrast met het temperament dat tussen de lijnen soms de bovenhand neemt. Die jeugdige onbezonnenheid, vaak wel met de beste intenties, moet er nog uit.
NSOKI & KOSSOUNOU
Volwassen worden dus, logisch ook voor een jonge knaap ver van huis. Via een knap staaltje scouting plukte de landskampioen Sylla anderhalf jaar geleden haast gratis weg uit zijn thuisland, vandaag wordt de marktwaarde van de intussen eenmalig international op negen miljoen geschat. Nog steeds slechts een fractie van wat Club ooit wenst te vangen. Blauw-Zwart rekent op de absolute jackpot: meer dan wat voorganger Stanley Nsoki en misschien zelfs landgenoot Odilon Kossounou, met een prijskaartje van bonussen incluis 30 miljoen veruit de duurste verdediger uit de JPL, in het laatje brachten. Geen onrealistische verwachting, want Sylla staat reeds bij tal van ploegen op de radar. Om hen niet te doen afhaken moet hij dan wel zijn emoties onder controle leren houden. Kossounou was een pak stabieler.
Nsoki daarentegen bleek eveneens een klasbak met een handleiding. Hoewel hij vaker de concentratie verloor straalt zijn opvolger, die over dezelfde uitstekende voetjes beschikt, bijwijlen een gelijkaardige nonchalance uit. Ook bij hem ging trouwens af en toe het licht uit, vooral dan tegen Antwerpenaren. Een bizarre kopstoot tegen Beerschot in de voorbereiding was zijn laatste wapenfeit alvorens richting Duitsland te verhuizen. In competitieverband liet Nsoki zich wel nooit vangen, zijn twee rode kaarten – telkens tweemaal geel – zijn niet te vergelijken met die van Sylla. In 42 optredens vloog de Fransman voorts zeven keer op de bon. Samen met zijn twee rode exemplaren zit Sylla, die in zijn eerste zes duels nochtans geen enkel karton onder de neus geschoven kreeg, aan zes stuks in amper 17 profmatchen.
PARTTIME SYLLA
Dat hadden er heel wat meer kunnen zijn, alleen bracht de Brugse revelatie reeds zes wedstrijden op de strafbank door. In de Champions League en Croky Cup was hij daardoor evenmin altijd beschikbaar. Een minder belicht issue dat Club ongetwijfeld zorgen baart zijn echter zijn fysieke perikelen. Zo zat Sylla tegen Charleroi niet toevallig op de bank. Een paar dagen eerder maakte hij namelijk nog de 90 minuten rond tegen STVV. Een blik op de cijfers leert ons dat de krachtpatser momenteel niet in staat blijkt om meerdere matchen per week af te haspelen. Zo gaf Sylla na de zeges tegen Bayer Leverkusen en Atlético Madrid verstek voor de confrontaties met Seraing en Westerlo. Tussendoor kwam de partij tegen KV Mechelen dan weer te vroeg na zijn eerste cap, waarin hij ook een lichte spierblessure opliep.
Na de verplaatsing richting Porto en terugwedstrijd tegen Atlético speelde Sylla wel tegen Standard en Anderlecht, maar ondanks de schorsing die hem toen boven het hoofd hing hield Hoefkens hem enkele dagen nadien aan de kant tegen STVV. Mogelijk een disciplinaire sanctie, al merken we toch een trend die dus ook door Parker wordt voortgezet. Blijkbaar acht men het in Jan Breydel nodig om voorzichtig om te springen met Sylla, zodanig dat diens sterke lijf niet overbelast geraakt. Het gevolg is wel dat hij bovenop zijn drie weken schorsing daardoor nog eens vijf matchen extra miste. In exact de helft van de 22 competitieduels tot hiertoe – pas op speeldag drie vierde Sylla zijn debuut – kwam hij zo niet in actie. Een probleem, want een volwaardige back-up voor de verdediger heeft Parker niet voorhanden.
VOORBEELD VAN WESLEY
Centraal achterin is Sylla, die tegen Essevee zijn plaats in het elftal allicht weer inneemt, zelfs de enige linkspoot. In de 4-3-3 van Parker is het daar ook lastiger voor Bjorn Meijer om in te springen, zeker nu Eduard Sobol vertrok. Bovendien ontpopte de toekomstige topper zich in mum van tijd tot een haast onmisbare schakel in de defensie. Vooral de opbouw verloopt zonder hem een stuk stroever, al willen we zijn impact niet overschatten. In de negen wedstrijden waarin Sylla ontbrak sinds een vaste titularis werd pakte Blauw-Zwart 15 op 27, dezelfde balans als in de laatste negen duels mét de ruwe diamant in de basis. Toch moet Parker een manier vinden om vaker een beroep op hem te kunnen doen wil hij zich werkelijk nog herpakken. Een iets minder drukke kalender kan daarbij alvast een handje helpen.
Bovenal moet de jonge steunpilaar zélf betrouwbaarder worden. Ook met geel achter zijn naam, al is voorkomen altijd beter dan genezen. "Hij heeft veel potentieel, maar ook zulke spelers maken domme fouten. Het is mijn job om hem te begeleiden", aldus Parker na Sylla zijn dwaze scène in Genk, gedrag dat de coach niet tolereert. Gelukkig heeft Club de nodige ervaring op dat vlak: denk maar aan Nsoki of Wesley Moraes, met wie men in Westkapelle eveneens hard aan de slag ging om zijn werkpunten te verbeteren. "Hij moet snel leren, maar het komt wel goed", vertelde Parker nog over Sylla. Ondanks diens fysieke kwaliteiten blijkt er ook op dat gebied alleszins werk aan de winkel. Gebreken die de prijs kunnen drukken of potentiële gegadigden afschrikken. En vooral de landskampioen zelf zuur opbreken.
AD
LEES OOK: Defour ziet extra titelkandidaat: Union en Club beven
