Arne Decraene
Eén zwaluw maakt de lente niet. De nochtans vrij stroeve zege tegen KV Oostende gaf aanleiding tot enig enthousiasme in het Lotto Park, maar amper een week later zorgde Cercle Brugge prompt voor een reality check. In de derde voorronde van de Conference League is het donderdag dan ook van moeten voor Anderlecht, waar Felice Mazzu de druk reeds voelt toenemen. Krijgt hij het in Estland stilaan al warm onder de voeten?
De hoerastemming na de 2-0 overwinning op speeldag één was sowieso ietwat overdreven. Tegen een van de gedoodverfde degradatiekandidaten oogde het spelpeil van de Brusselaars, die helemaal op het eind wel nog een paar doelrijpe kansen versierden, tenslotte niet overweldigend. Pas kort voor de pauze brak een geniale ingeving van Adrien Trebel, gevolgd door een knap staaltje koelbloedigheid van diens partner en uitblinker op het middenveld Majeed Ashimeru, vanuit het niks de ban. De nog maar eens heropgeviste grootverdiener, die voor rust en ervaring in de as moet zorgen, pakt wel vaker uit met zulk een klasseflits. Alleen is het zaak om constant op niveau én fit te blijven, wat al een tijdje niet meer lukt. Eén zwaluw maakt de lente niet.
KANSLOOS ONDERUIT
Nog tegen KVO kon Trebel alvast niet verhinderen dat er defensief geregeld gaten vielen, ruimtes waar de bezoekers te weinig van profiteerden. Anderlecht kwam een aantal keren goed weg, onder meer bij enkele penaltygevallen die Yves Vanderhaeghe achteraf aankaartte. Ondanks de clean sheet stond de organisatie van Mazzu, net zijn handelsmerk, dus niet volledig op punt. Dat bleek ook tegen Cercle, dat al voor de domme uitsluiting van Ishaq Abdulrazak het laken naar zich toetrok. Paars-Wit mocht zich gelukkig prijzen dat de brilscore aan de rust nog steeds op het bord stond. Mazzu trok zich niks aan van de manmindersituatie en voerde zowaar zelfs nog een offensieve wissel door, met de dit keer compleet onzichtbare Ashimeru als slachtoffer. Helaas voor RSCA bracht het weinig zoden aan de dijk.
Zelf voetbalden de ronduit zwakke Brusselaars, bij wie de inspiratieloze opbouw eerst aan een tergend traag tempo – hoezo verticaliteit? – en nadien slordig en overhaast verliep, slechts één uitgespeelde mogelijkheid bij mekaar. Weliswaar na een fraaie combinatie recht uit het boekje van Vincent Kompany: de afwerking van Francis Amuzu mocht beter. Kansloos onderuit gaan viel verder echter zelden zo letterlijk te nemen. Sebastiano Esposito en Fabio Silva, wiens enige poging over de lat zoefde, waren trouwens niet eens betrokken bij de fase. Het kersverse duo huurlingen werd zonder een minuut samen op het veld te hebben gestaan reeds een koningskoppel genoemd. Zaterdag in Jan Breydel vormden de jonge spitsen 25 minuten een tandem, waarin ze elkaar nauwelijks vonden. Eén zwaluw maakt de lente niet.
ZORGEN VOOR MAZZU
Nadat de nochtans net ingevallen Noah Sadiki en Kristian Arnstad hem niet konden volgen, en bij Zeno Debast het licht uitging, zorgde Louis Torres voor het logische verdict. Uitgerekend op de tegenaanval, op een moment dat Cercle even de controle loste. Een slotoffensief bleef achterwege. Eerder had ook Hannes Delcroix bijna een goal op zijn geweten. Met uitzondering van Yari Verschaeren, net zoals tegen KVO wél op de afspraak, hadden de jonkies van Neerpede het lastig in Brugge. Nilson Angulo viel tijdens zijn korte debuut louter op met een schwalbe, Ishaq blijkt voorlopig hoogstens een meeloper. Niet uit hetzelfde hout gesneden als Michael Murillo alleszins. Silva en Esposito toonden al flarden van hun talent, maar of zij beter zullen doen dan Joshua Zirkzee en Christian Kouamé? Die zwaluw, weet u wel.
Natuurlijk verdienen de aankopen tijd en krediet, in tegenstelling tot eerdere berichten is het huiswerk van Verbeke trouwens niet af. Vooral in de as mag er nog wat bij, ook de flanken zijn plots dun bevolkt. Volgend weekend tegen Seraing zijn Ishaq én Murillo geschorst, het experiment met Benito Raman – die zijn kans niet greep – is wellicht niet voor herhaling vatbaar. Aan de overkant heeft Sergio Gomez zijn laatste match vermoedelijk al gespeeld. Een fikse aderlating, al kan Anderlecht met de inkomsten van de smaakmaker wel zelf opnieuw aan de slag. Met verder Trebel die Josh Cullen moet vervangen komt de recordkampioen voorlopig evenwel niet versterkt uit de zomermercato. Integendeel. En dat terwijl Mazzu met zijn pragmatische aanpak Paars-Wit terug moest laten meestrijden om de knikkers.
MISSION IMPOSSIBLE
Die ambities werden recent wel alweer wat getemperd door zijn CEO. In principe past het bij het huis, maar Mazzu doet zichzelf geen plezier door van de titel zo uitgesproken een must te maken. Mogelijk schept het verwachtingen die als een boemerang in zijn gezicht terugkeren. De komende weken mag RSCA, met na Seraing een bezoek aan STVV op het programma, alvast geen punten meer laten liggen. Eerst ligt de focus wel nog vol op Paide Linnameeskond, de eerste horde richting de groepsfase van de Conference League. Haast dag op dag een jaar geleden won Anderlecht in Albanië vlot van FK Laci, om nadien het onderspit te delven tegen Vitesse. Door sneller toe te slaan op de markt is de recordkampioen, die bij kwalificatie in de volgende ronde allicht Young Boys Bern treft, ditmaal beter voorbereid.
Heel het Lotto Park smacht naar Europees voetbal, struikelen in Estland is not done. Een scenario waar niemand rekening mee houdt, al ondervond Antwerp zopas toch de nodige moeite met de Kosovaren van Drita. Wie weet wordt de volle buit mee graaien in Paide dus niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Mocht het mislopen maakt Mazzu niet alleen bij zijn bestuur een slechte beurt, een eerste fluitconcert zou zondag dan wel al eens zijn deel kunnen worden. Wat de steun van het publiek betreft is het in zekere zin dus al do or die voor de coach. Voor zover hij de fervente aanhangers van zijn voorganger ooit voor zich kan winnen tenminste. Mission Impossible? Na de breuk met hun held hebben zij alleszins meer dan één zwaluw nodig om diens opvolger enig krediet te gunnen. Te beginnen met een Ests exemplaar.
AD
LEES OOK: Renard legt doelstellingen van Anderlecht op tafel
