Ze hebben er lang op moeten wachten, maar tegen Antwerp ging Club Brugge vorig weekend voor het eerst in deze play-offs met de zege aan de haal. Dankzij die belangrijke driepunter kan landstitel nummer 17 donderdag nog vóór de aftrap in Anderlecht reeds een feit zijn. Eens de stress verdwenen is, wordt het voor Vincent Mannaert en co vervolgens alweer tijd om de blik op komende zomer te richten. Dan ligt er in Jan Breydel per slot van rekening heel wat werk op de plank.
De champagne staat al weken koud, om niet te zeggen maanden. Club Brugge dreigde de nacompetitie lange tijd helemaal overbodig te maken, maar onder druk van een opzettend Genk sleept de ooit zo autoritaire koploper zich inmiddels naar de finish. Nu is de meet echter eindelijk écht in zicht. Indien de Limburgers hun taak volbrengen en geen punten laten liggen tegen Antwerp, kan Blauw-Zwart de klus immers altijd zelf nog klaren tegen Anderlecht – waar zelfs in het slechtste scenario een gelijkspel volstaat. Als die missie niet tot een goed einde wordt gebracht, zullen ze in Westkapelle evenwel met dichtgeknepen billen toeleven naar aanstaande zondag. Dan komt de dichtste achtervolger op bezoek, en wacht er wie weet dus geen galamatch maar een rechtstreeks duel met de titel als inzet.
LESSEN UIT HET VERLEDEN
Hoe is het zover kunnen komen voor de landskampioen, die op een gegeven moment bijna 20 punten los stond en na de vervloekte halvering nog met een bonus van acht stuks aan de play-offs begon. Met amper 18 punten te verdelen ruim voldoende om rustig richting de eindstreep te fietsen, zo leek het, maar niets bleek minder waar. In plaats van een ereronde werd het nog een ware thriller, intussen kan het niet snel genoeg afgelopen voor de Bruggelingen. Zelfs mits een goede afloop reden genoeg om, ondanks de dominante en bijwijlen ronduit imposante periodes dit seizoen, zichzelf in vraag te stellen? Tenslotte ging Club aan het begin van de campagne ook traag van start, tot Noa Lang de vlam in de pan stak. Als enige aanwinst zorgde hij vlak voor de zomerdeadline voor een fikse kwaliteitsinjectie.
Na de vorige oppergaai, in 2018, vond er nochtans nog flink wat transferverkeer plaats in Jan Breydel. In een nieuwe poging om nu wél voor het eerst sinds eind jaren '70 een verlengstuk te breien aan die titel, gooide Club het dit keer dus echter over een andere boeg. Ook omdat er het jaar voordien reeds enigszins met de grove borstel door de kern werd gegaan. Sterkhouders die stilaan tot het meubilair behoren als Brandon Mechele, Ruud Vormer en Hans Vanaken bleven uiteraard op post, net als Clinton Mata, Mats Rits en consoorten. Voor het overige verwelkomde men in Westkapelle een resem nieuwe gezichten, voor wie – wintertransfers incluis – in totaal een slordige 35 miljoen werd neergeteld. De ene met wat meer succes dan de andere, al helt de balans toch eerder over in de positieve richting.
MISSERS IN DE WINTER
Michael Krmencik en wellicht ook David Okereke waren dure miskopen, Eduard Sobol, Éder Balanta – beiden tegenwoordig in vorm – en Federico Ricca beleefden allen goede en mindere momenten. Net zoals de nadien weggezakte Simon Deli. Simon Mignolet en Odilon Kossounou, zondag nog man van de match, bleken dan weer regelrechte voltreffers. Samen met de gevestigde waarden sprokkelden zij vorig seizoen voldoende voorsprong bij elkaar om na de coronastop tot terechte kampioen gekroond te worden. De keuze om die groep vooral intact te houden, en voor het overige enkel te stofferen met Lang, pakte eveneens goed uit. Club verpletterde voor grote delen van de reguliere competitie haar tegenstanders, en sloeg mede door het falen van de concurrentie op die manier een historische kloof.
Hoewel ze zich in Brugge dus weinig te beklagen hebben, kan het straks nog steeds volledig misgaan. De schuld van een ongelegen vormdip, al lijkt het tij nu misschien gekeerd. Desalniettemin liggen twee redenen mee aan de basis van die terugval. De eerste, in chronologische volgorde, is de wintermercato. Bas Dost loste de torenhoge verwachtingen grotendeels in, maar de bijdrage van Nabil Dirar, Tahith Chong en Stefano Denswil bleef stuk voor stuk beperkt. Die laatste vergaarde wel nog het meeste minuten, en deed daarin op zich weinig verkeerd. Een echte meerwaarde op het veld kunnen we hem evenwel niet noemen, net zomin als die andere verloren zoon Dirar. De grootste teleurstelling bleek echter Chong, die niet in staat was om de schoenen van de in januari vertrokken Krépin Diatta te vullen.
Niet dat een van hen als titularis aan boord werd gehaald, zo getuige ook de afwezigheid van Chong op de Europese spelerslijst. De drie huurlingen moesten vooral versterkingen in de breedte vormen, iets waar ze weliswaar niet helemaal in slaagden. Toch viel die keuze op dat moment te begrijpen, want zowat iedereen was het ermee eens dat Philippe Clement voortaan vol de kaart van Charles De Ketelaere moest trekken. Op de flank welteverstaan, de enige manier om hem in te passen tussen al het offensief geweld. Dat daardoor Diatta dan moest wijken, en er vervolgens net als op andere posities gekozen werd voor een tijdelijke kracht als alternatief, is niet meer dan een logisch gevolg. Al zal Mannaert het zich, net als het afscheid van Emmanuel Dennis, af en toe wel stevig beklaagd hebben.
Vooral vanaf februari, toen het noodlot toesloeg. Tot dan bleek het gemis van Diatta best mee te vallen, want pas na nieuwjaar sloeg Club een gigantisch gat met de rest van het peloton. De titel van herfstkampioen moest het nog aan Genk laten, maar na 30 speeldagen bedroeg het verschil plots maar liefst 19 punten. Van een compleet mislukte wintermercato is dan ook bezwaarlijk sprake, al bleek de spoeling op de flank wel degelijk naar de dunne kant. Zeker toen een coronagolf het ene na het andere slachtoffer eiste, met de uitschakeling in de Europa League en Croky Cup tot gevolg. Sindsdien werden de troepen van Clement nooit meer de machine van weleer, en grepen ze zelden nog hun tegenstander bij de keel. Club sloot het regulier seizoen af met een matige 10 op 18, in de PO's zit het aan vijf op 12.
WERK AAN DE WINKEL
Ei zo na was het zelfs vijf vóór 12, maar nu ligt de titel toch binnen handbereik. Bij een goede afloop kan zo ook de storm in Westkapelle gaan liggen. De voorbije weken klonk het namelijk alsmaar meer dat zich daar het einde van een cyclus aandient, Vormer en Vanaken voorop. Zeker nu die laatste twee matchen op rij op de bank begon. Hoewel de EK-ganger antwoordde vanaf de stip, gaat die bal opnieuw aan het rollen mocht Blauw-Zwart haar uitgangspositie alsnog uit handen geven. Zelf zijn we echter niet akkoord dat de citroen van de gouden tandem stilaan uitgeperst is, noch met de notie dat de Brugse kern grondig door elkaar moet worden geschud. Tenslotte domineren zij nog altijd het Belgisch voetbal, en zijn ook de prestaties in Europa naar behoren. Mits wat meeval zat er vaak zelfs meer in.
Toch liggen er komende zomer een hoop dossiers op tafel. Om te beginnen moet Club op zoek naar een nieuwe reservedoelman. Ethan Horvath is einde contract, waardoor jonkies Nick Shinton en Senne Lammens overblijven als enige doublures voor Mignolet. Een ervaren back-up lijkt geen overbodige luxe. Ook voor Mata is er, na het gefaald experiment met Dirar, nood aan iemand om hem af te lossen. Tenminste, indien hij blijft. Zo niet, is er rechts achterin flink wat werk aan de winkel. Ignace Van der Brempt blijkt immers eerder een aanvaller. Wie nog meer solliciteert naar een toptransfer is evenwel Kossounou, de goudklomp die een pak geld in het laatje kan brengen. De speurtocht naar een opvolger lijkt reeds gestart, al kan Clement centraal in de defensie sowieso wel nog wat vers bloed gebruiken.
VERDEDIGING & MIDDENVELD
Zij het dan vooral in de breedte, liefst nog een linkspoot. Een verlengd verblijf van Denswil zit er allicht niet in, en ook Deli heeft – net als de meeste verhuurde spelers – geen toekomst meer in Jan Breydel. Op de linksback is het dan weer nog maar de vraag of Club doorgaat met Ricca en Sobol. Mogelijk mag een van beschikken, en gaat Mannaert op zoek naar een nieuw alternatief. Bij voorkeur iemand die, net als Ricca en Denswil, zowel in het centrum als aan de zijkant uit de voeten kan. Desalniettemin kan het aantal nieuwkomers in de verdediging zo al snel oplopen naar een viertal stuks, reservedoelman incluis. Hier en daar worden ook reeds een paar potentiële targets naar voren geschoven, zoals Yerson Mosquera. De jeugdige Colombiaan kan mits een miljoenendeal de vervanger van Kossounou worden.
Minder nieuw in de wandelgangen omtrent het middenveld, waar volgens ons dus nog geen sleet zit op Vormer en Vanaken. Toch zouden iets meer wisselopties voor het betrouwbare duo welkom zijn. Net zoals de blessuregevoelige Matej Mitrovic of jonge Noah Mbamba bij een vertrek van Kossounou achterin hun kans kunnen grijpen, komt de oplossing wie weet van binnenuit in de vorm van De Ketelaere – die daar misschien nog meer uitblinkt dan op de flank – of Thomas Van den Keybus. Het neemt niet weg dat een of zelfs twee extra middenvelders van pas zouden komen, al is het maar om beter gewapend te zijn om op drie fronten mee te strijden. Ook een nieuwe nummer zes valt daarom niet uit te sluiten. Rits presteerde wisselvallig, terwijl Balanta vaak out was. Of durft Club hier straks toch gokken op Mbamba?
GEZOCHT: WINGER(S)
In de as gaat Blauw-Zwart dus vooral op jacht naar versterking in de breedte, wat wellicht ook op de flanken het geval is. Daar schoten Chong en David Okereke tekort als doublures van De Ketelaere en Lang, en dringt een opwaardering van de bank zich daarom sowieso op. Aan interesse in de twee jonge smaakmakers echter geen gebrek, en dus moeten de Bruggelingen mogelijk een versnelling hoger schakelen indien een van hen andere oorden opzoekt. Zeker wat Lang betreft kan Club zwichten voor een monsterbod. Zijn opvolger moet in dat geval een onmiddellijke impact hebben. Zo niet, opteert Mannaert vermoedelijk voor zijn succesformule van weleer door een of meerdere ruwe diamanten in huis te halen. Een type als Diatta, die nog niet echt vervangen werd, ziet Vanaken vast graag komen.
Het zou tevens in de Brugse traditie passen, waar de voorbije jaren tal van flitsende flankaanvallers de revue passeerden. Hoe dan ook staan een of meerdere wingers met stip op één op het verlanglijstje, en hoeft het dus niet te verwonderen dat het vooral hier gonst van de geruchten. Christos Tzolis, Loizos Loizou en Akinkunmi Amoo, om er maar enkelen te noemen. Diep in de punt wordt dan weer gewag gemaakt van spitsen als Ally Samatta, maar daar lijkt Club best snor te zitten met Dost. Akkoord, hij ligt nog maar een jaar vast, maar met Youssouph Badji en Daniel Pérez zit er reeds menig jong talent in de wachtkamer. Bovendien mogen we ook Okereke en zelfs Loïs Openda niet afschrijven. Toch komt er, met het oog op de Europese ambities, zelfs hier misschien nog wat bij. Voor de korte én lange termijn.
8 NIEUWKOMERS?
Het mag duidelijk zijn: zelfs zonder grootschalige vernieuwingsoperatie om terug van nul te beginnen, dient er zich een erg drukke zomer aan in Jan Breydel. Nadat het daar vorig jaar vrij stil bleef, zijn nu namelijk zowat alle linies toe aan vers bloed. Het aantal nieuwkomers kan op die manier wel eens oplopen tot een achttal stuks, vanzelfsprekend gepaard met de nodige vertrekkers. We denken dan aan huurlingen Chong, Denswil en Dirar, maar ook aan spelers die wie weet op zoek gaan naar meer minuten zoals Ricca, Balanta of Okereke. En helaas natuurlijk aan goudhaantjes en steunpilaren als Kossounou, Lang, De Ketelaere en Mata. Om dan nog te zwijgen over Clement zelf, die eveneens aan een afscheid wordt gelinkt. Mannaert weet alvast wat hem te doen staat om Club naar een derde titel op rij te loodsen, een jacht die hopelijk donderdag kan beginnen. Eerst namelijk maken dat nummer twee in de prijzenkast staat.
.jpg)
