Arne Decraene
"Ruud! Ruud! Ruud! Ruud!", weergalmde afgelopen vrijdagavond als vanouds door Jan Breydel. Niet omdat de aanvoerder zopas een zoveelste hoogtepunt had beleefd bij Club Brugge. Wel omdat hij bij een teleurstellende 1-1 tussenstand tegen Zulte Waregem, en met nog maar een vijftal minuten te gaan, eindelijk tussen de lijnen kwam. Wie dacht dat Vormer de bakens nog zou verzetten kwam echter bedrogen uit. Toch wenkt komend weekend in Leuven mogelijk een basisplaats. Dat zit zo.
Blauw-Zwart kwam tegen Essevee beter voor de dag dan een week eerder in Eupen. Niet dat het veel slechter kon. Ook het verdedigende trio, dit keer met Brandon Mechele en Owen Otasowie naast enige certitude Clinton Mata, oogde iets stabieler. Alleen door een aantal geschenkjes van die laatste, in de beginfase een heuse brokkenpiloot, moest Simon Mignolet nog maar eens een paar keer de meubelen redden. Geen enkele doelman stak de voorbije weken vaker de handen uit de mouwen, bovendien werd hij na drie speeldagen al maar liefst vijf keer geklopt. Cijfer die niet passen bij de gedoodverfde titelfavoriet. Hoewel ook het aanvalsspel niet bepaald vlot verloopt, wat weliswaar eveneens van achteren begint, heeft Carl Hoefkens vooral in het defensief compartiment dus werk aan de winkel.
LEEGTE NA NSOKI
Otasowie kreeg vorige vrijdag nog een herkansing na de pauze en greep die ook, tot hij plots met een blessure naar de kant moest. Niet veel later zette Oleksandr Drambaev – hoger opgeschoven in de tweede helft, een tactische zet van Mbaye Leye die dus rendeerde – de bordjes terug in evenwicht. De linksbuiten troefde Mata af op een voorzet vanaf rechts: Club liet zich niet voor het eerst dit seizoen op die manier verrassen. Ook zomeraanwinst Bjorn Meijer en de jonge Abakar Sylla, die net Otasowie was komen aflossen, tastten niet doortastend genoeg op. Op de linkerflank blijft het wachten op Tajon Buchanan. Hoewel hij uiteraard geduld verdient, is Meijer er in balbezit voorlopig een dood gewicht. Misschien komt hij in de tussentijd wel iets beter uit de verf als meest linkse pion centraal achterin?
Daar loste de Nederlander in Eupen reeds de ondertussen vertrokken Stanley Nsoki af. Am Kehrweg speelde de Fransman een draak van een afscheidsmatch, maar amper een week later bleek al wat voor een leegte hij achterlaat. Niet dat de opbouw van achteruit met hem er nog bij de laatste tijd van een leien dakje ging, maar toch: vooral zijn voetballend vermogen zal gemist worden. Op fysiek vlak moet Otasowie dan weer weinig onderdoen. Zo werd hij op hoekschoppen – tegenwoordig niet met Vormer maar Andreas Skov Olsen achter de bal – voortdurend gezocht en geregeld ook gevonden. Behalve zijn slordigheden, die dankzij Mignolet gelukkig stuk voor stuk onbestraft bleven, was Hoefkens overigens uiterst tevreden over zijn prestatie. Een permanente oplossing lijkt de Amerikaan evenwel allerminst.
HOEFKENS ALS KOMPANY
Of hij een rij hoger veel beter tot zijn recht zou komen durven we betwijfelen. Daarvoor oogt Otasowie zijn handelingssnelheid te traag. Conditioneel zit het evenmin snor: ook in de Supercup tegen AA Gent zat zijn match er al na een uurtje op. Otasowie depanneerde toen eveneens voor Nsoki links achterin, een voor hem toch ongebruikelijke positie. De opties voor Hoefkens zijn er dan ook bijzonder beperkt, al is de trainer zelf van mening dat hij in de defensie nog altijd voldoende alternatieven voorhanden heeft. Een leugentje om bestwil om zijn kleedkamer vertrouwen in te pompen? Hoewel nieuwkomer Joel Ordóñez naar verluidt alsnog meteen aansluit bij de hoofdmacht, lijkt de kans haast onbestaande dat Vincent Mannaert de komende weken niet nog minstens één of zelfs twee verdedigers vastlegt.
Sowieso een linkspoot, want na het vertrek van Nsoki blijft Sylla over als enig exemplaar. Federico Ricca is op weg naar de tegenstander van zondag. Hoefkens maakte het er zichzelf vorig weekend trouwens niet eenvoudiger op door Jack Hendry na diens basisplaats in Eupen, een kans die de Schot weliswaar vergat te grijpen, prompt een ticketje retour richting de tribune te bezorgen. Het lijkt wel typisch voor een kersverse hoofdcoach: bij Anderlecht zagen we het ook Vincent Kompany af en toe doen. Hopelijk gaf Hoefkens wél een uitleg, al kon Hendry daar dan alvast weinig begrip voor opbrengen – zo getuige zijn reactie op sociale media. Verrassender nog was dat ook Éder Balanta uit de wedstrijdkern geweerd gewerd. Nochtans kan de linksbenige controleur tevens op de knelpuntpositie van Nsoki uit de voeten.
SPOOR VAN SCHREUDER
Niet alleen kon Balanta louter al daarom handig van pas komen, Hoefkens velde zo toch een erg streng verdict. Akkoord, net als zijn ploegmaats was de Colombiaanse krachtpatser ondermaats in Eupen, waar hij zowaar zelfs in de duels tekortschoot. Maar om hem dan te slachtofferen? Noah Mbamba en Lynnt Audoor kregen alleszins de voorkeur. Opvallend: terwijl die eerste in extremis afviel, nam Audoor plaats op de bank. Na diens zwakke invalbeurt in de Oostkantons wipte hij in de pikorde dus ineens over Mbamba. Hoe het ook zij lijkt Hoefkens net zoals Alfred Schreuder van mening dat Blauw-Zwart beter gebaat is met een meer opbouwend type op de zes. Balanta blijkt dan net iets teveel breker. Een stereotype dat gelet op zijn verdiensten in het verleden hier nochtans niet helemaal opgaat, maar ok.
Even probeerde Schreuder het met Vormer als man voor de verdediging, om uiteindelijk te ontdekken dat Denis Odoi de geknipte kandidaat was voor de job. Een uitermate knappe vondst, want de ervaren winteraanwinst speelde er nooit eerder in zijn carrière. Kort nadat Hoefkens de teugels overnam van klonk het dan ook dat hij Odoi opnieuw naar achteren zou schuiven. Anders dan zijn leermeester aanzag de nieuwe T1 de polyvalente ancien vooral als een defensieve pion, die daar op alle drie de posities kan inspringen wanneer nodig. Het plan dat Club aanvankelijk voor ogen had toen het hem in huis haalde. Toch stond Odoi, pas terug na een lichte blessure, direct weer aan de aftrap als controleur op het middenveld. De derde reeds die het daar mocht proberen dit seizoen, na Mbamba en Balanta.
NOODOPLOSSING ODOI
Hoefkens, ook achterin volop op zoek naar de juiste combinatie, valt dus niet te verwijten dat hij niks onderneemt. Om de vacature definitief te vullen hoopt de trainer vurig op Sander Berge, met Nicolas Raskin wil de landskampioen er na de in het water gevallen deal met Jurgen Ekkelenkamp graag ook nog een veelzijdig profiel bij. Iemand die samen met Casper Nielsen en Hans Vanaken een dynamisch middenveld kan vormen, zoals Vormer in zijn beste dagen of Mats Rits eens hij terugkeert uit de ziekenboeg. De plekjes worden dan wel erg duur, zeker indien Club speelgelegenheid aan de eigen jeugd wil gunnen. Mogelijk trekt Hoefkens aan Den Dreef alweer de kaart van Mbamba of zelfs Audoor. Tenslotte zou het ons niet verbazen mocht Odoi in zijn geboortestad plaatsnemen in de achterhoede.
Niet dat hij tegen Essevee door de mand viel, integendeel. Met zijn métier, loopvermogen, duelkracht en blik vooruit combineert Odoi de kwaliteiten van Mbamba en Balanta. Momenteel lijkt hij daarom de beste keuze op de zes, alleen staat het water achterin hoger aan de lippen. Niet louter op defensief gebied: ook onder druk uitvoetballen blijkt een probleem. Club vond geen antwoord op de pressing van Eupen en Zulte Waregem, de bal geraakte nauwelijks tot bij Nielsen of Vanaken. Natuurlijk mogen het middenveld en de flanken zich beter aanbieden, een boodschap die enkel Ferran Jutgla begrepen heeft, maar toch: de huidige verdedigers ontbreken het lef of zijn simpelweg niet in staat om, zoals Nsoki dat kon, met een snedige pass linies te doorbreken. Odoi kan in dat opzicht een oplossing bieden.
WACHTEN OP CAVALERIE
In afwachting van een opvolger voor Nsoki lijkt het voor Hoefkens, die alleszins pleit voor meer initiatief van achteruit, een betere keuze dan Meijer, Sylla, Mbamba of Otasowie. Dominantie in balbezit begint per slot van rekening bij de opbouw. Op het middenveld moet hij dan wel op zoek naar een alternatief. Mbamba, Audoor of toch gewoon maar weer Balanta dus, waarmee Hoefkens zijn fout zou toegeven? Of durft de coach het aan om Vormer nog eens zijn kans te gunnen? Vermits de organisatie nu al op wankele poten staat een riskante zet, want de publiekslieveling krijgt het alsmaar moeilijker belopen. Misschien biedt de aanwezigheid van Nielsen, net zoals bij Union dan opnieuw in een iets lagere rol, echter genoeg steun om dat te compenseren. Net als Odoi voetbalt Vormer alvast tenminste vooruit.
Na het gelijkspel tegen Essevee wezen zowel Hoefkens als Odoi naar een tekort aan fysieke paraatheid als oorzaak voor het gebrek aan een slotoffensief. Op dat vlak kan Vormer weinig helpen, van Vanaken en Nielsen wordt dan zelfs nog meer loopwerk verwacht. Op de openingsspeeldag tegen Genk bleek wederom dat de trotse aanvoerder zijn dagen stilaan geteld zijn, OH Leuven is eveneens een kranige tegenstander. Na de een op zes kan er sowieso geen sprake zijn van onderschatting. Toch verschijnt Vormer straks misschien voor de tweede keer aan de aftrap. Club slaagde er nog niet in om een ploeg bij de keel te grijpen of haar wil op te leggen, wie weet gaat de bal met Odoi in de defensie en Vormer op het middenveld vlotter van voet tot voet. Tot de cavalerie arriveert is het alvast het proberen waard.
AD
LEES OOK: Hein vol ongeloof: “Dat is de beste transfer van Antwerp”
