Een schamele oogst van één op zes tegen godbetert Eupen en Zulte Waregem: Carl Hoefkens had zich zijn start als hoofdcoach van Club Brugge enigszins anders voorgesteld. De nervositeit neemt stilaan dan ook toe in Jan Breydel, niet in het minst bij de kersvers T1 zelf. Volgende week staan de zenuwen alvast reeds strak gespannen op bezoek bij OH Leuven. Bij een verkeerde afloop dreigt Hoefkens het voor het eerst warm onder de voeten krijgen.
Een zeldzame lichtpunt voor Blauw-Zwart na het matig gelijkspel tegen Essevee: de prestatie van Kamal Sowah. Zijn prijskaartje rechtvaardigen zal de recordaankoop – voorlopig althans – allicht nooit lukken, maar op deze manier komt hij nog van pas. Sowah verving voorin Noa Lang, op de bank begonnen wegens transferperikelen. Met eerder al de soap rond Charles De Ketelaere en het abrupt afscheid van Stanley Nsoki valt Hoefkens, voor wie ook dat aspect van zijn job nieuw is, niet te benijden. Tel bovenop dat uitgaand verkeer Tajon Buchanan en Antonio Nusa die in de ziekenboeg vertoeven, en vooral in het offensief compartiment zijn de opties momenteel uiterst beperkt. In tegenstelling tot Ferran Jutlga kan Cyle Larin nog niet bekoren. Wachten op vers bloed dus, dat er ongetwijfeld wel zit aan te komen.
EXCUSES & CONTROVERSE
Vrijdag stonden de opvolgers van CDK, Nsoki en Lang er evenwel nog niet. Bijgevolg oogde de spoeling ineens vrij dun. Niet dat Vincent Mannaert en co veel te verwijten valt. Akkoord, liever hadden zij hun huiswerk vroeger klaar, maar in Westkapelle hield men de deur op een kier voor een verlengd verblijf van het trio smaakmakers. Hen proactief vervangen, en zo de eigen positie aan de onderhandeltafel verzwakken, was daarom niet opportuun. Bovendien vielen een aantal dossiers in het water, Buchanan en Nusa zijn langer out dan verwacht. Excuses die ook Hoefkens kan inroepen om het puntenverlies te verklaren, al moet de landskampioen in haar huidige gedaante nog altijd in staat zijn om gedoodverfde degradatiekandidaten als Eupen en Zulte Waregem opzij te schuiven. Niets bleek echter minder waar.
De trainer maakte het er zichzelf overigens niet eenvoudiger op door behalve Federico Ricca nu ook Jack Hendry en Éder Balanta naar de tribune te verwijzen. Een ticketje retour voor die eerste na zijn plotse basisstek tegen Eupen, een kans die de Schot niet greep, een verrassing wat die tweede betreft. Jonkies Noah Mbamba, flauw ingevallen Am Kehrweg, en Lynnt Audoor kregen de voorkeur in de brede wedstrijdkern. Een stevig signaal, al blijft het gissen naar de ware toedracht. Controverse die Hoefkens toch kan missen. Het kwam hem reeds op kritiek te staan van de aanhang, die vrijdag na het laatste fluitsignaal met een striemend fluitconcert direct haar ongenoegen uitte. Nochtans kwam Blauw-Zwart tenminste beter voor de dag dan in de Oostkantons. Niet dat het dieper door de ondergrens kon zakken.
BRANDJE ROND VANAKEN
Defensief herpakte Brandon Mechele zich na zijn non-match tegen Genk, Clinton Mata – in Eupen nog deel van de collectieve offday – is samen met Simon Mignolet en de andermaal trefzekere Andreas Skov Olsen als een van de weinigen al op de afspraak. Casper Nielsen lijkt stilaan zijn draai te vinden, Denis Odoi vormde ondanks een paar keer slordig balverlies een meerwaarde op het middenveld. Daar komt Hans Vanaken eveneens langzaam maar zeker op toerental. Na zijn ophefmakende uitspraken van vorige week bleef de Brugse draaischijf dit keer ver weg van de microfoons. Zijn quotes werden toen verkeerd geïnterpreteerd als kritiek aan het adres van Hoefkens, die zo nog meer in het oog van de storm terechtkwam. Op zijn vierde persbabbel moest al meteen een eerste brandje worden geblust.
Nadat het in Eupen louter op stilstaande fases kon dreigen kreeg Club, tevens wat steviger in duel, ook op aanvallend gebied iets meer voor elkaar. De landskampioen versierde genoeg kansen om meer dan één keer te scoren, hoewel het in eigen huis tegen Zulte Waregem nog steeds een pak meer mag zijn. Vooral vanaf links kwam amper gevaar. Bjorn Meijer stelt voorlopig teleur, in afwachting van Buchanan zijn terugkeer komt de dure zomeraanwinst niet verder dan een beurtrol met Eduard Sobol. Als invaller deed hij het nu iets beter dan afgelopen weekend, maar opnieuw brachten Hoefkens zijn (driedubbele) wissels weinig zoden aan de dijk. Net zomin als zijn ondertussen gekende omschakeling naar een 4-3-3, tegen Genk nog het succesrecept. Op dat moment was er geen vuiltje aan de lucht in Jan Breydel.
PETJE TE BOVEN
Eerder won Blauw-Zwart tenslotte ook de Supercup tegen AA Gent. Twee zeges tegen rechtstreekse rivalen voor eigen publiek: een betere vuurdoop als hoofdcoach kon Hoefkens zich niet wensen. Alleen verbloemde het scorebord dat Mignolet zich dan al tot matchwinnaar kroonde. In balbezit zat er, om de woorden van Vanaken te gebruiken, geen lijn in het Brugse spel. Haast alle goals tot hiertoe kwamen ofwel uit de lucht gevallen, doorgaans dankzij een klasseflits van Skov Olsen, ofwel tot stand vanuit een standaardsituatie. Het doelpunt kort na rust tegen Zulte Waregem, dat net zoals Eupen trouwens een pluim verdient, was het eerste waar een fraaie opbouw aan voorafging. Tot de gelijkmaker 25 minuten later legde Club, in de eerste helft slechts bijwijlen dominant, nadien degelijk voetbal op de mat.
Schrijnend en zelfs zorgwekkend was echter het gebrek aan een slotoffensief. Net zoals in Eupen, toen zelfs op achterstand én met een man meer, slaagde de onmondige thuisploeg er niet in om haar wil op te leggen aan een op papier veel zwakkere tegenstander. Fiftyfifty ballen gingen verloren, Club wist het leer zelden langdurig op de helft van de tegenstander te houden. Van druk naar voren of enige dadendrang was nauwelijks sprake, zowel de Panda's als Essevee trokken hun onverhoopt resultaat moeiteloos over de streep. Een kwestie van kwaliteit of mentaliteit? Vermoedelijk een mix van beiden, al staan de capaciteiten van de selectie zelfs zonder de afwezigen niet ter discussie. Reden te meer dus om met de vinger richting Hoefkens te wijzen. Gaat diens promotie tot T1 dan toch zijn petje te boven?
BRUGSE BOUWWERF
De Ketelaere wordt al gemist, ook elders was het de voorbije weken puzzelen. In alle linies probeerde Hoefkens reeds diverse combinaties uit, het elftal dat straks een vierde titel op rij in de wacht moet slepen staat nog in de steigers. Een bouwwerf kunnen we Jan Breydel evenwel bezwaarlijk noemen. De fundamenten bleven grotendeels bewaard, Hoefkens kan bouwen op het werk van zijn vroegere chefs Philippe Clement en Alfred Schreuder. Mede daarom durfden Mannaert en Bart Verhaeghe het aan om de sleutels in zijn onervaren handen te leggen. Een beredeneerde gok van de Brugse bobo's die sinds het ontslag van Juan Carlos Garrido in 2013 zelf geen enkele trainer meer de laan uitstuurden. Schreuder, Clement, Ivan Leko en Michel Preud'homme: stuk voor stuk bleken ze een schot in de roos.
Of ze zich hun keuze nu al beklagen weet men alleen in Westkapelle. Bij de achterban lijkt Hoefkens, nochtans een kind van het huis, alleszins minder krediet te genieten dan zijn voorgangers. Zij vragen zich of hij wel de geschikte persoon is om Club naar nieuwe hoogtes te brengen. Was een omweg zoals die van Clement dan niet beter geweest? Ook het bestuur legt de lat hoog. Binnen een maand staat de Champions League voor de deur, pas dan moet Blauw-Zwart er écht staan. Ondanks het gemor op de tribunes houdt Club in de tussentijd het hoofd koel. De afgelopen jaren ging de landskampioen in haar eerste drie duels telkens even slecht van start. Nadien rechtten Vanaken en zijn maats, die op het eind toch gewoon weer op het hoogste schavot stonden, hun rug met klinkende zeges in Waregem en Genk.
MONEY TIME
Hoefkens hoopt dat zijn troepen de druk die hij nu voor het eerst ervaart in Leuven kunnen wegnemen. In een door het WK bijzonder seizoen is nog meer averij oplopen alvast uit den boze. Club zal niet altijd de schade op de concurrentie goedmaken in de PO's. Het woord 'paniek' staat niet in het woordenboek van Verhaeghe en Mannaert, die oog hebben voor de omstandigheden waarin hun coach zonder extra versterking in alle gelederen moet werken. Overhaaste conclusies zullen zij niet trekken. Voorlopig hoeft Hoefkens, die gevaarlijke spelletjes als die met Hendry en Balanta voortaan misschien wel beter vermijdt, dus niet te vrezen voor zijn job. Toch trekken zijn bazen hun handen er niet voor terug om knopen door te hakken, zelfs wanneer dat eventueel gezichtsverlies betekent. Denk maar aan de mislukte beursgang, of de peperdure flopaankopen die snel werden gedumpt. Voor je het weet is het ook voor Hoefkens money time om de machine van weleer weer aan de praat te krijgen. Te beginnen volgende week zondag aan Den Dreef.
AD
