Arne Decraene
In de marge van Felice Mazzu zijn ontslag gaf Wouter Vandenhaute iets meer dan een week geleden een druk bijgewoonde persconferentie. Daarbij liet de voorzitter van Anderlecht zich op een aantal opvallende uitspraken betrappen. Zo wordt er in het Lotto Park binnenkort nog maar eens gesleuteld aan het organigram, met wellicht Peter Verbeke als voornaamste slachtoffer. Of toch in zekere zin.
Niet dat de CEO hoeft te vrezen voor zijn C4, waarop we later nog terugkomen. Eerst focussen we ons op enkele andere markante quotes van zijn preses. Het feit dat Anderlecht volgens hem "machteloos" staat tegenover de hooligans die de wedstrijd tegen Standard verstoorden bijvoorbeeld, waarmee Vandenhaute zich er toch iets te gemakkelijk vanaf wou maken. Hoewel hij het wangedrag in Luik wel streng veroordeelde, verlegde de doorwinterde mediamagnaat de aandacht vervolgens bovendien naar een algemeen probleem in het Belgisch voetbal. Niet geheel onterecht, doch enigszins ongepast. Tot overmaat van ramp schoten zijn uitspraken bij een deel van de eigen aanhang in het verkeerde keelgat. Al lusten zij eigenlijk nagenoeg niets meer wat geserveerd wordt vanuit de bestuurskamer.
NO SWEAT NO GLORY
Zo vielen veel Brusselaars van hun stoel toen Vandenhaute net niet No Sweat, No Glory, de slogan van de aartsrivaal uit Brugge, verkondigde wanneer hij zei dat Paars-Wit een "totale cultuuromslag" nodig heeft. Nochtans delen heel wat gefrustreerde fans zijn mening dat de spelers hun truitjes wat meer mogen natmaken, na Mazzu en eerder al Vincent Kompany nam ook interim-T1 Robin Veldman reeds woorden als intensiteit en agressiviteit in de mond. Termen die doorgaans niet gelinkt worden aan het zogenaamde Anderlecht-DNA: en of de recordkampioen in een identiteitscrisis verkeert. Knokken is nu echter de boodschap, iets wat men niet gewend is in de hoofdstad. Vandenhaute, die zelf nog mikt op Europees voetbal, heeft gelijk als hij suggereert dat het dieptepunt anders mogelijk nog niet bereikt is.
Het ontslag van Mazzu alleen lost namelijk niet zomaar alles op, zo bleek ook al uit het gelijkspel tegen FCSB en de knikkende knieën tegen Eupen. "Het is niet louter de schuld van de trainer. We moeten nu een interne analyse maken", aldus Vandenhaute, die in de eerste plaats rekent op een reactie uit de kleedkamer. Ook de directie blijft evenwel niet buiten schot, een evaluatie die blijkbaar al langer bezig was. "Een maand geleden kwamen we tot de conclusie dat onze manier van werken onhoudbaar was. Dat we er nood aan hadden om ons beter te structuren en de club verder uit te bouwen. Daar hoort een versterking van het sportieve management bij. Dat is nu prioritair", klonk het immers. Een signaal dat de voorzitter niet helemaal tevreden is met de huidige gang van zaken binnen het transferbeleid.
CHAPEAU PETER
Zo komen we dus uit bij Verbeke, die de voorbije vijf mercato's de touwtjes in handen had. Een weinig benijdenswaardige opdracht, want door de financiële problemen moest hij creatief omspringen met het beperkte budget. Sinds hij in het voorjaar van 2020 het roer overnam – eerst als sportief directeur, nadien als CEO – spendeerde Verbeke volgens de cijfers van Transfermarkt.com in totaal 23,95 miljoen aan transfersommen. Ter vergelijking: in diezelfde periode gaf Genk iets meer dan het dubbele uit. Antwerp overschrijdt zelfs de kaap van 50 miljoen, Club Brugge gooide er maar liefst bijna 108 miljoen tegenaan. Met net geen 40 miljoen vist zelfs AA Gent in een andere vijver. En dat terwijl Anderlecht, in tegenstelling tot het merendeel van die concurrenten, continu een nieuw elftal moest samenstellen.
Een loodzware opdracht dus, die aanvankelijk nog vrij aardig leek te lukken. De fans, iets optimistischer in het Kompany-tijdperk, toonden dan ook appreciatie voor zijn harde werk. "De juiste persoon op de juiste plaats: chapeau Peter", sloten ze hem middels een spandoek op Neerpede een jaar na aanstelling in de armen. Nog eens ruim anderhalf jaar later schiet daar nog maar weinig van over, en wordt Verbeke net als de rest van het bestuur hier en daar op de korrel genomen. Afgelopen zomer sloeg hij de bal tenslotte volledig mis. Net zoals de voorbije jaren bleek de duurste aanwinst, na Mustapha Bundu en Kristoffer Olsson dit keer Ishaq Abdulrazak, bijvoorbeeld een miscast van jewelste. Als de spaarmodus dan toch eens werd afgezet, leverde dat helaas dus zelden het gewenste rendement op. Integendeel.
MATIG TRANSFERBELEID
Na vijf mercato's oogt het rapport van Verbeke zo niet echt denderend. Met uitzondering van Sergio Gomez, een voltreffer waar hij wel even op kan teren, en Josh Cullen werd onder zijn bewind niemand met winst verkocht. Samen met het optimaal investeren van de schaarse centen wanneer er eens in de buidel wordt getast nochtans een cruciale stap in de weg terug omhoog. Noch staan er, ondanks de duiventil die het Lotto Park tegenwoordig is, veel van die aanwinsten vandaag vast in de ploeg. Wesley Hoedt, Majeed Ashimeru en Lior Refaelov komen nog het dichtst in de buurt, samen met nieuwkomers als Jan Vertonghen, Amadou Diawara en Fabio Silva. Alleen die laatste – nog maar eens een huurling, raspaarden die Vandenhaute voortaan definitief vast wil leggen – blijkt een regelrecht schot in de roos.
Verbeke scoorde in het verleden wel vaker met zulke tijdelijke krachten, op dat vlak levert de scouting prima werk. Zélf potentiële goudklompen ontdekken lijkt daarentegen een moeilijker verhaal. Precies wat Anderlecht deze zomer tevergeefs trachtte te doen, alleen vielen zij door de mand. Met als gevolg dat Mazzu zijn doodsvonnis voor een stuk meteen getekend was. Daarvoor louter met de vinger wijzen naar Verbeke, de voorbije weken afwezig wegens ziekte, zou echter de waarheid oneer aandoen. Sinds zijn promotie tot algemeen directeur kon hij zich onvoldoende toeleggen op het sportieve aspect, op basis van zijn vorige betrekkingen in principe net zijn veld van expertise. Na de breuk met Kompany, toch een van de pijlers aan de Paars-Witte top, kwam er bovendien nóg wat meer op zijn bord terecht.
WISSEL VAN DE WACHT
Zelf is Vandenhaute alleszins niet van plan om veel bij te springen. "Ik neem tijdelijk een paar van zijn opdrachten over, maar heb geen ambitie om de club te runnen", luidde het. Hoewel hij ongetwijfeld liever deel blijft uitmaken van het rekruteringsproces, lijkt dat voor Verbeke straks zijn voornaamste taak te worden. De dagelijkse werking voor zijn rekening nemen, zonder zeggenschap over het sportief beleid. Of toch niet langer als eindstation. Slechts een handvol geslaagde transfers op dik tweeënhalf jaar tijd is, de lastige omstandigheden en geringe foutenmarge ten spijt, simpelweg te weinig. Daarom krijgt Verbeke een technisch directeur aan zijn zijde. Het doet denken aan hoe Frank Arnesen destijds Michael Verschueren, die daarvoor zelf de fakkel had overgenomen van Luc Devroe, kwam vergezellen.
Een huwelijk van korte duur, na de komst van Kompany en later Frank Vercauteren waren er dan ook te veel hanen op één erf. Dat is nu niet het geval, integendeel: tijdens Verbeke zijn ziekteverlof bleef het stuur onbemand. Het sein voor Vandenhaute om nog maar eens een wijziging door te voeren aan het organigram van Anderlecht. Niet de eerste wissel van de wacht sinds Marc Coucke overnam. Na het vertrek van Josh Donvil, die zelf eerder Karel Van Eetvelt had afgelost, werd Verbeke bijvoorbeeld gebombardeerd tot CEO. Ondanks zijn streven naar stabiliteit in alle geledingen dreigt hij nu zelf wat aan macht in te boeten. Althans op voetbaltechnisch gebied, waar de nieuwe TD vermoedelijk toch de sportieve lijn mag uitstippelen en allicht zelfs het laatste woord zal krijgen bij belangrijke beslissingen.
VOORBEELD VAN MANNAERT
"Ik zou me met de aan –en verkoop van spelers bezighouden, de contracten deed Michaël graag zelf", deed Arnesen recent uit de doeken hoe de functie van Verschueren na zijn komst enigszins uitgehold werd. Staat dat lot ook Verbeke te wachten eens de nieuwe sportief directeur arriveert? Kandidaat nummer één voor de vacature is Jesper Fredberg, weer een Deen. Net als Verbeke naar verluidt een fervent voorstander van data, al zal men dat in het Lotto Park na Lee Mooney en diens beruchte CIS-waarden misschien niet graag horen. Wie weet zit er dus wel muziek in de samenwerking. Benieuwd alvast of Verbeke nog iets in de pap te brokken heeft bij de aanstelling van een nieuwe T1. Wellicht wordt Fredberg, die op die manier het laken al wat naar zich toe kan trekken, zijn stem doorslaggevend.
Tenzij Vandenhaute zich ook qua structuur spiegelt aan Club Brugge, waar Vincent Mannaert nog altijd de lakens uitdeelt. Nochtans heeft de Brugse tegenhanger van Verbeke eveneens een TD onder zich. Tot voor kort was dat Roel Vaeyens, als vervanger plukte Blauw-Zwart zopas Tom Caluwé weg bij KV Mechelen. Iets meer high-profile dus, wat doet vermoeden dat Mannaert zich opnieuw minder met de transfers wil bezighouden. Mogelijk heeft Vandenhaute voor Verbeke een min of meer gelijkaardige positie in gedachten. Op zich geen degradatie dus, integendeel: hij mag het gerust als een compliment beschouwen. Ook met iemand anders aan het transferfront blijft de CEO de man die Anderlecht terug naar mooiere oorden moet leiden. Al zegt iets ons toch dat hij die rollen zelf liever had omgedraaid.
AD
LEES OOK: Tranen bij Club-fans: Mechele deelt pakkende bekentenis
