Geen vijfde stunt in de Champions League voor Club Brugge, dat met 0-4 kansloos onderuit ging tegen FC Porto. Vier vermijdbare tegendoelpunten, aldus een teleurgestelde Carl Hoefkens achteraf. Daarbij gaven vooral twee vaste titularissen voor het eerst in deze campagne niet thuis. Een mindere dag die voor de zondebokken in kwestie mogelijk nog vergaande gevolgen krijgt.
Na het gelijkspel tegen Union van afgelopen weekend, dat omwille van de gunstige omstandigheden aanvoelde als een nederlaag, had Hoefkens het al over "een leermoment". De coach meende toen dat zijn jonge spelers verlamd waren door hun comfortabele uitgangspositie. Een nogal flauw excuus, zeker gelet op de ervaring die tussen de lijnen liep, al merkte Hoefkens wel terecht op dat zijn team te vaak in soortgelijke situaties verzeild geraakt. Eens de landskampioen op voorsprong staat sluipt er net iets te veel gemakzucht in de ploeg, die dan nalaat om de kloof verder uit te diepen. Het balletje rustig rondspelen zeg maar, zonder drang naar voren. Een fout waar Club in blijft hervallen. In plaats van de match rustig uit te spelen en het resultaat over de streep te trekken, komt Blauw-Zwart in slotfases zo geregeld nog onder druk te staan. Tel daarbij een vrij kwetsbare luchtmacht en de nonchalance zet zich snel om in paniek. Met het puntenverlies tegen Union als recentste voorbeeld.
GEMIS VAN SOWAH
Enkele dagen later volgde volgens Hoefkens alweer "een leermoment". Dit keer kon zijn elftal niet op tegen de intensiteit, agressiviteit en kwaliteit van de tegenstrever. Club zag sterretjes tegen de troepen van Sérgio Conceição, gebrand op revanche na de 0-4 in Porto. Deels omdat het zelf niet op de afspraak was. Zowel tussen de linies als in de rug van de defensie bleken de ruimtes veel te groot, gaten waar de Portugezen met hun infiltrerende mensen en prima passeurs gretig van profiteerden. Ondanks zijn gemiste penalty maakte Noa Lang, samen met mede-schlemiel Hans Vanaken een van de weinigen op niveau, een gesmaakte rentree op het kampioenenbal. In de felle pressing, een van de voornaamste ingrediënten van het Europese succesrecept tot dusver, werd Kamal Sowah echter toch stevig gemist.
Diens afwezigheid verklaart misschien ook waarom zijn maatje Ferran Jutglà nauwelijks in het stuk voorkwam. De spits werd pas voor het eerst in stelling gebracht toen het kalf al lang verdronken was. Behalve een paar halve mogelijkheden creëerde Club voor het overige amper gevaar: des te zuurder dat het de strafschop in cadeauverpakking, uiteraard een kantelpunt, niet in ontvangst nam. Nochtans koos Hoefkens voor een erg aanvallende opstelling, met Skov Olsen en Tajon Buchanan op de flanken. Die eerste speelde een degelijke partij, hoewel hij woensdag veel minder een gesel bleek dan ruim een maand geleden in het Drakenstadion. Buchanan, toch beter op rechts, geraakte dan weer zelden voorbij zijn man. Wie weet had Bjorn Meijer voor meer evenwicht gezorgd, al zijn dat vijgen na Pasen.
GEEN MIRAKELS MIGNOLET
Bovendien wierp diezelfde offensieve aanpak op bezoek bij Atlético Madrid wél nog haar vruchten af. De organisatie stond inderdaad niet op punt, maar in vergelijking met de stuntreeks die het tot hiertoe neerzette in de Champions League was Club dit keer vooral simpelweg net niet scherp genoeg. Duels, tweede ballen, fiftyfifty-fases: allemaal waren ze in het voordeel van Porto, dat er tevens gemakkelijk in slaagde om de Brugse opbouw te verstoren. Op die manier kwamen ook de eerste twee doelpunten tot stand, al had de score eigenlijk in het eerste kwartier – toen Simon Mignolet zonder zelf veel in te grijpen nog goed op weg leek om een zoveelste mirakel te verrichten – reeds hoger kunnen oplopen. De vinnige aanvallers van Porto lieten toen nog de ene na de andere kans liggen. Uitstel van executie.
Na een halfuur, net toen Blauw-Zwart het evenwicht had hersteld en stilaan haar draai wat begon te vinden, werd een onoordeelkundige inspeelpass van Brandon Mechele wél genadeloos afgestraft. Kort na de dubbele penaltymisser, een uitgelezen kans om langszij te komen die veranderde in een mentale tik, deed Porto de boeken helemaal dicht. Opnieuw na twee balrecuperaties op de Brugse speelhelft. Eerst liep een combinatie tussen Mechele en Denis Odoi verkeerd, waarna de bal niet weg geraakte en uiteindelijk tegen de netten belandde. Vooral die eerste zag er daarbij weer niet goed uit: net zoals bij de 0-3 en in mindere mate de 0-4 liet hij zich te eenvoudig aftroeven. Bij die derde treffer ging ook Raphael Onyedika in de fout, door eerst halfslachtig te koppen en vervolgens te traag terug te keren.
NACHTMERRIE VOOR MECHELE
Bij de vierde goal van Portugese makelij was het dan weer Odoi die slecht kopte, waarna onder andere Abakar Sylla niet doortastend genoeg optrad. "Verdedigend was het niet top. We slikken doelpunten die absoluut te vermijden zijn", aldus Hoefkens, die erkende dat Mechele niet zijn beste dag beleefde. "Brandon gaat inderdaad in de fout en baalt nu ongetwijfeld, maar ik ben wel heel tevreden over zijn seizoen tot dusver. Iedereen heeft eens recht op een mindere match", nam hij zijn defensieleider wel meteen in bescherming. Logisch ook, want meer dan ooit is Mechele dé rots in de branding. Van alle veldspelers heeft alleen Vanaken nog meer minuten achter de kiezen, in de vier vorige CL-duels hield hij telkens mee het slot op de deur. Club heeft haar clean sheets niet louter te danken aan Mignolet.
Prestaties waarmee de drievoudig Rode Duivel alsmaar meer een gooi leek te doen naar een plaats in de WK-selectie. Terwijl hij zich tijdens de vorige confrontaties nog in de kijker speelde van bondscoach Roberto Martinez, zag die nu echter hoe al Mechele zijn pijnpunten werden blootgelegd. Zowel in de opbouw, weliswaar niet geholpen door het gebrek aan aanspeelpunten, als op verdedigend gebied bezorgde de mobiele voorhoede van Porto hem een bijzonder lastige avond. Noem het gerust een nachtmerrie. Conceição had slim bekeken hoe de 29-jarige krachtpatser het vaak moeilijker heeft met beweeglijke en kwieke spitsen, die hun snelheid in de diepte kunnen benutten. Op die manier werd Mechele, het noorden kwijt na zijn foutje bij de openingstreffer, woensdag meermaals koud gepakt.
OFFDAY VOOR ODOI
"Ze speelden vaak met de lange bal. Dat bezorgde ons wat problemen. Ze creëerden zo te gemakkelijk kansen", aldus Casper Nielsen, daarin bijgetreden door Mignolet die zag hoe de voorsprong precies in de kaart speelde van de snelle Portugezen. Niet alleen Mechele, ook Odoi had daarmee trouwens zijn handen vol. De rechtsachter, die na een halfuurtje zijn gebruikelijke gele kaart beet had en daardoor net als Sylla en Onyedika geschorst is voor de slotmatch tegen Bayer Leverkusen, maakte evenmin een goede beurt. Vorig seizoen ontpopte hij zich zowaar als controlerende middenvelder tot een uiterst nuttige schakel in de titelstrijd, tegenwoordig depanneert Odoi achterin voor Clinton Mata – de rol die aanvankelijk voor hem was voorzien. Met verve, want de afgelopen weken deed hij het uitstekend.
In die mate zelfs dat Odoi in Madrid en Anderlecht, toen Mata even terug present tekende, gewoon de voorkeur bleef genieten. Een terechte beslissing van Hoefkens, want de intussen alweer gekwetste publiekslieveling bleek tegen Westerlo duidelijk nog niet klaar voor de strijd. Net zoals Mechele heeft Odoi als vaste titularis een groot aandeel in het Europese sprookje, waarmee hij nog maar eens zijn meerwaarde voor dit Blauw-Zwart bewees. Beiden nu op basis van één offday als te min bestempelen zou dan ook veel te kort door de bocht zijn. Toch zou het duo wel eens in nesten kunnen zitten. In het geval van Mechele klopt Dedryck Boyata op de deur, die zich eveneens nog in de kijker wil spelen met het oog op Qatar. Hij viel woensdag in voor Sylla, de komende weken ook in de competitie geschorst.
LESJES GELEERD?
Voorlopig lijkt de plek van Mechele daardoor veilig, maar nadien wordt het toch opletten geblazen. Al zou Boyata niet de eerste concurrent zijn die het moet afleggen tegen het meubelstuk in Jan Breydel. Odoi daarentegen zal allicht spoedig plaats moeten ruimen voor Mata, die nu ongetwijfeld snel wordt klaargestoomd met het oog op de verplaatsing richting Leverkusen van volgende week dinsdag. Eens hij terug aanknoopt met zijn normale niveau is de steunpilaar in principe ook beter dan zijn doublure, een kwaliteitsinjectie die Club blijkbaar best kan gebruiken. Niet dat alles na de pandoering van Porto plots in twijfel moet worden getrokken, maar de reddingen van Mignolet hebben misschien wel lang verdoezeld dat de landskampioen toch geregeld een pak kansen weggeeft. Ook in de eigen competitie.
Hoefkens, zelf niet in staat om met zijn wissels het tij te keren, kruist dus alvast de vingers dat Mata vlug weer fit en vooral de oude is. En dat het wat Mechele betreft slechts om een eenmalige uitschuiver gaat. Reden tot paniek is er alleszins niet. Club, dat het moment voor één keer niet wist te grijpen, mag nog altijd terugblikken op een geslaagde campagne. Bovendien kwam het tegen een uitgekookte en kwalitatief superieure tegenstander terecht. Het maakt de zege in Porto er alleen maar straffer op. "Dit kan gebeuren als de efficiëntie aan weerskanten ontbreekt. Wat telt is hoe we als groep reageren", is het laatste woord voor Hoefkens. Te beginnen zaterdag tegen KV Oostende, een paar dagen later in Leverkusen voor de onverhoopte groepswinst. Hopelijk hebben zijn spelers hun lesjes nu wel geleerd.
AD
