De komende weken zet hij met KV Mechelen de jacht op een Europees ticket verder, vervolgens is de blik vol op Wolfsburg gericht. Eerst maakte Aster Vranckx evenwel graag tijd voor een uitgebreide babbel met VoetbalNieuws. Een openhartig gesprek met de toekomst van het Belgisch voetbal. En dan niet alleen omwille van zijn eigen kwaliteiten. Vanaf deze zomer gaat hij namelijk al mee op zoek naar de vólgende generatie Rode Duivels.
De afscheidstournee van Steven Defour bij Malinwa kwam abrupt ten einde, die van Vranckx is nog maar pas goed en wel begonnen. De nog altijd amper 18-jarige middenvelder schommelde dit seizoen tussen bank en basis, en stond op speeldag één van de play-offs zo opnieuw niet aan de aftrap in Gent. Afgelopen weekend tegen KV Oostende maakte hij echter wél de 90 minuten vol. Donderdag tegen Standard wachten Selim Amallah en co, nadien resteren er nog drie matchen vooraleer het toptalent het nest definitief verlaat. In december vorig jaar al legde Wolfsburg acht miljoen op tafel op hem weg te plukken Malinwa. Nu komt de stap naar de Bundesliga alsmaar dichterbij.
Is een nieuwe uitleenbeurt komende zomer aan de orde?
VRANCKX: Neen, momenteel eigenlijk niet. Ik begin de voorbereiding alleszins bij Wolfsburg en het is de bedoeling om daar volgend seizoen ook te spelen. De concurrentie is niet min, maar het is aan mij om te tonen dat ik er thuishoor. Anders zou ik die stap niet zetten. De Duitse competitie spreekt mij ook echt aan. Ik zie mijzelf er gerust lang blijven.
Op welke positie dan? Als zes, acht, tien, …?
Daar is inderdaad al veel over gesproken. Nu sta ik weer wat lager, zonder klachten. Ik ben sowieso al blij als ik op het veld mag staan en speel ook graag op de zes. Bovendien moeten jonge gasten altijd op meerdere posities uit de voeten kunnen. Maar in principe blijft box-to-box mijn favoriete positie. Wolfsburg heeft tegen mij ook gezegd dat ze mij puur zien als box-to-boxmiddenvelder.
Wat vind je van de vergelijking met Dembélé, Witsel, Tielemans, …?
Het zijn allemaal voorbeelden waar ik graag naar kijk, stuk voor stuk met een erg mooie carrière waarvoor ik meteen zou tekenen. Zelf vergelijk ik mijzelf echter niet echt met andere spelers. Ik wil gewoon het maximale eruit halen voor mezelf. Of ik nog kans maak om mee te mogen naar het EK nu de selectie werd uitgebreid tot 26 spelers? Dat wordt moeilijk vrees ik.
Is het WK 2022 in Qatar dan een doel?
Na dit seizoen mik ik vooral op mijn verdere ontwikkeling bij Wolfsburg. Als ik het daar goed doe, is het wie weet mogelijk om erbij te zijn. Ik had wel graag deze zomer het EK voor beloften met de Jonge Duivels gespeeld. Spijtig dat het niet gelukt is, want deelnemen aan zulk een toernooi is toch een mooie ervaring.
Wie van je ploegmaats bij de U21 maakte het meeste indruk?
Orel Mangala. En Sambi Lokonga ook sowieso. Concurrenten op mijn positie, inderdaad (lacht). Zij twee springen er toch het meeste uit. Of een van hen dankzij de blessure van Witsel dan wel kans maakt op een EK-selectie? Ja, dat denk ik wel. Orel is wel geblesseerd en moet zich dus eerst focussen op zijn revalidatie. Sambi lijkt mij overigens ook wel klaar om stappen te zetten.
Wat als Congo morgen aanklopt?
Die discussie hebben we met een paar spelers, waaronder Sambi, al eens gevoerd. "Stel dat iedereen voor Congo kiest, dan zouden we een sterk team hebben". Maar zelf vind ik dat de Congolese nationale ploeg nog niet op hetzelfde niveau staat als die van België. Dus dan is het toch interessanter om voor de Rode Duivels te kiezen. Wat ik zou zeggen mochten ze werkelijk bellen, weet ik eerlijk gezegd echter niet.
Hoe zat het met de interesse van de Belgische topclubs?
Er waren dingen lopende, maar in welke mate dat concreet werd weet ik niet. Persoonlijk heb ik alleszins nooit contact gehad met Club Brugge, Genk, Anderlecht of iemand anders. Ik heb ook van bij het begin gezegd dat ik liever meteen naar het buitenland wilde. Ik blijf bij mijn standpunt dat het niveauverschil tussen KV en de G5 niet zo groot is. Volgens mij zijn ze daar ook allemaal aan mekaar gewaagd trouwens.
Het feit dat je als kind fan was van Anderlecht speelde geen rol?
Neen, dat had geen invloed. Waarom ik dan niet op jongere leeftijd naar Neerpede ben verhuisd? Eigenlijk was er toen nog niet zoveel sprake van andere ploegen. Er waren wel clubs die wat interesse toonden, maar ik had nooit de indruk dat ik daar naartoe moest. Terwijl ik bij KV wel veel vertrouwen voelde. Dus dan bleef ik liever dicht bij huis, in een club waar ik me goed voel.
Straks in Duitsland sta je voor het eerst op eigen benen.
Ja, inderdaad. Zelf denk ik dat het beter is om eerst in België door te breken vooraleer te vertrekken. Al moet ieder dat voor zich uitmaken. Als je een topspeler bent, kan je uiteindelijk overal wel iets forceren. Is het niet bij de club waar je oorspronkelijk naartoe bent gegaan, dan wel ergens anders. Of terug in België. Iedereen focust zich op verhalen zoals dat van Musonda, maar er zijn ook veel spelers die wél slagen. Zoals Orel, bijvoorbeeld.
Ieder zijn eigen weg dus.
Precies. Het hangt allemaal ook af van het project dat voor jou als speler op tafel ligt. Voor mij was het buitenland in de jeugd geen optie. Eer was wel interesse vanuit Rome toen ik een jaar of 14-15 was. In het begin was ik daarvan wel onder de indruk, maar daarna besefte ik al snel dat het op dat moment nog niet de juiste stap was.
Na je transfer en uitleenbeurt was het ongetwijfeld de bedoeling om meer te spelen. Beschouw je het zelf als een verloren jaar?
Neen, dat niet. Ik denk dat ik sowieso volwassener ben geworden, en heb leren omgaan met moeilijke momenten. Op mentaal vlak dus zeker niet. Om stappen te zetten op mijn positie had ik dan weer uiteraard liever meer minuten gemaakt. Maar ik denk dat je als voetballer altijd wel eens periodes zal kennen waarin je minder aan de bak komt.
Zorgde de bekendmaking van je transfer voor extra druk? Kaboré zat in hetzelfde schuitje.
Zelf heb ik dat alleszins niet zo ervaren. Wat Issa betreft: iedereen weet dat hij een speler is met veel kwaliteiten. Ik twijfel er niet aan dat hij kan slagen bij Manchester City. Wie van onze ploeg nog hoger mikken? Iedereen is goed en mag ambitie koesteren. Het hangt af van je geloof in jezelf en wat je zelf wil.
Heb je veel geleerd van Steven Defour?
Absoluut. Zelfs vandaag nog op training. Hij speelt natuurlijk niet meer, maar was wel heel de tijd aan het kijken en geeft me dan tips over hoe ik me beter kan positioneren. Niet alleen hij trouwens: Igor (De Camargo) en Onur (Kaya) ook. De ervaren spelers zeg maar, die al veel hebben meegemaakt in hun carrière. Ik zie wel toekomst in Steven als hoofdcoach, ja.
Zie je jezelf net als hem je carrière afsluiten in Mechelen?
Op zich zou ik dat wel echt mooi vinden. Maar dat vind ik bijvoorbeeld van een avontuur in Amerika ook. Mocht het niet zo een land worden, denk ik echter wel dat ik terug naar België zou komen. China? Neen, dat niet (lacht).
Leeft de vijfde plaats in de kleedkamer?
Ja, sowieso. Als je ziet vanwaar we komen, en hoe we het nu ook weer gedaan hebben in de eerste twee matchen. Als we winnen op Standard, zie ik ons wel echt kans maken op dat Europees ticket. Zelf had ik het graag willen meemaken, maar ik heb ergens getekend waar ze ook Champions of Europa League zullen spelen. Sowieso zal ik blijven supporteren voor KV, en wie weet komen we mekaar nog tegen. Dat zou mooi zijn.
Wat beschouw je als je hoogtepunt bij Malinwa?
Mijn goal tegen Anderlecht vorig seizoen, in een vol stadion met iedereen die mijn naam scandeert. Met ook nog een assist denk ik niet dat het nog beter kon. Mijn dieptepunt was dan weer het feit dat ik minder aan spelen toekwam. Ik denk dat iedere voetballer op het veld wil staan.
Waaraan moet je straks werken in Wolfsburg?
Mijn handelingssnelheid. Daar kan ik progressie in maken. En ik denk afstandsschoten. Of afwerking in het algemeen gewoon. Die misser tegen Oostende? Ja, ik wist meteen dat het viraal zou gaan. Op dat moment baalde ik, maar anderzijds heeft het mij mentaal wel sterker gemaakt. Dus zo erg vind ik dat nu ook weer niet.
Je zet je schouders nu ook onder een nieuw project: Next Generation Football Camp. Kan je dat wat toelichten?
NGFC is een initiatief opgestart door Prince (Musombo, jeugdopleider bij KRC Genk) en Rob, die ik al ken sinds ik heel klein ben en als grote broers beschouw. Zij zijn op het idee gekomen om drie keer per jaar voetbalkampen in het buitenland te organiseren, waarvoor 30 toptalenten tussen 13 en 15 jaar oud worden geselecteerd. Eind juni trekken ze zo een eerste keer naar Turkije. Mij sprak het project, waarvan ik peter ben, meteen aan. Ik ben wel graag bezig met de jeugd, ontdek graag jonge talenten en kijk zelfs geregeld naar matchen van de U18 en U16. Wie weet zit er ooit wel een toekomst als scout in, ja (lacht). Nu wil ik hen echter vooral graag inspireren en een rolmodel zijn.
Vranckx zoekt samen met NGFC naar de volgende generatie Rode Duivels.
Nu al op zoek naar de volgende Vranckx dus?
Het kamp is sowieso bedoeld voor spelers die al jeugdinternational zijn, bij grote clubs spelen, enzovoort. Jongens die wel kunnen voetballen en het potentieel hebben om deel uit te maken van de volgende generatie Rode Duivels dus. Ik denk dat het voor hen dan een boost kan betekenen om bij de 30 besten van het land te horen. Zelf was ik er een paar jaar geleden alvast graag bij geweest. Het project draait trouwens om meer dan een professionele begeleiding op voetbalgebied of wat op het veld gebeurt alleen. Ook waarden als diversiteit, vrijheid en cultuurverrijking staan centraal, net zoals het mentale aspect. De focus ligt op de persoonlijke ontwikkeling van de jeugd. We willen hen niet louter voorbereiden op het seizoen, maar ook op hun eventuele toekomst als profvoetballer. Daar draag ik graag mijn steentje aan bij.
