Arne Decraene
De kogel is door de kerk: Julien Duranville verlaat Anderlecht en trekt naar Borussia Dortmund, dat inclusief bonussen naar verluidt een slordige 12 miljoen betaalt voor het 16-jarig toptalent. Ondanks de financiële ademruimte een magere troost voor heel wat fans, die hem liever langer aan het werk wilden zien. Toch kon Jesper Fredberg de deal met de Duitsers niet laten liggen. Al legt de sportieve baas zichzelf tijdens zijn eerste transferperiode bij de Brusselaars zo wel weer wat extra druk op.
Welgeteld 250 minuten, verdeeld over zes thuiswedstrijden: zo lang kon het Lotto Park genieten van Duranville, die zijn vuurdoop tegen OH Leuven meteen kruidde met een prachtig doelpunt – daarover later meer. Na zijn voorproefje in de play-offs tegen Club Brugge enkele maanden eerder volstond het al vlug om in de competitie een basisplaats af te dwingen. In zijn derde match aan de aftrap, op bezoek bij KV Mechelen, moest de winger echter na een halfuur naar de kant met last aan de hamstring. Een korte invalbeurt in de stopgezette clash tegen Standard, waarna hij op stage herviel in zijn blessure, blijkt nu zijn laatste optreden voor Paars-Wit. Een tijdelijke terugkeer is uitgesloten: Sebastian Kehl, de sportief directeur van Dortmund, bevestigde dat onze landgenoot er direct aansluit bij het eerste elftal.
DORTMUND-DROOM
Het teleurstellend nummer vijf in de Bundesliga, die Duranville net als eeuwige rivaal Bayern München al langer het hof maakte, is niet zomaar zijn droombestemming. Dortmund heeft een voortreffelijke reputatie wat de ontwikkeling van jeugdig talent betreft. Denk maar aan huidige goudhaantjes als Jude Bellingham, Giovanni Reyna en Youssoufa Moukoko, of in een verder verleden Jadon Sancho en Erling Haaland. Stuk voor stuk spelers die reeds als tieners in huis werden gehaald, vaak tegen een nog hogere vergoeding dan Duranville. In zijn leeftijdsklasse schaart de Jonge Duivel zich overigens bij een select gezelschap, al bleken pakweg Pietro Pellegri en Willem Geubbels tot dusver geen voltreffers. Hopelijk pakt ook deze gok in het Signal Iduna Park, dat dus een ideale omgeving lijkt voor Duranville, beter uit.
Het hoort allemaal bij de internationale jacht op ruwe diamanten, waarbij het alsmaar vroeger al tot een opbod komt. De vergane glorie op sportief gebied speelt ongetwijfeld ook een rol, maar vooral op financieel vlak kan Anderlecht simpelweg niet meer mee. Niet alleen biedt het tegenwoordig minder mooie vooruitzichten met het oog op de nabije toekomst, lucratieve contracten uitdelen aan jongeren die weinig of niks bewezen hebben past niet bij de broodnodige besparingen. Samen met een handvol anciens begeven daarom ook heel wat jonkies die aanleunen of zelfs deel uitmaken van de A-kern zich richting de uitgang. Die leegloop heeft dus meer te maken met de saneringen dan met de heisa rond Jean Kindermans, die een tijdje geleden al waarschuwde dat Duranville houden moeilijk zou worden.
NEERPEDE-STEMPEL
In tegenstelling tot onder andere Rayane Bounida en Roméo Lavia, die nooit in actie kwamen voor de hoofdmacht, levert hij tenminste wel nog een serieuze zakcent op. Dat de kroonjuwelen van Neerpede telkens zo snel worden weggeplukt spreekt boekdelen over het aanzien van de academie, met behulp van boegbeelden als Romelu Lukaku, Youri Tielemans en Leander Dendoncker een echt kwaliteitslabel. Misschien helpt het wel om tevens voor Killian Sardella en Noah Sadiki, wiens verbintenis net zoals die van Duranville binnen anderhalf jaar afloopt, het onderste uit de kan te halen. Wie weet mogen na Anouar Ait El Hadj zelfs Francis Amuzu en de immer geblesseerde Marko Kana voor het juiste bedrag beschikken. Al ziet Brian Riemer in die eerste zowaar een kandidaat-winnaar van de Gouden Schoen.
In zekere zin is hij een gelijkaardig type als Duranville, die weliswaar veel meer doet denken aan Jérémy Doku. Zowel qua stijl als potentieel, dat een pak hoger ligt dan dat van Amuzu. Niet gewoon razend snel, maar technisch ook begaafd en op jonge leeftijd – Doku debuteerde eveneens als puber – sterk op de benen. En nu allebei dus te vroeg vertrokken, al had de 12-voudige Rode Duivel wel een volledig seizoen als titularis achter de rug. Met zes goals en zeven assists in 37 duels oogden zijn statistieken bovendien een stuk beter dan die van Duranville, die aftikt op één schamel doelpunt in 373 minuten. Hoewel dat eenzaam wapenfeit – een plaatsbal uit stilstand – van de nodige portie killerinstinct getuigt verklaart het waarom Doku, een jaartje ouder op het moment van zijn transfer, het dubbele opbracht.
VOORBEELD VAN DOKU
Meer nog dan vandaag was de aanhang, toen nog niet verzoend met de realiteit, niet te spreken over de vlugge exit van een eigen groeibriljant. Een verloochening van de filosofie, klonk het hier en daar. Net als nu stond Anderlecht evenwel met de rug tegen de muur. Doku weigerde namelijk ook om zijn contract te verlengen, waardoor het louter nog een kwestie was om zo stevig mogelijk te cashen. Een missie waar Wouter Vandenhaute in een van zijn eerste publieke optredens wonderwel in slaagde. De timing was toen trouwens evenmin ideaal, want tegen Club Brugge bleek het verlies van Doku direct een fikse aderlating. Op korte termijn zal Duranville minder worden gemist, al gaat Fredberg na Anders Dreyer in de slotweek van de mercato toch maar best op zoek naar nog extra versterking op de flank.
Het geld dat Duranville in het laatje brengt komt daarbij handig van pas. Net zoals bij Doku kan die som dankzij een percentage op de doorverkoop later zelfs nog fors oplopen. Anderlecht kruist bijgevolg de vingers dat de explosieve spurtbom, wiens onderstel helaas eveneens veel minder robuust blijkt, niet verder in zijn voetsporen treedt wat blessureleed betreft. Tijdens zijn medische screening in Duitsland doken alleszins geen extra rode vlaggen op. Nog meer tijd in de ziekenboeg had zijn marktwaarde vast geen deugd gedaan. Reden temeer dus voor Paars-Wit om nu het zekere voor het onzekere te nemen: wie durft garanderen dat dezelfde trein straks nog eens zal passeren? Thuis op de bank beklaagt Peter Verbeke zich wellicht nog steeds dat hij Amuzu aan boord hield. Een fout die Fredberg niet wil maken.
DUIMEN VOOR DURANVILLE
Uiteraard is Duranville, voor wie een relatief anoniem afscheid in januari niet het scenario was dat men in het Lotto Park in gedachten had, van een andere categorie. Althans qua groeimarge, want ondanks de talloze gelijkenissen komt eigenlijk zelfs de vergelijking met Doku nog te vroeg. Precies daarom kon Anderlecht het aanbod van Dortmund, al bij al een flink bedrag voor een blessuregevoelige tiener die de torenhoge verwachtingen nog moet inlossen, onmogelijk weerstaan. Mochten de fysieke perikelen van Doku hem voortaan bespaard blijven achten we de kans wel reëel dat de dribbelkont ooit werkelijk een veelvoud waard wordt. Hoewel ze dan eens zullen vloeken duimen de Brusselaars, die iedere euro kunnen gebruiken om het financieel herstelproces van de club te bespoedig, toch vooral volop mee.
Om stappen vooruit te zetten is het dan ook cruciaal dat de inkomsten goed worden gespendeerd. De centen die Doku en Albert Sambi Lokonga opleverden brachten sportief gezien weinig zoden aan de dijk, al diende dat geld eerder om de putten te vullen. De opbrengst van Duranville daarentegen mag wél integraal terug in nieuw spelersmateriaal worden geïnvesteerd. Waar zijn voorgangers essentieel waren om de recordkampioen te redden, gaat zijn vertrek misschien wel de geschiedenisboeken in als het startschot van de herleving. Op voorwaarde natuurlijk dat Fredberg zijn taak naar behoren vervult en zorgvuldiger omspringt met het beschikbare budget dan Verbeke na de verkoop van Sergio Gomez. De nieuwe CEO Sports zoog meteen alle macht naar zich toe, aan hem om het nu ook waar te maken.
EXAMEN FREDBERG
Werk is er alleszins genoeg. Anderlecht kan nog minstens een drietal nieuwkomers gebruiken, met als voornaamste prioriteit een opvolger voor Fabio Silva in de spits. Ook achterin is vers bloed haast een noodzaak, eventueel mag er zelfs op het middenveld en op de flanken – waar Duranville toch een joker kon vormen – nog wat bij. Zeker indien de opties verder uitgedund worden. Duelkracht, creativiteit en simpelweg kwaliteit: het verlanglijstje van Fredberg is behoorlijk gevuld. Nu dat tevens voor de kassa opgaat heeft hij geen excuses om te falen in zijn opdracht. De komende dagen staat zijn eerste examen voor de deur, bij een foute afloop kan de Deen zich alvast nergens verstoppen. En kennen wij na Marc Coucke en Vandenhaute al de volgende zondebok op wie de achterban haar frustratie kan botvieren.
AD
LEES OOK: Mehdi Bayat snauwt na vertrek De Mil: eis om nieuwe regel
