Na de fraaie zes op zes gaat Club Brugge dinsdagavond tegen Atlético Madrid op jacht naar een nieuwe stunt in de Champions League. Om de manschappen van Diego Simeone te verrassen zal Carl Hoefkens echter nog net iets meer uit zijn pijp moeten komen. Al heeft hij, mede dankzij een van zijn voorgangers, de sleutel tot succes misschien wel reeds in handen.
In aanloop naar de derde opdracht op het kampioenenbal kampt de Brugse coach helaas wel met de nodige personeelsproblemen. Voorin zijn Noa Lang en Tajon Buchanan nochtans eindelijk opnieuw van de partij. Klaar voor hun eerste minuten in Europa ook, al begint het duo net als Roman Yaremchuk – eveneens scherp ingevallen tegen KV Mechelen – zelfs bij afwezigheid van Andreas Skov Olsen wellicht nog op de bank. In de defensie daarentegen staan er momenteel nog vraagtekens achter de namen van Clinton Mata en Denis Odoi, die zowel tegen Bayer Leverkusen als in Porto depanneerde voor de vaste rechtsachter. Uit voorzorg plukte Hoefkens behalve Jorne Spileers bij Club NXT, zelf zo flink gehavend voor de UEFA Youth League, daarom alvast ook Kyriani Sabbe weg.
HAND VAN SIMEONE
Gelukkig is Abakar Sylla terug klaar voor de dienst, ook Brandon Mechele verschijnt straks zeker voor de derde keer aan de aftrap. Tenslotte kan Hoefkens nog steeds geen beroep doen op Dedryck Boyata, hoewel hij tot dusver amper in actie kwam een streep door de rekening. Na de zege in Porto stak de coach de loftrompet op over de 31-voudige Rode Duivel, wiens belang in de kleedkamer hij niet genoeg kon benadrukken. Zijn ervaring en leiderschap konden van pas komen tegen de lepe Spanjaarden, die voorin met onder andere Joao Felix, Alvaro Morata, Antoine Griezmann en Yannick Carrasco toch flink wat kwaliteit hebben lopen. Aanvallend geweld waar de vorige tegenstanders niet aan konden tippen. Doorstaan de in Europa tot hiertoe onklopbare Simon Mignolet en zijn verdediging ook deze test?
Terwijl Ferran Jutgla en Kamal Sowah José Maria Giménez en co het leven zuur mogen maken, moeten Raphael Onyedika, Casper Nielsen en Hans Vanaken dan weer de slag op het middenveld beslechten. Een taak waartegen het stugge trio in principe wel opgewassen is, al krijgen zij met Koke, Axel Witsel, Marcos Llorente en/of Saul Niguez enkele geduchte namen tegenover zich. Spelers naar de smaak van Simeone, wiens hand ondanks een moeizame start – drie op zes in de Champions League, 13 op 21 in La Liga – stilaan toch weer zichtbaar is. Het voorbije decennium maakte hij van Atlético een geoliede machine, die met een herkenbare stijl grote successen boekte. De enige keer dat de tweevoudig finalist de groepsfase van het kampioenenbal niet overleefde, won ze dan maar prompt de Europa League.
VOORBEELD AAN LEKO
Geen wonder dus dat Hoefkens zijn collega erg hoog heeft zitten, respect dat overigens wederzijds is. "Hoe hij een club laat voetballen en werken naar zijn stijl: dat is bewonderenswaardig. Hij behoort tot de beste trainers in dit tijdperk", klonk het op zijn persbabbel. Al mag het ontzag uiteraard niet te groot zijn, iets wat Hoefkens zelf maar al te goed beseft. Hij wil graag vol de uitdaging aangaan en met zijn elftal zijn voet zetten naast de absolute Europese top, waar Atlético wel degelijk deel van uitmaakt. Van onderschatting of arrogantie ten opzichte van de fiere leider in de poule is langs Spaanse zijde overigens evenmin sprake. "Wie mij kent, weet dat ik mijn systeem altijd aanpas aan de tegenstander. Dus ook aan Club Brugge", aldus Simeone, die Blauw-Zwart als een "heel sterke ploeg" omschreef.
Hoefkens bereidt zich dus maar best voor op een tactisch steekspelletje met een van de meesters in het vak. Een lakmoesproef van formaat, die Ivan Leko een viertal jaar geleden alvast deels doorstond. In het Wanda Metropolitanostadion bleken de Colchoneros ondanks een schicht van Arnaut Danjuma toen nog te sterk, maar in eigen huis hield Club de brilscore op het bord. Mocht dat voor een volgepakt Jan Breydel straks opnieuw lukken, zet de landskampioen een serieuze stap richting die felbegeerde overwintering in de Champions League. Bij een derde overwinning op rij kunnen Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert de volgende ronde zelfs al ruiken. Al tekenen zij net als Hoefkens, die dat weliswaar nooit expliciet al toegeven, ongetwijfeld reeds voor een punt tegen de grootmacht uit Madrid.
SLEUTELROL ONYEDIKA
Zonder zich te verliezen in een gevecht met de krachtpatsers van Atlético, doorspekt van discipline en voetbalverstand, wordt het alleszins knokken om elke centimeter. Intensiteit, durf en scherpte waren de afgelopen dagen vaste voertaal in Westkapelle. Zaterdag tegen KV Mechelen beging Club slechts twee (!) overtredingen, wat – de pogingen van Hoefkens om de focus te bewaren ten spijt – wellicht toch getuigde van een soort spaarmodus. Afgestraft werd het niet, maar tegen de pitbulls van Simeone zal Blauw-Zwart feller van zich moeten afbijten. Mede daarom zou het een aderlating zijn mochten naast Boyata ook Mata en Odoi, stuk voor stuk kuitenbijters, verstek geven. Een schoppartij hoeft het wel niet te worden. Opletten geblazen voor de kaartenlast ook, in Porto toch weer even een item.
Net als Odoi gingen toen ook Nielsen en Onyedika vrij vroeg op de bon, waarna ze in tegenstelling tot de met rood flirtende Sylla de rest van de wedstrijd wel zonder kleerscheuren doorkwamen. Net zoals zijn voorganger Éder Balanta de voorbije seizoenen vaak belangrijk bleek in Europa, lijkt vooral voor die laatste – een verbeterde versie – straks terug een cruciale rol weggelegd. Niet louter als rustpunt en doorgeefluik, maar samen met Nielsen, Jutgla en Sowah tevens als eerste aanjager om Atlético af en toe zelf eens onder druk te zetten. En bovenal duels te winnen, of wanneer dat niet lukt tenminste een voetje te laten hangen. Op de gepaste momenten slimme fouten maken dus, een kneepje dat de Spanjaarden zelf uitstekend onder de knie hebben. Feiten die Club niet zomaar mag ondergaan.
HISTORISCHE AVOND
Gelukkig bewees Hoefkens dat hij het vuur wel degelijk kan aanwakkeren. De landskampioen is in het algemeen nochtans een fair elftal. In de Jupiler Pro League gaat het per match 9,6 keer in de fout: enkel Westerlo doet beter. In de Champions League blijft dat gemiddelde met 10 stuks, goed voor een plek in het peloton, min of meer gehandhaafd. Nadat het tegen Leverkusen amper vier overtredingen nodig had, werd Club in Porto wel 16 keer teruggefloten. De brave koorknaapjes van Blauw-Zwart kunnen het dus ook op een andere – lees: hardere – manier. Met 12,5 fouten valt Atlético trouwens net buiten de top 10, waarin opvallend veel kleppers uit de grote competities kamperen. In eigen land staan de Rojiblancos met 13,6 eenheden, in België goed voor een vierde plaats, dan weer op de tiende stek.
Na de onverwachte nederlaag tegen Leverkusen is Atlético, dat als generale repetitie won in Sevilla, bovendien gebeten op een goed resultaat. Simeone heeft geen zin in een strijd om de tweede plaats maar mikt nog steeds op groepswinst, wat betekent dat puntenverlies in Jan Breydel eigenlijk uitgesloten is. Witsel, Carrasco en hun teamgenoten zullen dan ook met het mes tussen de tanden aan de aftrap verschijnen. Andersom kan de motivatie, die weliswaar niet mag omslaan in nervositeit, bij de thuisploeg niet groter zijn. Na de zaterdagswandeling tegen Malinwa peperde Hoefkens zijn troepen daarom vast in dat het opnieuw tijd is om oorlog te voeren. In de loopgraven duiken en vechten voor elke morzel grond dus. Wie weet gaat Club dan wel een historische avond tegemoet. Al dachten we dat de afgelopen campagnes helaas wel vaker.
AD
