Arne Decraene
Twee op 12. Hier en daar zat er weliswaar meer in, maar de balans van Antwerp na vier speeldagen in de play-offs oogt bijzonder pover. Voor de immer gretige Great Old, als nummer twee aan de nacompetitie begonnen, zit er nu nog weinig anders op dan met Anderlecht te strijden om plaats drie. Nadien dient er zich andermaal een drukke zomer aan op de Bosuil, waarbij wellicht ook een aantal records zullen sneuvelen. Zelfs zonder de hulp van Luciano D'Onofrio.
Wie na het vertrek van de sportief directeur straks de sportieve teugels in handen krijgt op de Bosuil is voorlopig niet geweten. Stof tot nadenken dus voor Paul Gheysens, die de rol van zijn voormalige rechterhand in de revival van het stamnummer één allerminst onderschat. Dat de Antwerpenaren sinds de promotie in 2017 in ijltempo de Belgische top bestormden, valt dan ook voor een flink stuk aan hem te danken. D'Onofrio haalde doorheen de jaren een resem gevestigde waarden in huis. Vaak gratis opportuniteiten, de ene met al wat meer succes dan de andere. Zogenaamde vedetten op retour zoals Lior Refaelov en Dieumerci Mbokani, die beiden echter bewezen nog lang niet versleten te zijn, maar ook pakweg Dino Arslanagic of Alexis De Sart. Aangevuld met enkele witte raven uit zijn netwerk.
POST-D'ONOFRIO
Uiteraard bleek lang niet iedereen een voltreffer, maar het leverde Antwerp toch geen windeieren op. In mum van tijd worstelde de Great Old zich weer tussen de G5, met de afgelopen maanden een fraaie Europese campagne én bekerzege als voorlopig orgelpunt. Gheysens wil evenwel meer en mikt reeds op de volgende stap: de landstitel. Een doelstelling die dit seizoen nooit binnen handbereik kwam, tot frustratie van de voorzitter. Het zoveelste grootschalig transferoffensief van vorige zomer, stilaan een gewoonte op de Bosuil, bracht op die manier immers niet het gewenste resultaat teweeg. Vermits heel wat van die (mislukte) aanwinsten bovendien opnieuw slechts tijdelijk de rangen kwamen versterken, moet Antwerp straks weeral vanaf nul beginnen. Dit keer zónder het contactenboekje van D'Onofrio.
Het sein om het over een andere boeg te gooien? Behalve de sportieve baas zoeken alvast ook Refaelov en Simen Jukleröd, die naar concurrenten Anderlecht en Genk trekken, andere oorden op. Antwerp nam de voorbije jaren wel vaker vrijwillig afscheid van spelers wiens contract afloopt, een trend waar nu mogelijk verandering in komt. Al vormt Mbokani, voor het derde jaar op rij, het enige dossier. Voor het overige moeten er vooral omtrent de talrijke huurlingen knopen worden doorgehakt. Hun bijdrage bleef in het algemeen echter vrij beperkt, en dus hoeven veel van hen niet te hopen op een verlengd verblijf. Van een rustige zomer zal zo toch weer geen sprake zijn, met zowel op inkomend als uitgaand vlak een hoop verkeer. Dit keer wellicht vroeger dan vlak voor de deadline, D'Onofrio zijn stokpaardje.
PECH IN DE PLAY-OFFS
Zondag ging Antwerp onderuit in Brugge, waar de bezoekers pas in het slot konden dreigen met hun luchtmacht. Hoewel de ongelukkige Jean Butez weinig ballen moest pakken, stond Frank Vercauteren zijn stevige organisatie de wankele koploper daarnaast ook meer kansen toe dan eender wie tot dusver in de play-offs. Toch zag de coach, wiens toekomst trouwens eveneens onzeker oogt, hoe zijn troepen zich opnieuw met hand en tand verweerden. Zoals gewoonlijk had Club het knap lastig met de Great Old, ondanks de vele afwezigen. Vercauteren bracht nog altijd een waardig elftal tussen de lijnen, maar het lijstje van sterkhouders op wie hij geen beroep kan doen dikte de voorbije weken alsmaar aan. Het is de pech waar Antwerp in de eindronde, waarin het desalniettemin vaak meer verdiende, mee kampt.
Refaelov haakte door zijn transfer van tevoren af, aanvoerder Faris Haroun ligt in de lappenmand en Didier Lamkel Zé heeft corona. Tot overmaat van ramp liep Birger Verstraete in het eerste duel met Club tegen een schorsing aan, waardoor Alexis De Sart aan de aftrap verscheen. Die laatste deed het verdienstelijk, al werd het in de tweede helft lastiger toen Hans Vanaken tussen de lijnen kwam. Toch liet het gemis van de pitbull op het middenveld, die de laatste tijd in prima vorm verkeert, zich duidelijk voelen. Verstraete gaat telkens voorop in de strijd en maakt samen met zijn partners in crime Martin Hongla en Pieter Gerkens graag oorlog in de as. Het drietal zorgt er eigenlijk reeds sinds nieuwjaar voor dat de lange afwezigheid van Haroun, voorheen nochtans een onmisbare pion, daar nauwelijks opvalt.
UITBLINKER HONGLA
Met dank dus aan Verstraete, maar toch vooral aan Hongla. Hij haalt al weken een uiterst hoog niveau, en is ondanks de flitsen van Mbokani met voorsprong de beste Antwerpenaar in de play-offs tot hiertoe. Ook in Jan Breydel was de 23-jarige Kameroener, die voor nieuwjaar al indruk maakte maar nadien even in een dip verzeild geraakte, weer veruit de uitblinker bij het stamnummer één. Hongla etaleerde zijn mix van kwaliteiten door te strooien met intelligente passes, zich te laten gelden in de duels en onverzettelijk aan de bal te blijven. Het prototype van de moderne middenvelder, die fysieke aan voetballende capaciteiten koppelt. Een elegante lefgozer ook, met flair, een grote motor én verschroeiend schot van afstand. Alleen dat laatste kon hij in Brugge niet in stelling brengen. Statistieken zijn een werkpunt.
Voor het overige lijkt Hongla, als controlerende middenvelder toch goed voor vijf goals en twee assists, evenwel gemaakt voor de top. Bij de tegenstander van zondag zou hij alvast zijn plaats hebben, al zou Antwerp vast niet meewerken aan zulk een transfer. Bovendien mag het goudhaantje, die nog vastligt tot medio 2023, gerust hoger mikken. Tenslotte bestormt hij dit seizoen niet alleen het Belgisch toneel, ook in de Europa League speelde Hongla zichzelf flink in de kijker. Daarnaast is hij tegenwoordig vaste international, én doet zijn naam vooral in Spanje vermoedelijk vandaag al een belletje rinkelen. Daar kwam Olivier Renard hem in 2017 reeds op het spoor. Op zijn advies legde Antwerp twee jaar geleden 1,6 miljoen op tafel om Hongla, die ook even voor Barcelona B uitkwam, weg te plukken bij Granada.
TIJD OM TE CASHEN …
Een koopje, want op het moment dat Renard – toen werkzaam bij Standard – de middenvelder ontdekte moest hij nog zes miljoen kosten. Hoewel het even duurde vooraleer Hongla zijn draai vond op de Bosuil, mag de Great Old nu hopen op een veelvoud van dat bedrag. Voorlopig blijft het vrij stil rond een eventuele transfer, maar straks neemt de interesse ongetwijfeld toe. Eindelijk tijd voor Antwerp om langs de kassa te passeren? Ondanks de huidige hoogconjunctuur staat het record zowaar nog altijd op naam van Karel D'Haene, die in 2003 voor 2,5 miljoen naar Trabzonspor verhuisde. De afgelopen jaren verdiende het stamnummer één nagenoeg niks aan uitgaande transfers. Een gevolg van de transferpolitiek van D'Onofrio, die voornamelijk inzette op ervaren spelers zonder meerwaarde.
Om mee te blijven draaien bovenin, zal Antwerp net als iedere Belgische topclub echter toch geregeld moeten cashen. Dat moment lijkt nu stilaan aangebroken. Hongla kan alleszins de jackpot opleveren, en het record van D'Haene ronduit verpulveren. Een viervoud lijkt niet eens uitgesloten. Verder hopen Gheysens en co ok voor Lamkel Zé en Aurélio Buta nog wat te vangen. Al gaat de rechtsachter na een minder seizoen wel zijn laatste contractjaar in, en zijn de fratsen van Lamkel Zé welbekend. Daarnaast lijkt Koji Miyoshi, net zoals Buta en Lamkel Zé 24 jaar oud, eveneens een potentieel goudhaantje in wording. En is ook de al wat oudere Abdoulaye Seck wellicht nog een fikse stuiver waard. Alles samen rijft Antwerp deze zomer op die manier wie weet een slordige 25 miljoen binnen – een ongeziene buit.
… & TE SPENDEREN
Zoals gezegd waren het merendeel van deze ruwe diamanten geen typische D'Onofrio-transfers. Nu hij weg is, wordt het evenwel misschien tijd voor Antwerp om wat regelmatiger in te zetten op zulke jonge talenten – en de forse winsten die zij kunnen genereren. Samen met een vlottere doorstroming vanuit de eigen jeugd lijkt het een logische volgende stap in de ontwikkeling. Met zijn aankoopsom van ruim anderhalf miljoen was Hongla trouwens tevens een van de duurste aanwinsten in het D'Onofrio-tijdperk. Alleen Verstraete en Manuel Benson, respectievelijk twee en drie miljoen, kostten meer. Een uiterst spaarzaam sportief beleid dus, tenminste wat de transfersommen betreft. De loonlast is per slot van rekening nog een ander verhaal. Desalniettemin mag het langzamerhand net iets meer zijn.
"If you pay peanuts, you get monkeys", zei Trond Sollied ooit. Antwerp slaagde er de voorbije jaren in om zich zonder grote uitgaven tussen ploegen die veel meer spenderen te nestelen, maar Club Brugge écht het vuur aan de schenen leggen lukte niet. Althans niet in de titelrace, toch dé doelstelling van Gheysens. Voor het tweede jaar op rij lijkt de derde plaats het hoogst haalbare. Om die laatste horde te nemen, én op drie fronten mee te strijden, moet de voorzitter mogelijk dieper in de buidel tasten. Iets minder inzetten op anciens, huurlingen opportuniteiten en gratis op te pikken spelers dus, de geliefkoosde targets van D’Onofrio, en wat vaker de chips op tafel durven schuiven. Afwachten of dat voortaan wél gebeurt. En of Antwerp ook op inkomend vlak binnenkort haar eigen clubrecords breekt.
DE VOLGENDE STAP
De investeringen in Verstraete, Miyoshi, Butez en Lamkel Zé, die allen meer dan één miljoen kostten en zo momenteel nog tot de top zeven behoren, heeft de Great Old zich alvast niet beklaagd. Op het verdict van Benson en Junior Pius is het dan weer nog even wachten. Het voornaamste schot in de roos is echter zonder enige twijfel Hongla, dé revelatie van het seizoen bij Antwerp. Na het startschot van Jukleröd en Refaelov leidt hij straks wellicht een zoveelste exodus in op de Bosuil. Met dat verschil dat er nu eindelijk eens iemand door de grote poort vertrekt, én daarbij een zak vol geld achterlaat. Al kan het natuurlijk ook zo zijn dat de ambitieuze Antwerpenaren hun rots in de branding op het middenveld absoluut willen behouden, om op die manier enige standvastigheid te creëren in de klim naar de top.
Op zich geen slecht idee, zeker omdat Hongla met zijn combinatie van goede voeten en strijdlust past in het verzorgde vechtersvoetbal dat Gheysens voor ogen heeft. Al leerden pakweg AA Gent en Elisha Owusu zopas nog hoe zulk een afwachtende houding net zo goed verkeerd kan aflopen. Misschien kiest Antwerp dus toch maar beter eieren voor haar geld, zij het dan wel om nadien tevens zélf eens wat te spenderen. Liefst voor een speler met toekomstperspectieven. Tijd om de spierballen te laten rollen, zouden we dan ook zeggen, en er zowel op inkomend als uitgaand gebied een recordzomer van te maken. Alleen zo kan men er op de vernieuwde Bosuil, investeringen die eveneens snel moeten renderen, volgend seizoen een feestje van maken. Hopelijk zonder corona, en mét volk in de tribune.
LEES OOK: Janssen in de maag met Wils: “Verantwoordelijk voor vertrek”
