Aanstaande zondag barst het grootste voetbalfeest op aarde weer los. In de laatste rechte lijn richting het WK 2022 in Qatar is het dan ook tijd om kennis te maken met de landen die straks een gooi doen naar de wereldtitel. Dat doet VoetbalNieuws aan de hand van drie vragen per poule. Waarom komt de wereldkampioen uit deze groep? Wat is de link met België? En wie steelt de show? Vandaag gaan we verder met Groep G, die bestaat uit Brazilië, Servië, Kameroen en Zwitserland.
BRAZILIAANSE LUXE
Opvallend: op het vorige WK zaten die eerste drie landen reeds samen in een poule. Toen waren het de Zwitsers die, mede dankzij een gelijkspel tegen Brazilië, mee doorstootten naar de volgende ronde. Ondanks de bronzen medaille op de Afrika Cup is Kameroen nu alleszins ook de underdog. Nochtans beschikt het met André Onana over een prima doelman, voorin zijn er met Eric Maxim Choupo Moting en co opties genoeg. De overige linies ogen iets minder. Bovenal rommelt het echter bij de Ontembare Leeuwen, die in 2018 mankeerden en bij hun vorige vijf deelnames nooit de groepsfase overleefden.
Ook voor Servië, sinds 2006 afgesplitst van Montenegro, zat dat er al een tijdje niet meer in. Met een mix van oud en nieuw – denk maar aan sterspeler Dusan Vlahovic, pas terug uit blessure, of anciens Filip Kostic en aanvoerder Dusan Tadic – bleef het in de kwalificaties nu wel ongeslagen. Zwitserland, dat ook in 2014 pas sneuvelde in de 1/8 finale en andermaal een evenwichtige selectie op de been brengt, rekent eveneens op een pak oudgedienden. Een van hen is de nog onzekere Yann Sommer. Uit voorzorg riep Murat Yakin vier keepers op, doublure Gregor Kobel lijkt alvast een geschikte vervanger.
Alisson of toch maar Ederson: zelfs tussen de palen is de weelde bij Brazilië ongezien. De vijfvoudig wereldkampioen wordt dan ook alom naar voren geschoven als dé favoriet bij uitstek om dat record nog wat scherper te stellen. Vooral in het offensief compartiment is de luxe immens, in die mate zelfs dat Tite geen plaats had voor Roberto Firmino. De achillespees lijkt dan misschien toch de defensie, al blijven de namen net zoals op het middenveld ook daar uiteraard lang niet verkeerd. Sinds de laatste eindzege in 2002 strandde de Seleção wel drie keer op vier pogingen teleurstellend in de kwartfinale.
BELGISCH SERVIË
Behalve een aantal ploeggenoten van Rode Duivels – Ederson van Kevin De Bruyne bij Manchester City, Éder Militão, Rodrygo en Vinicius Jr. van Eden Hazard en Thibaut Courtis bij Real Madrid – vinden we bij de Goddelijke Kanaries geen (oude) bekenden terug. Eenzelfde verhaal bij de Zwitsers, waar Manuel Akanji de kleedkamer deelt met De Bruyne. Kobel traint bij Borussia Dortmund met Thorgan Hazard en Thomas Meunier, Haris Seferovic streek deze zomer samen met Dries Mertens neer bij Galatasaray. Gelukkig blijkt de Belgische connectie bij zowel Kameroen als Servië heel wat minder ver te zoeken.
KV Mechelen-middenvelder Samuel Oum Gouet is de enige afgevaardigde uit de Jupiler Pro League. Hij krijgt bij Kameroen het gezelschap van Martin Hongla, die niet zolang geleden nog het mooie weer maakte bij Antwerp. Daarnaast kent u ongetwijfeld nog Collins Fai, goed voor meer dan 150 optredens voor Standard. De korte passage van Jean-Charles Castelletto bij Club Brugge was daarentegen net iets minder memorabel. Onana zijn neef Fabrice stond 30 keer onder de lat bij KV Oostende, alvorens hij tijdens de coronapandemie op staande voet ontslagen werd naar aanleiding van een lockdownfeestje.
De vertrouwde gezichten zijn bij Servië zelfs niet op één hand te tellen. Denk maar aan sterren Sergej Milinkovic-Savic en Aleksandar Mitrovic, die Genk en Anderlecht allebei een smak geld opleverden. Hun naamgenoten Vanja Milinkovic-Savic (ex-Standard) en Stefan Mitrovic (ex-KV Kortrijk en AA Gent) doen wellicht eveneens een belletje rinkelen. Die eerste flopte bij de Rouches, net als Filip Mladenovic. Filip Djuricic kon gedurende een halfjaartje bij Anderlecht evenmin bekoren. Strahinja Pavlovic tot slot, tegenwoordig rots in de branding bij RB Leipzig, werd door AS Monaco even bij Cercle Brugge gestald.
ZWITSERSE SPITSEN
Natuurlijk kijkt iedereen uit naar de kunstjes van Vinicius en vooral Neymar, voor wie twee doelpunten volstaan om Pelé te passeren als Braziliaans topschutter aller tijden. Mitrovic, zijn tegenhanger bij de Serviërs die ook nog tal van andere potentiële smaakmakers in huis hebben, kampt helaas met fysieke perikelen. Choupo Moting verkeert op 33-jarige leeftijd dan weer in bloedvorm bij Bayern München en torst samen met onder meer middenvelder Frank Anguissa, een van de sterkhouders bij Napoli, de hoop van heel Kameroen op zijn schouders. Toch richten wij onze pijlen hier liever even op de Zwitsers.
Net zoals op de vorige WK's delen ervaren rotten als Xerdan Shaqiri en aanvoerder Granit Xhaka daar nog altijd de lakens uit, maar diep in de punt is stilaan een nieuw tijdperk aangebroken. Meer dan ooit moet Breel Embolo (25), tot dusver reeds goed voor 11 treffers in 58 interlands, immers voor de goals zorgen. De sterke beer heeft bij AS Monaco alvast een productieve eerste seizoenshelft achter de rug. Al doet zijn drie jaar jongere back-up Noah Okafor bij RB Salzburg met onder andere drie doelpunten in de Champions League eigenlijk net iets straffer. Doet hij straks meteen haasje-over in de pikorde?
