Het kan snel gaan in de play-offs. Na de halvering bedroeg de historische voorsprong van Club Brugge nog acht punten, in aanloop naar speeldag drie zijn het er nog maar vijf. Na de een op zes tegen Anderlecht en Genk sprak Philippe Clement voor het eerst sinds lang dan ook nog eens dreigende taal. De kans bestaat dus dat hij zijn elftal donderdag op bezoek bij Antwerp grondig door elkaar gooit. Wie weet verschijnt zo zelfs een jonge debutant aan de aftrap.
Het was geleden van eind oktober en een gelijkspel tegen KV Mechelen dat Clement na afloop van een wedstrijd zó teleurgesteld de pers te woord stond. De week nadien voerde hij drie wijzigingen door: Brandon Mechele, David Okereke en Michael Krmencik ruimden in Oostende plaats voor Clinton Mata, Krépin Diatta en Emmanuel Dennis. Dit keer zullen de wissels ongetwijfeld van een andere orde zijn, en dan niet louter omdat een fors aantal van de toenmalige hoofdrolspelers intussen andere oorden opzochten. Al zijn de opties voor Clement op diverse plaatsen wel uiterst beperkt, en blijft het aantal vervangingen dat allicht dus ook. Meer dan een tweetal hoeven we niet te verwachten, mét daarbij mogelijk toch één grote verrassing.
RITS KIND VAN DE REKENING
Misschien krijgt Okereke wel nog eens een volwaardige kans, al voorspelden zijn recente invalbeurten – net als die van Tahith Chong – weinig goeds. Hoewel het de laatste tijd net iets stroever draait, raakt Clement vermoedelijk dus niet aan zijn goudhaantjes Noa Lang en Charles De Ketelaere op de flanken. Noch aan Bas Dost in de punt uiteraard, waar Youssouph Badji en Daniel Pérez geduld moeten blijven koesteren. Achterin ruimt Stefano Denswil eventueel opnieuw plaats voor Eduard Sobol, die weliswaar evenmin overtuigend inviel in Genk. Voor het overige zijn er, ondanks het feit dat Club plots een pak gemakkelijker goals incasseert, vrij weinig redenen om de verdediging onder handen te nemen. Op het middenveld geldt hetzelfde voor Hans Vanaken, dan toch niet geschorst op de Bosuil, en Ruud Vormer.
Vooral die eerste ligt de laatste tijd stevig onder vuur, maar een echt alternatief is er niet voorhanden. Bovendien heeft Blauw-Zwart, de deels terechte doch overdreven kritiek op de bekroonde tandem ten spijt, toch weinig te winnen met hen op kant te schuiven. Hopen op beterschap, en een tikkeltje meer geluk, lijkt dan nog altijd een beter devies. Desalniettemin kan Clement niet zomaar blijven toekijken hoe zijn troepen op enkele dagen tijd hun welverdiende bonus, en stilaan dus ook de titel, zomaar te grabbel gooien. In de zoektocht naar meer stabiliteit in de as dreigt daarom niet Vanaken, maar Mats Rits andermaal het kind van de rekening te worden. Net zoals dat op speeldag één tegen Anderlecht, na een paar mindere prestaties in het slot van de reguliere competitie, eigenlijk reeds het geval was.
VAN SIMONS TOT DESCHACHT
Bij afwezigheid van Éder Balanta, het logische alternatief, koos Clement toen voor Odilon Kossounou op het middenveld. De verrassende zet, mee ingegeven door de schorsing van Mata, ging gepaard met een tactische ingreep waarbij Club nog eens aantrad in Ivan Leko zijn 3-5-2. Zonder succes, weliswaar. In die optiek, en omdat de koploper sinds het vertrek van Diatta niet langer de ideale winger in huis heeft om in dat systeem zowel voor offensieve impulsen te zorgen áls zijn defensieve taken ter harte te nemen, lijkt het onwaarschijnlijk dat Clement nogmaals afwijkt van zijn vertrouwde 4-3-3. Hoe dan ook ligt er in beide formaties een cruciale rol weggelegd voor de zogenaamde zes, die in de rug van Vanaken en Vormer – beiden nochtans evenmin vies van een sprintje of duel – voor evenwicht zorgt.
Een iconische positie ook in Jan Breydel, die na het eerste vertrek van Timmy Simons lange tijd zorgen baarde. Toen hij in 2018 de schoenen aan de haak hing, stond Rits echter klaar om over te nemen. De voormalige spelmaker van KV Mechelen, voor anderhalf miljoen opgepikt, vond zichzelf lager op het veld opnieuw uit als aanjager, kilometervreter en kuitenbijter bij uitstek. Toch werd hem steevast ook zélf flink het vuur aan de schenen gelegd, vooral dan van binnenuit. Eerst moest hij afrekenen met Marvelous Nakamba en Sofyan Amrabat, nadien met Balanta. Rits stond dus nooit buiten discussie, maar trok uiteindelijk wel telkens aan het langste eind. De vergelijking met Olivier Deschacht destijds bij Anderlecht is niet geheel uit de lucht gegrepen. Wanneer het even minder gaat, is hij vaak de dupe.
(GEEN) OPTIES VOOR CLEMENT
Datzelfde scenario lijkt nu wederom in de maak. Alhoewel. Clement was dan wel tevreden met de prestatie van Kossounou tegen Anderlecht, de gok met hem op het middenveld pakte verkeerd uit. Dat experiment wordt wellicht dus niet herhaald, al was het wel tekenend voor de manier waarop Rits zijn hoofd op het kapblok ligt. Een situatie die hij met zijn bleke optreden in Genk niet wist om te keren. Voor het overige zijn de alternatieven evenwel beperkt. Balanta was in de Luminus Arena weer van de partij, maar in welke mate hij klaar is voor de strijd blijft nog maar de vraag. In het verleden bleek al meermaals dat de Colombiaan na een blessure een inloopperiode nodig heeft om terug op toerental te komen. Tijd die de landskampioen, alsmaar meer onder druk, zich momenteel niet kan veroorloven.
Een andere optie is om Vanaken een rij achteruit te trekken, De Ketelaere of Lang naar het centrum te schuiven en alsnog te kiezen voor Okereke, Chong, Badji of Pérez op de flank. Al vormt in dat geval ook Ignace Van der Brempt een optie. De tiener kreeg tegen Anderlecht nog eens zijn kans als fullback, maar op defensief gebied blijft er toch nog heel wat werk aan de winkel. Hoger op de flank stelde hij daarentegen zelden teleur. Bovendien trok Clement wel vaker de kaart van de jeugd in duels waarin het om de knikkers gaat. Uit de eigen opleiding denken dan niet alleen aan De Ketelaere en Van der Brempt, want pakweg Maxim De Cuyper en Thomas Van den Keybus mochten eveneens reeds proeven van het grote werk. Geen van beiden maakte vorig weekend echter deel uit van de wedstrijdkern.
SAMBA MET MBAMBA?
Een naam die daar de laatste tijd wél stelselmatig opduikt: Noah Mbamba. Het 16-jarige toptalent maakte vorige zomer de overstap van Genk, schoof in januari door naar Club NXT in 1B en maakte daar zoveel indruk dat hij niet veel later zijn kribbel onder een eerste profcontract mocht zetten. Sinds de start van de play-offs voorzag Clement voor hem vervolgens telkens een plekje in de selectie, waar Mbamba als verdediger wordt gecategoriseerd. Daar speelde hij ook het merendeel van zijn matchen bij Club NXT, maar de stijlrijke Brusselaar kan tevens hoger op het veld uit de voeten. Gezien zijn manier van spelen en lichaamsbouw ligt daar wellicht zelfs de grootste toekomst voor hem weggelegd. Hoe dan ook lijkt men in Westkapelle rotsvast te geloven in het potentieel van de jonge jeugdinternational.
Zo kreeg zijn verbintenis als enige van de jonkies aandacht op de officiële kanalen van de A-ploeg, en werd hij af en toe reeds opgevoerd op sociale media. Belangrijker is evenwel dat ook Clement het best in hem ziet zitten. Het lijkt dus slechts een kwestie van tijd vooraleer Mbamba zijn eerste minuten krijgt toegeworpen. Wie weet wel van bij de start donderdag op de Bosuil, een partij die Club koste wat het kost moet winnen om de nakende paniek af te wenden. En waarin de slag om het middenveld, waar Antwerp over bakken ervaring en duelkracht beschikt, ongetwijfeld een essentiële factor wordt in de jacht op die broodnodige driepunter. Durft de coach het aan om nogmaals een tiener op zulk een moment voor de leeuwen te werpen? De belangen lijken groter dan toen CDK debuteerde tegen PSG.
DE BRUGSE TIELEMANS
Toch moet Clement stilaan íéts ondernemen, en kan een basisplaats voor Mbamba een nieuwe wind door het elftal doen blazen. Vincent Kompany beklaagt zich alvast niet dat hij in Brugge doelman Bart Verbruggen het vertrouwen gunde. Net zomin als Anderlecht spijt heeft van de vele jongeren die de voorbije seizoenen snel in de ploeg kwamen, een traditie die Blauw-Zwart veel minder rijk is. Met zijn 16 jaar en vier maanden zou Mbamba er met voorsprong de jongste debutant worden. En zich in één klap tussen Youri Tielemans, Romelu Lukaku, Anthony Vanden Borre en Jérémy Doku scharen, hoewel er ook minder gerenommeerde namen in het lijstje van vroege vogels pronken. Rits, 16 jaar en twee maanden oud toen hij bij Beerschot voor het eerst kwam piepen, bezet daar overigens de derde plaats.
Sindsdien verliep de carrière van het toenmalige toptalent met horten en stoten, al vond hij uiteindelijk dus zijn plaats in Jan Breydel. Daar nu plaats ruimen voor een nieuwe tienersensatie zou de cirkel rond maken, zonder daarmee te zeggen dat zijn verhaal in Brugge afgelopen is. Vroeg of laat vindt Rits per slot van rekening altijd zijn weg terug in de driehoek met Vormer en Vanaken. Vandaag kan Club er echter gerust een injectie van vers bloed gebruiken, iets waar Mbamba alvast voor kan zorgen. Aan Clement om te oordelen of zijn pupil klaar is om het op te nemen tegen Birger Verstraete, Martin Hongla en de rest van Frank Vercauteren zijn hongerige bende. En dan de moeilijke knoop door te hakken. Of die gok vervolgens rendeert, zal zoals steeds achteraf moeten blijken. Wie niet waagt, niet wint.
