Arne Decraene
Woensdag kreeg Club Brugge een pak slaag van Porto, zaterdagavond hoopt het die kater tegen KV Oostende door te spoelen. Daarvoor rekent Carl Hoefkens zowaar niet op recordaankoop Roman Yaremchuk, die geen deel uitmaakt van de 20-koppige selectie. Een louter sportieve keuze, zo luidt het. Of is er toch iets meer aan de hand?
Van een blessure is alvast geen sprake, al zag Hoefkens bij zijn opsomming van de ziekenboeg ook Andreas Skov Olsen over het hoofd. Wie weet blijkt straks dat Yaremchuk simpelweg niet volledig fit is. Momenteel is echter gissen naar de ware toedracht voor zijn afwezigheid. Voer voor speculatie dus. Zo weet Het Laatste Nieuws dat de 26-jarige Oekraïner vrijdag te horen kreeg dat hij de volgende dag terug plaats zou moeten nemen op de bank, waarop de krant zich luidop de vraag stelt of Yaremchuk daarover op ongepaste wijze zijn ongenoegen uitte. Destijds bij AA Gent liet de soms nukkige spits het alleszins duidelijk merken wanneer iets hem niet aanstond. Klopte hij misschien iets te hard op tafel? Benieuwd of Hoefkens zaterdag, wanneer hij ongetwijfeld aan de tand gevoeld wordt, het achterste van zijn tong laat zien.
VOORBEELD VAN LANG
De coach is niet aan zijn proefstuk toe, want twee weken geleden passeerde hij al Noa Lang voor de verplaatsing naar Anderlecht. "Ik wil een signaal sturen", klonk het toen, om enkele dagen later alweer de mantel der liefde boven te halen. "Als hij de kans krijgt moet Noa zijn kwaliteiten tonen. Daar kijk ik gigantisch naar uit", aldus Hoefkens vlak voor de match tegen STVV, waarin Lang als invaller prompt terug als vanouds mee het verschil maakte. Boodschap aangekomen dus. Sindsdien lijkt de gretige dribbelkont, die weliswaar mede dankzij de schorsing van Kamal Sowah tegen Porto bij zijn eerste Champions League-optreden van dit seizoen meteen de 90 minuten rondmaakte, stilaan opnieuw de oude. Yaremchuk daarentegen bleef, ondanks de afwezigheid van een rechtstreekse concurrent, weer aan de bank gekluisterd.
Voor de derde keer op rij al op het kampioenenbal: alleen in de zeges tegen Bayer Leverkusen en Porto mocht hij invallen, goed voor opgeteld 45 minuten. Niet wat de 42-voudig international in gedachten had toen hij Benfica inruilde voor Jan Breydel. Yaremchuk verbeet evenwel de pijn en ging na afloop mee de fans groeten, zonder de negatieve houding die Lang na de stunt in Madrid zuur opbrak. Is er in de tussentijd dan toch wat gebeurd in het voor de buitenwereld zorgvuldig afgeschermde Basecamp te Westkapelle? Was het feit dat hij tegen Oostende andermaal geen basisplaats kreeg echt de druppel voor Yaremchuk, die tot hiertoe slechts vier keer aan de aftrap verscheen? Tien dagen geleden zag het er nochtans naar uit dat de trein eindelijk vertrokken was. Zij aan zij met Lang leek Yaremchuk zichzelf tegen STVV te lanceren.
KNUFFEL MET HOEFKENS
De spits leverde gedurende 80 minuten, tot dusver zijn hoogste totaal, een degelijke prestatie af en scoorde op aangeven van Lang zijn tweede doelpunt in Brugse loondienst. In tegenstelling tot zijn lucky goal tegen Cercle Brugge een knap afgewerkte treffer, gevolgd door een innige knuffel met zijn trainer: een conflict was dan nog niet aan de orde. Even leek er ook muziek te zitten in het aanvalsduo, anderhalve week eerder door de mand gevallen tegen Westerlo. Een paar dagen later konden Lang en Yaremchuk die magie tegen Union, waar ze samen na ruim een uur tussen de lijnen kwamen, echter niet herhalen. Een zoveelste flauwe invalbeurt voor Yaremchuk, die als titularis voorts ook louter tegen Seraing kon overtuigen – tegen Standard was hij zelfs ronduit dramatisch. Daarbij valt hem vooral een gebrek aan werklust te verwijten.
In vergelijking met zijn concurrenten vreet het speerpunt alleszins te weinig kilometers en schiet hij tekort in de duels. In balbezit is Yaremchuk iets gretiger, zij het evenmin zonder brokken te maken. Noch in de combinatie, waar de recordaanwinst doorgaans te afwezig is, noch voor het vijandige doel. Met twee goals en twee assists ogen zijn statistieken vrij mager, zeker gezien zijn historisch prijskaartje. Blauw-Zwart kreeg vooralsnog dus niet bepaald waar voor haar centen. Al streek Yaremchuk misschien ook enigszins met de verkeerde verwachtingen neer in Jan Breydel. Aan het eind van de zomer verraste Club vriend en vijand door een Belgisch record van 16 miljoen neer te tellen voor de ex-smaakmaker van AA Gent, bij Benfica op een zijspoor beland. Een target dat kort daarvoor niet haalbaar was, zou Vincent Mannaert later vertellen.
TANDEM MET JUTGLÀ
De landskampioen was dan al even op zoek naar een nieuwe nummer negen, een vacature waarvoor tal van kandidaten de revue passeerden. Op basis van hun profielen richtte men zich in Westkapelle aanvankelijk op een iets bonkiger exemplaar. Een grote targetman met een neus voor doelpunten, die oorlog kan maken in en rond de zestien. Iemand om de rol van Bas Dost over te nemen, maar dan als vaste basispion. Yaremchuk meet wel één meter 91, in de lucht is hij niet bepaald een kraan. Al laat de Oekraïner, die zowel tegen STVV als Union een goede kopbalkans versierde, zich vaak wel érg vlot wegzetten. Een probleem voor Hoefkens, die in zijn brede selectie daardoor een breekijzer of kapstok mist. Een diepe spits om gesloten defensies open te breken, of net als aanspeelpunt te dienen wanneer het elftal onder druk staat.
Yaremchuk moest natuurlijk geen exacte kopie van Dost of in een verder verleden Wesley Moraes zijn, maar benadert in de huidige kern wel het meest dat type. Althans in theorie, want in de praktijk komt het er helaas niet uit. Vermoedelijk kiest Hoefkens daarom nog eens voor Cyle Larin, nochtans zelden met meer pit ingevallen. Door de revival van Sowah en het verlengd verblijf van Lang is de concurrentie voorin moordend bij Blauw-Zwart. Pech voor Yaremchuk, die een koppel dacht te vormen met Ferran Jutglà. In plaats daarvan stonden beiden tot hiertoe welgeteld vier minuten samen op het veld. Een combinatie die we eigenlijk dus nog niet te zien kregen, hoewel ze op papier wel een complementair duo kunnen zijn. Voor zijn gestalte is Jutglà namelijk wél sterk met de rug naar doel, terwijl Yaremchuk graag de hoeken induikt.
MISCAST VAN MANNAERT?
Atypisch, want gelet op hun postuur zijn die rollen meestal anders verdeeld. Wat met de twee vrij complete spitsen, allebei geen one trick pony’s, eveneens perfect mogelijk is. Een beetje zoals Yaremchuk in zijn beste periode bij AA Gent met Jonathan David een tandem vormde. We zien dus wel wat de bedoeling was, alleen steekt Sowah daar – net zoals bij Lang – een stokje voor. De omstandigheden zaten zo nog niet echt mee. Toch mag Yaremchuk ook zelf in de spiegel kijken. Tot dusver liet hij tenslotte te weinig zien. Zijn lichaamstaal straalt bovendien amper energie uit, al maakt de aanvaller de laatste tijd reeds iets minder misbaar wanneer zijn ploegmaats hem over het hoofd zien in een kansrijke positie. Desalniettemin acht Hoefkens de tijd rijp om in te grijpen en, net zoals hij dat deed met Lang, nog eens een signaal te verzenden.
Die laatste had volgens de coach toen moeite met zijn status, waarmee hij toegaf dat er toch extra-sportieve redenen aan de grondslag lagen. Wellicht is dat nu opnieuw het geval, en rekent Hoefkens op eenzelfde reactie van Yaremchuk. Afwachten of dat bij de mentaal broze recordaankoop ook het beoogde effect heeft. Dat hij tegen Porto aan de kant bleef zegt alvast veel over zijn huidige status in de kleedkamer. Mogen we dan stilaan spreken van een miscast? Yaremchuk lijkt alleszins niet helemaal te beantwoorden aan het type speerpunt waar Club naar op zoek was. Het manusje-van-alles vervult onvoldoende de defensieve taken die Hoefkens voor ogen heeft en is bovenal geen targetman, noch een rasechte goalgetter. Bij de Buffalo’s tikte hij wel af op een aardig totaal van 61 treffers in 152 duels, aangevuld met 18 assists.
JOKER YAREMCHUK
In Lissabon was Yaremchuk dan weer goed voor respectievelijk negen en zeven stuks in 48 optredens. Voor het eerst sinds lang hoopte Blauw-Zwart nog eens een spits die de kaap van 20 doelpunten kan overschrijden, wie weet zelfs een kandidaat-topschutter in de rangen te hebben. Een genadeloze killer zoals pakweg Paul Onuachu zal Yaremchuk evenwel nooit worden. Tot overmaat van ramp moet hij niet één, maar twee Brugse vloeken zien te breken. Zo scoorde Yaremchuk bij zijn debuut, waarmee hij in de voetsporen trad van illustere figuren als Nicolas Castillo, Kehinde Fatai en Mushaga Bakenga. Spitsen die het nadien niet waarmaakten: zelfs Mannaert werd er bijgelovig van. Wie ook meteen zijn rekening opende was David Okereke, een van de dure flops van de voorbije jaren. Vooral voorin sloeg Club de bal meermaals mis.
Net zoals Okereke en Sowah, die nu wel boven water komt, werden Kaveh Rezaei en Michael Krmencik vlug weer doorgestuurd. Een stevig prijskaartje staat in Jan Breydel tegenwoordig dus niet garant voor geduld. Toch geeft de landskampioen het geloof in Yaremchuk, die past binnen de plannen op lange termijn, niet zomaar op. In tegenstelling tot Lang heeft hij geen haast met het oog op het WK, waar Oekraïne ontbreekt. De ideale gelegenheid dus om hem op conditioneel en tactisch gebied klaar te stomen voor de tweede seizoenshelft. De band met Hoefkens lijkt op basis van hun recente omhelzing alvast niet onherstelbaar. In de strijd op drie fronten kan Yaremchuk, voor wie zijn late aankomst en gebrek aan voorbereiding in zekere mate wel degelijk als een excuus kan gelden, na nieuwjaar nog een cruciale joker blijken.
AD
LEES OOK: Leko in zak en as: Club Brugge komt met Mignolet-statement
