Arne Decraene
"Als we de wedstrijd analyseren aan de hand van de statistieken, zoals het hoort, verdienden we te winnen", aldus Felice Mazzu na de in zijn ogen onterechte nederlaag tegen Charleroi. Hopelijk voor de coach van Anderlecht hechten zijn bazen evenwel net iets minder belang aan dergelijk gegoochel met cijfers. Op basis van zijn eigen ondermaats rapport ligt Mazzu anders namelijk stilaan met één been buiten in het Lotto Park. De komende weken dreigen bovendien weinig beterschap te brengen.
Na een aanvankelijk nog vrij veelbelovende start gaat het tegenwoordig alvast van kwaad naar erger met Paars-Wit. Dankzij een vlotte zege tegen KV Kortrijk keerde de rust tijdens de interlandbreak heel even terug in Neerpede, waar alle alarmbellen nu echter al opnieuw afgaan. De tussentijdse balans na 10 speeldagen is dan ook ronduit zorgwekkend. Ondanks een haalbaar programma prijkt de ooit zo fiere recordkampioen met een schamele 13 op 30 bovenaan … de rechterkolom. Uit hun laatste zes matchen puurden de Brusselaars slechts vier puntjes, de kloof met leider Antwerp bedraagt reeds 14 stuks. Het nummer vier, Union, staat ook al zes eenheden los. Niet bepaald wat Wouter Vandenhaute en Peter Verbeke in gedachten hadden toen ze Mazzu deze zomer wegplukten bij de stadsgenoot.
HAAN & DAVIES
Integendeel: als opvolger van de immer populaire Vincent Kompany, een beslissing die van bij aanvang op weinig bijval kon rekenen bij de fans, moest hij net voor betere resultaten zorgen. In plaats daarvan beleeft RSCA haar op twee na slechtste competitiestart sinds de invoering van het driepuntensysteem. In 1998 en 2019 kostte het Arie Haan en Simon Davies de kop. Hoe stevig zit Mazzu, die nu al voor de tweede keer van een voormalige werkgever verloor, nog in het zadel? In de bestuurskamer geniet hij alleszins nog altijd meer krediet dan in de tribunes, waar de supporters zondag volop hun ongenoegen uitten. Zij hadden net andermaal naar een slaapverwekkende vertoning zitten kijken. Niet dat er onder Kompany steevast meer te beleven viel, maar zijn status camoufleerde dan dat gebrek aan spektakel.
Net als de voorbije weken stoorden de aanwezige toeschouwers in het Lotto Park zich nu daarentegen luidop aan de prestatie van hun team. Veel slordigheden en afval, amper inspiratie of vernuft. Traag en sloom voetbal ook, terwijl verticaliteit en intensiteit net typische handelsmerken waren van Mazzu. Is de trainer, die zweerde zijn stijl dit keer niet te zullen verloochenen, dan toch te hard op zoek naar een compromis met de filosofie van zijn voorganger? Hoe dan ook waren de tempoversnellingen tegen een eveneens matig Charleroi ver te zoeken. Het resultaat was een vooral in de eerste helft bijzonder saaie partij, waarin Anderlecht inderdaad nog voor het meeste dreiging zorgde. Die schaarse kansen kwamen weliswaar vaker tot stand uit stilstaande fases dan als gevolg van een vloeiende combinatie.
DUIM VOOR DURANVILLE
De beste mogelijkheden waren later voor Fabio Silva en invaller Sebastiano Esposito, maar zij vergaten om elkaars assists af te ronden. Op dat moment was er kortstondig sprake van een belegering voor de neus van Pierre Patron, die zijn naam met behulp van zijn verdedigers alle eer aandeed. Ook de voor het overige zwakke Yari Verschaeren, haast even afwezig als de onzichtbare Lior Refaelov, trof toen ei zo na raak. Bij het tegendoelpunt verloor hij even daarvoor wel Ryota Morioka uit het oog, al pleegden ook anderen schuldig verzuim. Na een waarschuwing vanaf afstand vanwege Adem Zorgane was het bij de eerste prik van Charleroi op die manier meteen raak. Mazzu kon de defensieve aanpak van Will Still overigens niet echt smaken. Nochtans boekte hij destijds bij de Zebra's op dezelfde wijze succes.
Achteraf sloeg de piepjonge Julien Duranville mea culpa voor de tegengoal. De pas 16-jarige winger, die bij zijn basisdebuut bijwijlen opnieuw flarden van zijn talent liet zien, werd koud in de rug gepakt. Toch valt hem weinig te verwijten. Niet alleen is het leergeld dat Paars-Wit nu al een tijdje cash betaalt, ook mochten de meer ervaren pionnen achterin hem gerust doortastender bijtreden. Jan Vertonghen liep zichtbaar gefrustreerd rond, een term die Mazzu achteraf zelfs expliciet gebruikte, Wesley Hoedt weigerde dan weer te reageren. Dan durfde Duranville tenminste wél voor de camera's te verschijnen. Zowel op het veld, waar hij met zijn creatieve flitsen als enige af en toe nog wat leven in de brouwerij bracht, als ernaast toonde de tiener zo het meeste persoonlijkheid. Dan is het eigenlijk al ver gekomen.
GEBREK AAN ZELFKRITIEK
De opflakkering was trouwens van korte duur, een slotoffensief zat er niet meer in voor de Brusselaars. Het positivisme van Mazzu in zijn analyse na afloop was dan ook enigszins opvallend. Akkoord: in een match die geregeld stillag wegens blessurebehandelingen waagde Anderlecht vaker haar kans dan de tegenstander. Maar of dat tegen dit Charleroi, na zondag zelf naar de achtste plek in de stand gewipt, nu echt een waardemeter is? "We vergeten te scoren. Dat is het verschil vandaag. We hebben genoeg gecreëerd, ik neem mijn spelers niets kwalijk", weigerde Mazzu, gesteund door de data, evenwel elk debat aan te gaan. Een eerder doorzichtige poging om de toenemende druk af te houden, en meer vertrouwen in zijn elftal uit te stralen dan de ongetwijfeld zenuwachtige trainer momenteel heeft?
Zo niet getuigt het samen met de verwijten aan het adres van Charleroi van enig gebrek aan zelfkritiek. Wervelend kunnen we het aanvalsspel alvast niet noemen, na zes opeenvolgende duels zonder clean sheet staat het ook achterin veel minder stabiel dan gedacht. De hand in eigen boezem steken lijkt dan geen slecht idee. Mazzu wijt de tegenvallende resultaten echter liever aan pech, wat doet vermoeden dat hij vooralsnog overtuigd blijft van zijn eigen gelijk. En dus niet van plan is om het geweer zomaar snel van schouder te wisselen, hoewel het aangewezen lijkt om eens iets anders te proberen. Is het niet op tactisch vlak dan wel qua personeelskeuzes, voor zover de coach over voldoende wisselopties beschikt natuurlijk. Net zoals hijzelf staat de kwaliteit in de kleedkamer alsmaar meer ter discussie.
ULTIMATUM VOOR MAZZU
Mede daarom houdt het bestuur, dat na de hetze rond de trainerswissel geen mal figuur wil slaan door het roer alweer om te gooien, hem ondanks de historisch slechte start het hand boven het hoofd. Voorlopig althans, want dat geduld is niet oneindig. Met dit materiaal blijft meer mogelijk dan de huidige ranking, bovendien begint de tijd stilaan te dringen. De luidop uitgesproken titelambities zitten dan wel terug in de koelkast, Anderlecht wil graag nog iets maken van het seizoen. Veel moet er wellicht dus niet meer gebeuren alvorens Mazzu ook binnenskamers de steun verliest. Nu zijn tegenhangers zich weer feller roeren hangt er een onheilspellende sfeer in het Lotto Park, een situatie die snel onhoudbaar kan worden. Tot overmaat van ramp staat de recordkampioen uitgerekend nu voor een hels schema.
Donderdag krijgt het West Ham over de vloer, een week later trekt Paars-Wit zelf naar Londen. In eigen land wacht tussendoor een verplaatsing naar KV Mechelen, vervolgens komt Club Brugge op bezoek. Wie weet dan al zonder Mazzu op de bank. Hoewel de Conference League-kwalificatie een zegen was, komt het tweeluik met de groepsfavoriet nu hoogst ongelegen. Nul op zes tegen The Hammers zou niet enkel de Europese doelstellingen een knauw geven, maar kan voor Mazzu meteen de genadeslag betekenen. Of is het Malinwa dat zijn lot bezegelt? Zelfs mits een goede afloop staat nadien tegen de aartsrivaal hoe dan ook al een volgend examen, of zeg maar ultimatum, op het programma. Aan Mazzu om een reeks neer te zetten. De enige cijfers die nooit liegen, zijn tenslotte toch die op het scorebord.
AD
LEES OOK: Pijnlijke remise: OHL & Essevee blijven in zelfde bedje ziek
