Arne Decraene
De start van het nieuwe jaar betekent blijkbaar meteen ook een nieuw begin voor Antwerp, dat zich ten koste van autoritaire koploper KRC Genk moeiteloos kwalificeerde voor de halve finale van de Croky Cup. Daarvoor dwong de Great Old reeds AA Gent zonder verpinken op de knieën. Met dank aan Mark van Bommel zijn kersverse succesformule, die weliswaar een opmerkelijk slachtoffer eist.
Twee topwedstrijden, evenveel clean sheets: Jean Butez kon zich geen beter begin van 2023 wensen. Nochtans sleepte het stamnummer één, dat met negen opeenvolgende overwinningen aanvankelijk nog als een bezetene uit de startblokken schoot, zich met een ondermaatse reeks van negen op 27 naar het einde van het afgelopen jaar. Van Bommel zijn elftal leek op die manier nog maar eens als een kaartenhuis in elkaar te zakken, net zoals hem dat eerder bij PSV en Wolfsburg overkwam. Tot hij, deels gedwongen door een toevallige samenloop van omstandigheden, met een paar geniale ingrepen plots het tij wist te keren. Met als eerste en voornaamste zet de ontdekking van Arthur Vermeeren.
STENGS & VERMEEREN
Op het middenveld koos Van Bommel al quasi het hele seizoen lang voor het vaste trio Alhassan Yusuf, Pieter Gerkens en Jurgen Ekkelenkamp. Die laatste gaf evenwel verstek voor de eerste horde in de beker, toen de Antwerpenaren pas na strafschoppen afrekende met tweedeklasser Beveren. Toch gaf Vermeeren dan al zijn visitekaartje af. "Als niemand terugkeert uit blessure komt 'Tuurtje' er opnieuw op", aarzelde Van Bommel dan ook geen seconde voor het bezoek aan Club Brugge, waar Ekkelenkamp uiteindelijk dienst zou doen als invaller. Sindsdien is de volwassen tiener, woensdag weer de baas van die andere groeibriljant aan de overzijde Bilal El Khannouss, niet meer weg te denken uit de basisploeg.
Dat hij zich zo vlot staande houdt is des te straffer gelet op zijn partner in crime. Ekkelenkamp was na het WK dan wel terug fit, nu lagen Yusuf en Gerkens in de lappenmand. Tot overmaat van ramp moest Christopher Scott in de bekermatch tegen Standard reeds na tien minuten naar de kant. Op de bank zaten echter geen middenvelders meer, door de schorsing van Vincent Janssen was omschakelen naar een systeem met twee spitsen evenmin een optie. Van Bommel besloot dan maar om Calvin Stengs, die al zijn hele leven op de flank vertoeft, naar het centrum te verhuizen. Niet zomaar als nummer tien, want Ekkelenkamp moet kunnen infiltreren, maar zelfs nog een linie lager aan de zijde van Vermeeren.
SLACHTOFFER FREY
Geen ervaren houvast dus voor het toptalent, maar het onconventionele duo klikt. Stengs was prompt goed voor een goal en een assist, net als Arbnor Muja die zijn vaste stek als rechtsbuiten overnam. Een kunstje dat de gehuurde linkspoot met de puntgave balbehandeling, ook tegen Genk bepalend, nadien overdeed tegen Westerlo. Zijn statistieken zijn nu zowaar beter dan voorheen. Janssen en Michael Frey, die toen voor de laatste keer een koppel vormden, zorgden voor de overige treffers. Toch bleef Antwerp voor het derde competitieduel op rij steken op een gelijkspel. Een 4-4-2 met louter Stengs en Vermeeren in de as bood onvoldoende stabiliteit, Van Bommel moest nog wat sleutelen aan zijn recept.
Tot zijn eigen ongenoegen blijkt Frey, razend na zijn invalbeurt tegen Genk, het slachtoffer. Met alle begrip voor de clubtopschutter van vorig seizoen, die nog steeds fraaie cijfers voorlegt en zelfs efficiënter is dan Janssen, maar na de komst van zijn concurrent zag hij de bui wellicht toch reeds hangen. We kunnen de coach ook geen ongelijk geven: zijn landgenoot won gewoon het pleit diep in de punt, waar de keuze voor slechts één speerpunt de juiste blijkt. Zoals wel vaker eisten in de Cegeka Arena trouwens alle Nederlanders een glansrol op. Met werkmier Muja aan de overkant en Gaston Avila, die bekoort als vervanger van Sam Vines, in zijn rug lijkt ook Michel-Ange Balikwisha eindelijk weer de oude.
VAN NOOD NAAR LUXE
Met ook de verdediging die opnieuw staat als een huis lijkt men op de Bosuil dus met een propere lei en verse moed het nieuwe jaar aan te vatten. En wie weet meteen een nieuwe zegereeks in te zetten. Nadat de Buffalo's weinig weerstand boden werd alvast de code van Genk gekraakt, een statement dat kan tellen. Antwerp stond stevig in blok en zat er kort op in balverlies, met op de gepaste momenten een felle pressing – opvallend hoe zelfs Stengs scherp verdedigt. In een prangende openingsfase sloeg het als eerste toe, om later zelfs te scoren na een stilstaande fase. Het zal Van Bommel, vooraf vooral beducht voor het gevaar van de luchtmacht aan de overzijde, ongetwijfeld deugd hebben gedaan.
En zeggen dat de ziekenboeg nog altijd uitpuilt, met behalve Yusuf en Gerkens ook andere potentiële titularissen als Koji Miyoshi en Anthony Valencia. Niet dat de bank dun bevolkt is, tegen Genk bracht de coach Frey, Scott, Jelle Bataille, Viktor Fischer en Bruny Nsimba tussen de lijnen, maar Van Bommel zal de extra wisselopties graag verwelkomen. Zeker mocht Frey werkelijk zijn laatste wedstrijd hebben gespeeld. Hoewel hij reikhalzend uitkijkt naar een leegloop in de medische afdeling moet Van Bommel vanaf dan wel weer zware knopen doorhakken. Waar na de breuk met Radja Nainggolan even een personeelstekort dreigde op het middenveld, wenkt daar straks bijvoorbeeld net een luxeprobleem.
PECHVOGEL YUSUF?
Vermeeren lijkt een certitude, Ekkelenkamp en Gerkens liggen allicht met mekaar in balans. Maar wat dan met Yusuf, voor zijn blessure wekelijks een van de sterkhouders? Wordt hij het volgend slachtoffer van de huidige vorm of keert de Nigeriaan terug in de mix, met Stengs die dan terug op de flank postvat ten nadele van Muja? En blijft diens basisplaats sowieso wel nog overeind eens Miyoshi en Valencia klaar zijn voor de strijd? Het zijn vragen waar Van Bommel zich zondag, wanneer er met Union alweer een cruciale uitdaging op het programma staat, nog niet om hoeft te bekommeren. Voorlopig valt er geen nieuws te rapen en volgt hij gewoon hetzelfde recept. Afwijkingen zijn pas nadien aan de orde.
AD
LEES OOK: Antwerp incasseert mokerslag: steunpilaar weken out
