Arne Decraene
Dankzij een deugddoende driepunter op bezoek bij KV Mechelen maakte Anderlecht een einde aan de crisis. Voor even althans, want zoals Paars-Wit eerder al ondervond maakt één zwaluw de lente niet. Het is dan ook nog maar ten zeerste de vraag of Felice Mazzu, wiens tactische ingrepen loonden Achter de Kazerne, nu werkelijk het succesrecept te pakken heeft. Voor een van zijn voorgangers, bij wie de T1 mogelijk de mosterd haalde, bleek het ooit alvast te werken.
Afstappen van zijn eigen ideeën zou hij na zijn slechte ervaring bij KRC Genk nochtans niet meer doen, herhaalde Mazzu de afgelopen maanden geregeld. Nood breekt echter wet, en dus gooide hij zijn geliefkoosde 3-5-2 zondagnamiddag alsnog overboord. Niet van bij de aftrap, want ondanks alle commotie omtrent het systeem koos de koppige coach in Mechelen aanvankelijk toch gewoon weer voor zijn vertrouwde veldbezetting. Een erg aanvallende variant weliswaar, met Yari Verschaeren én Lior Refaelov samen op het middenveld. Om dat te compenseren draafden Michael Murillo en debutant Moussa N'Diaye de flanken af. Een gewaagd experiment voor een trainer met het mes op de keel, dat bovendien niet bepaald het gewenste resultaat opleverde. Halfweg lag het hoofd van Mazzu al klaar op het kapblok.
TACTISCHE WISSELS
KV Mechelen, dat op basis van het overwicht misschien zelfs recht had op meer, stond op dat moment namelijk 1-0 voor. Met de groeten van Wesley Hoedt, die vlak voor de neus van het pas volstromende bezoekersvak zomaar een strafschop weggaf. Al was de voorsprong van Malinwa simpelweg verdiend. Mazzu zijn gok pakte immers compleet verkeerd uit: Anderlecht verloor de slag op het middenveld, stond constant onder druk en versierde zelf nauwelijks kansen. Toch was het de ervaren verdediger, de laatste tijd sowieso alsmaar meer kop van jut, die op de blaren moest zitten. Hij bleef na de rust in de kleedkamer, met Mario Stroeykens gooide Mazzu een extra spits tussen de lijnen. De tweede wissel, nadat Francis Amuzu een kwartier eerder reeds de geblesseerde Julien Duranville was komen aflossen.
Mazzu benutte die opportuniteit dan al om een eerste keer bij te sturen. De recordkampioen schakelde om naar een 4-3-3, met Amuzu en N'Diaye op de flanken en Hannes Delcroix als linksachter. Na de vervanging van Hoedt werd dat vervolgens een 4-4-2, waarbij die laatste twee hun natuurlijke positie terug innamen. Stroeykens, twee dagen voordien nog aan de bak bij de RSCA Futures, vatte voorin dan weer post naast Fabio Silva. In de pikorde wipte de tiener zo ineens over Benito Raman én Sebastiano Esposito. Meer dan zijn concurrenten kan Stroeykens dienen als verbindingsman tussen middenveld en aanval, zonder in te boeten aan diepgang of présence in de zestien – zoals dat met Verschaeren of Refaelov in steun van Silva enigszins het geval is. Een kans die hij meteen met beide handen greep.
NAÏEF KV MECHELEN
Met enige hulp van de Mechelaars, die naïef aan de tweede helft begonnen en direct het deksel op de neus kregen. Zoals het een Nederlandse coach betaamt bleef Danny Buijs vol de kaart van de aanval trekken. Lovenswaardige intenties waar, gelet op de dominantie van zijn team in de eerste helft, iets voor te zeggen viel. In plaats van wat achteruit te leunen, Anderlecht zelf te laten komen en te loeren op de counter hielp KV Mechelen de in balbezit inspiratieloze Brusselaars evenwel een handje door op de middellijn te blijven verdedigen. Ruimte waar Paars-Wit al na een paar seconden van profiteerde. David Bates liet zich eenvoudig aftroeven door Silva, die oog in oog met Gaëtan Coucke zelf nog faalde. Helaas voor de doelman was Stroeykens meer bij de pinken dan de onoplettende Birger Verstraete.
Een twintigtal minuten later lag alles alweer volledig open. Een inworp op de helft van Anderlecht werd nogal ongelukkig verlengd door Boli Bolingoli, waarna Silva – die dit keer Thibaut Peyre te grazen nam – prompt opnieuw vrije baan kreeg. Wederom liet zijn afwerking te wensen over, wederom was het Stroeykens die het snelst reageerde. Nagenoeg een exacte kopie van het eerste doelpunt. Terwijl het zelf bleef morsen met de kansen stond Malinwa zo plots 1-2 in het krijt. Samen met een gebrek aan efficiëntie brak een combinatie van tactische en individuele fouten, waarvoor zowel de trainer als diens spelers verantwoordelijk zijn, Buijs en zijn troepen dus bijzonder zuur op. Een riedeltje waarmee zijn collega aan de overkant, die de guillotine doorschoof, zelf ondertussen maar al te goed vertrouwd is.
TERUG NAAR 2014
Hij scoorde daarentegen punten met zijn ingrepen. Om te beginnen door Stroeykens, voor wie Mazzu al vaker minuten voorzag, het vertrouwen te gunnen. Hoewel hij doorgaans evenmin een toonbeeld is van efficiëntie duwde het toptalent, in wie Vincent Kompany eveneens reeds rotsvast geloofde, de bal bij zijn eerste gelegenheid wél meteen tegen de touwen. Benieuwd of hij die lijn straks ook doortrekt. Anderlecht kan een extra goalgetter alleszins goed gebruiken. Voorin is het vandaag nog te afhankelijk van Silva, die bij zijn derde mogelijkheid wel netjes afrondde. Na voorbereidend werk van N'Diaye en Amadou Diawara, die meer dan eens het halve veld overstak. De controleur zijn technische kwaliteiten staan buiten kijf, al bestaat zijn voornaamste taak er wel nog altijd in om het evenwicht te bewaren.
Zeker in een viermansmiddenveld waarin hij tot de invalbeurt van Kristian Arnstad als enige breker fungeerde. De vraag is nu of Mazzu vasthoudt aan die formule. Een klassieke 4-4-2, tegenwoordig een vrij zeldzame formatie. De laatste ploeg die er succes mee boekte was … Anderlecht, helemaal terug in 2014. Het middenveld van Besnik Hasi, die kort voor de play-offs overnam van John van den Brom, bestond toen uit Dennis Praet, Youri Tielemans, Cheikhou Kouyaté en Andy Najar. Voorin zwierf Massimo Bruno rond Aleksandar Mitrovic. Ondanks de kloof qua klasse heel wat parallellen dus met het elftal waaraan Mazzu zondag na de pauze zijn lot verbond. Als buitenste pionnen leunen de profielen van Refaelov en Amuzu bijvoorbeeld dicht aan bij die van Praet en Najar. Het verschil zit hem echter in de as.
WIE NAAST DIAWARA?
Daar waren Tielemans en Kouyaté destijds een veel steviger duo dan Diawara en Verschaeren, die niet geschikt oogt voor een centrale rol in dit systeem. Hij wordt dan eerder een concurrent voor Refaelov op de flank. Indien hij voortbouwt op de tweede helft in Mechelen moet Mazzu wellicht dus op zoek naar een nieuwe partner voor Diawara, zelf hopelijk klaar om zijn niveau verder op te krikken. Majeed Ashimeru beschikt in principe over de beste papieren, maar moet op fysiek vlak jammer genoeg weinig onderdoen voor de immer gekwetste Adrien Trebel. Arnstad en Marco Kana wegen dan weer nog net iets te licht. In een andere variant kan Mazzu er overigens tevens voor opteren om zijn verstevigd middenveld eens met vier van zulke types, en dus zonder echte wingers op de zijkanten, te bevolken.
Of wordt Ishaq Abdulrazak, die een voorbeeld kan nemen aan N'Diaye, opnieuw opgevist? Wie weet hoeft Peter Verbeke zich zijn jeugdige zomertransfers dan toch niet te beklagen. Door het gesmaakte optreden van N'Diaye dreigt achterin behalve Hoedt trouwens ook Delcroix uit de boot te vallen eens Jan Vertonghen terugkeert uit de ziekenboeg. Als zuivere linksback kan de recordinternational Anderlecht per slot van rekening minder bijbrengen dan vanuit het centrum, waar hij net zoals zijn maatje Toby Alderweireld bij Antwerp het spel mee kan verdelen. Iets waar Hoedt met zijn crosspasses, ooit een troef maar alsmaar minder accuraat, eveneens toe in staat zou moeten zijn. Hoewel de exacte invulling dus nog wat kan wijzigen, lijkt Mazzu alvast eindelijk het juiste recept beet te hebben. Of toch niet?
KREDIET VOOR MAZZU
Ook na de switch walste Paars-Wit niet over Malinwa, dat nochtans onderin de stand kampeert. Dat het de scheve situatie alsnog rechttrok viel deels te danken aan een dosis geluk. Bovendien blijft tactiek ondergeschikt aan inzet en bovenal kwaliteit. Ondanks de broodnodige zege zou nu plots victorie staan kraaien daarom aanvoelen als scorebordjournalistiek. Het enthousiasme na de 4-1 tegen KV Kortrijk of de kwalificatie voor de Conference League bleek alleszins evenmin op zijn plek. Donderdag tegen West Ham is de druk nog vrij beperkt, maar vervolgens komt Club Brugge over de vloer. Net als in de weken nadien is het dan alweer van moeten voor Mazzu. Benieuwd welke aanpak hij straks hanteert, én hoeveel krediet de bekritiseerde coach zopas precies kocht. Zowel bij de eigen aanhang als het bestuur.
AD
LEES OOK: Defour ziet extra titelkandidaat: Union en Club beven
