Arne Decraene
De kaarten in de play-offs zijn definitief geschud, tijd dus om de blik vol op het EK te werpen. De komende dagen stelt VoetbalNieuws u voor aan de 24 naties die vanaf 11 juni op zoek gaan naar Europese glorie. De spits afbijten doen we uiteraard met Groep A, een spannende poule waarin Italië, Turkije, Wales en Zwitserland strijden om een plaats in de knock-outfase.
SELECTIES
In tegenstelling tot Roberto Martinez maakte nog geen van deze landen een definitieve, 26-koppige kern bekend. Wales, waar Rob Page invalt voor Ryan Giggs, gaf zelfs nog geen voorlopige namenlijst vrij. Dat de tegenstander van de Rode Duivels in de WK-voorronde straks ondanks enkele wisselvallige campagnes opnieuw vooral rekent op all-time topschutter Gareth Bale en draaischijf Aaron Ramsey, is evenwel geen geheim. Al lijkt er zowel voorin als in de achterhoede zelfs zonder de anciens, samen goed voor 151 interlands, voldoende talent aanwezig. Ten opzichte van het elftal dat vijf jaar geleden in Frankrijk ten koste van België de halve finale bereikte, komt Wales wellicht dan ook met een redelijk fel verjongde ploeg aandraven. Met uitzondering van nog een paar andere oudgedienden natuurlijk.
Hetzelfde geldt deels voor Italië, weliswaar zonder tieners en nog steeds mét enkele dertigers. Zo blijven Leonardo Bonucci en Giorgi Chiellini op post. Na het Juventus-duo, die allebei de kaap van 100 caps ronden, is Ciro Immobile echter reeds de volgende met 45 stuks. Met zijn 12 goals is hij meteen ook de topschutter in de ruime voorselectie, waarvan nog zeven man moet afvallen. Zij komen haast exclusief uit de Serie A, redelijk netjes verdeeld over de topclubs. Alessandro Florenzi, Marco Verratti, Moise Kean (allen PSG) en Vincenzo Grifo (Freiburg) zijn de vreemde eenden in de bijt. Een opvallende naam is die van AS Roma-verdediger Gianluca Mancini, niet verwant aan bondscoach Roberto. Hij voorzag op het middenveld geen plek voor Jorginho (Chelsea) en toptalent Sandro Tonali (AC Milan).
Turkije en Zwitserland hielden het al iets beperkter, met respectievelijk 30 en 29 gelukkigen op de lijst. Bij de Zwitsers steunt Vladimir Petkovic voornamelijk op zijn toppers uit de Bundesliga, waar Borussia Mönchengladbach zelfs hofleverancier blijkt. Yann Sommer, Nico Elvedi en Denis Zakaria bieden samen met onder andere aanvoerder Granit Xhaka (Arsenal) vooral defensieve stabiliteit, al moet voorin Breel Embolo wel mee voor doelpunten zorgen. Een taak die Xerdan Shaqiri (Liverpool) en Haris Seferovic (Benfica), goed voor 23 en 21 stuks in de nationale kleuren, doorgaans ter harte nemen. In zijn totaliteit een uiterst scherp en hongerig geheel, met kwaliteit én ervaring in iedere linie. Daarom een allerminst te onderschatten generatie die klaar is om te oogsten ook, min of meer zoals onze Rode Duivels dus.
Tot slot zijn er dan nog de Turken, waar Senol Günes evenmin grote verrassingen uit zijn hoed toverde. Meer dan de helft van zijn kern speelt in het buitenland, en niet bij de minste teams. Vooral achterin en op het middenveld is de weelde groot, met tal van spelers uit de Premier League, Serie A en La Liga. Denk dan maar aan Çağlar Söyüncü, Cengiz Ünder (beiden Leicester), Ozan Kabak (Liverpool), Merih Demiral (Juventus), Hakan Çalhanoğlu (AC Milan), Zeki Çelik (Lille) en vele anderen. Die laatste zijn ploegmaats bij de Franse kampioen Yusuf Yazici en Burak Yilmaz, met zijn 28 treffers in 66 interlands op 35-jarige leeftijd zowel de topschutter áls ouderdomsdeken van deze vrij jonge groep, moeten voor de goals zorgen. Ook van de partij: oude bekende Enes Ünal, ex-KRC Genk en nu bij Getafe aan de slag.
KWALIFICATIES
Het is intussen al zo lang geleden dat we het bijna zouden vergeten, maar voor de coronapandemie wist elk van deze landen zich via de kwalificaties te plaatsen voor dit uitgestelde toernooi. Zwitserland deed dat tegen Denemarken, Ierland, Georgië en Gibraltar. 17 punten volstonden voor de groepswinst. In een poule met Finland, Griekenland, Bosnië en Herzegovina, Armenië en Liechtenstein kwam Italië eveneens als nummer één uit de strijd. Meer nog: de Squadra Azzurra bleef foutloos met 30 op 30. Turkije en Wales moesten dan weer respectievelijk Frankrijk en Kroatië, de WK-finalisten van 2018, voor zich dulden. Toch slaagden ook zij erin om zich als tweedes in hun groep rechtstreeks bij de 24 deelnemers te scharen. Turkije zelfs met 23 op 30, Wales dankzij een bescheiden balans van 14 op 24.
FIFA-RANKINGS
Zoals u nog zult ontdekken zijn er poules die meer ronkende namen huisvesten, maar van een gemakkelijke groep is hier dus allerminst sprake. Dat bewijst ook de FIFA-ranking, waar vooral snel duidelijk wordt dat er zich tussen dit viertal geen uitgesproken vogel voor de kat bevindt. Italië pronkt logischerwijs het hoogst met een zevende stek, maar Zwitserland (13) en Wales (17) blijven niet ver achter. Turkije staat dan weer verdienstelijk op plaats 29. Opgeteld komen we zo uit aan een totaalscore van 66: slechts één poule doet beter.
EK-PALMARES
Veel glorie op het EK leverde dat in het verleden echter niet op. Italië, gastland in 1968 en 1980, pakte tijdens die eerste editie op eigen bodem het goud. In 2000 verloor het de finale in Rotterdam, en ook in 2012 trokken de Azzurri maar net aan het kortste eind. In 1988 strandde het dan weer in de halve finale, net zoals Wales in 2016 en Turkije in 2008. Samen met Oostenrijk was het toen Zwitserland dat de organisatie op zich nam. Zelf geraakten de Zwitsers acht jaar later in Frankrijk tot de achtste finales, tot dusver de beste prestatie. Italië neemt voor de tiende maal deel aan het EK en laat zo enkel Engeland, Spanje en Duitsland voor zich. Zwitserland en Turkije zitten aan vijf stuks, Wales is er pas voor de tweede keer bij.
PROGNOSE
Bij hun debuut reikten de Welshmen meteen tot in de halve finale, maar of ze dat huzarenstukje kunnen herhalen valt ondanks het aanstormend talent te betwijfelen. Dan ogen Zwitserland en Turkije rijper om Italië, toch de torenhoge favoriet, het vuur aan de schenen te leggen. Zij vechten onderling voor de tweede plek in Groep A, die eveneens rechtstreeks toegang tot de knock-outfase verschaft. Een strijd die hier dus wel wagenwijd open ligt. Dat gebrek aan een zwak broertje kan trouwens een fiks nadeel met zich meebrengen, want alleen de vier beste derdes stoten mee door naar de laatste 16. Vermits iedereen van iedereen punten kan afsnoepen, zou het ons dan ook niet verbazen mochten de twee minste ploegen in deze poule na drie wedstrijden hun ticket huiswaarts boeken. Op basis van de recente prestaties lijkt Turkije dan over de beste papieren te beschikken om Italië te vervoegen. Al weten de Rode Duivels maar al te goed hoe Wales en Zwitserland kunnen verrassen.
LEES OOK: 'Bloedmooie Sydney Sweeney slaat topvoetballer aan de haak'
