Arne Decraene
De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Behalve in de Paars-Witte rangen gaf vooraf haast niemand Anderlecht een schijn van kans tegen Club Brugge, autoritair koploper met 21 punten voorsprong op de eeuwige rivaal. Blauw-Zwart was dus torenhoog favoriet in het hol van de leeuw en leek haar schaapjes na 70 minuten ook op het droge te hebben, maar liep vervolgens alsnog in het mes. Twee snelle doelpunten en een scherp slotkwartier later beschikt men in het Lotto Park plots over gunstige papieren met het oog op die broodnodige deelname aan PO I. Om daarin pas écht voor een mirakel te zorgen?
Echt verdiend kunnen we de Brusselse driepunter op basis van de volledige 90 minuten niet noemen, gestolen vooral dankzij het stevig slotakkoord – waarin de thuisploeg opvallend fris voor de dag kwam ten opzichte van hun tegenstander – evenmin. Per slot van rekening wisten de bezoekers een sterke openingsfase, waarin een vroege goal van Ruud Vormer werd afgekeurd wegens discutabel buitenspel, geen gevolg te geven. Zonder veel te flitsen trok de landskampioen het laken desalniettemin wel naar zich toe, de recordhouder qua aantal titels moest het vooral hebben van vlugge tegenprikken die er niet echt uitkwamen. Al wist Anderlecht het evenwicht dit keer, in tegenstelling tot begin oktober in Jan Breydel, wel min of meer te herstellen. Van een overrompeling was zondag alleszins geen sprake.
GOUDEN WISSELS
Tenminste, tot Noa Lang zijn duivels ontbond. De pas herstelde winger kwam na de pauze meteen als een wervelwind uit de kleedkamer, waar zijn ongebruikelijke vervanger Youssouph Badji achterbleef, en zette nog geen 10 minuten later al de kers op de taart met de fraaie 0-1. Vervolgens behield Club rustig de controle, weliswaar zonder zelf nog veel te dreigen. De voor rust nog behoorlijke Charles De Ketelaere zakte ondanks een gevaarlijk schot net als Bas Dost immers gestaag weg, terwijl Lang slechts sporadisch kon prikken. Hoewel voor Mats Rits, Hans Vanaken en Ruud Vormer – veruit de beste van het drietal – evenmin een glansrol was weggelegd, wonnen zij wel de cruciale slag op het middenveld tegen Sambi Lokonga, Adrien Trebel en Majeed Ashimeru. Ook de hoge pressing bleek goed te werken.
Een kwartier na de openingstreffer greep Vincent Kompany echter in, en ruimden Trebel en Ashimeru enigszins verrassend plaats voor Francis Amuzu en Josh Cullen. Een geslaagde zet, en niet alleen omdat beiden een – in Cullen zijn geval gevleide – assist op hun naam schreven. Yari Verschaeren en vooral Anouar Ait El Hadj, voorheen allebei nog bezig aan een vrij anonieme partij, begonnen namaleijk ineens veel beter te draaien. Net als Lukas Nmecha, met wie Odilon Kossounou eerder al zijn handen vol had. Hij ontsnapte aan de aandacht van zijn belager en tekende op aangeven van Amuzu, die de bal met een gelukje meenam maar wel slim in de rug van Eduard Sobol dook én een gemeten voorzet afleverde, voor de gelijkmaker. Nog geen vijf minuten later viel de winning goal dan weer letterlijk uit de lucht.
CLOWN KOMPANY
Simon Mignolet miskeek zich op een swingende streep van Lokonga, voor het overige nochtans niet echt op de afspraak. De gebaren achteraf mochten dan ook gerust achterwege blijven. Nadien was het aan Anderlecht om de match volwassen uit te spelen, waar het ondanks de vuurkracht aan de overkant wonderwel in slaagde. Een wereld van verschil met het begin van het seizoen, toen geregeld nog al te kwistig werd omgegaan met een voorsprong. Een pluim op de hoed van Kompany ook, die dus succes boekte met zijn nochtans reeds uitvoerig bekritiseerd wedstrijdmanagement. De coach van Paars-Wit vergeleek zichzelf na afloop al voor de tweede keer op enkele dagen tijd met een clown, maar nu zette hij toch vooral Philippe Clement een neus. En mochten de Brusselse fans nog eens kirren van de pret.
Niet voor het eerst lijkt de recordkampioen, wiens derde zege op rij een primeur vormt dit seizoen, zo op het juiste moment te pieken. Zo werd een gelijkaardige eindsprint richting PO I vorig jaar nog gestuit door corona, en herinneren we ons allemaal de campagne 2013/14 waarin Besnik Hasi overnam van John van den Brom en met een 22 op 30 in de eindronde oprukte naar plek één. Zo een vaart zal het nu wellicht niet lopen, maar in het Lotto Park hopen ze vanuit de underdogpositie stiekem toch nog mooie dingen te realiseren. De voornaamste doelstelling, met name een plek in de top vier en bijgevolg een grote stap richting dat – vooral voor de financiën – felbegeerde Europees ticket, ligt alvast binnen handbereik. Al wist KV Oostende het tegen Beerschot op de valreep toch nog even spannend te maken.
PRIMUS INTER PARES
De laatste horde STVV, waar Peter Maes wel een reactie eist na de wanvertoning in de Limburgse derby tegen Genk, lijkt weliswaar een vogel voor de kat. De zegereeks verlengen tot een 12 of zelfs 10 op 12, en Anderlecht zit er altijd bij. Die play-offs mogen de Brusselaars dan zelfs vol goede moed aanvatten, want behalve Club ging ook Antwerp – zonder mistasten in Moeskroen straks eveneens van de partij – recent voor de bijl. Tel daarbij nog een eerdere overwinning tegen de Great Old, en een zes op zes tegen het mathematisch al gekwalificeerde Genk, en de jonge troepen van Kompany puurden in totaal maar liefst 15 punten uit hun zes confrontaties met de vermoedelijke concurrentie in de nacompetitie. Alleen in Jan Breydel, intussen ruim een halfjaar geleden, bleven ze destijds met lege handen achter.
Voor de volledigheid: ook tegen outsider KV Oostende oogt de balans met vier op zes niet verkeerd. Wie weet wat er dus nog mogelijk is indien Paars-Wit die lijn kan doortrekken. Vandaag telt het alvast amper één puntje achterstand op nummer twee Genk, dat Antwerp nog net haasje-over kan zien doen. Vermits beide teams elkaar nog treffen op de slotspeeldag, kan Anderlecht zelfs als eerste achtervolger van Club Brugge aan PO I beginnen. Wie had dat na de 13 op 30 in januari en februari ooit durven voorspellen? Met nog één onderlinge confrontatie te goed zitten Genk en Antwerp elk trouwens aan een schamele drie puntjes tegen de overige ploegen in de top vier. Club blijft na de nederlaag van zondag achter met een 12 op 18, al dateert het laatste puntengewin (tegen Genk) al van eind januari.
BEST OF THE REST
Als de tegenwoordig iets minder ongenaakbare leider die prestatie in de play-offs herhaalt, is landstitel nummer 17 automatisch een feit. In het slechtste geval duikt Blauw-Zwart na de halvering immers met een bonus van zeven punten de eindronde in, Anderlecht zelf nadert volgend weekend in het beste scenario tot op acht stuks. Nog steeds een flinke kloof, die zelfs mits een evenaring van de rapporten in het regulier seizoen lang niet overbrugd wordt. Wél zouden de Brusselaars zo afgetekend tweede worden, en dus zelfs een onverhoopt ticket voor de Champions League-voorronde in de wacht slepen. Voor het project van Kompany en herstelproces van de club zou het niet alleen een fikse boost, maar tevens een knappe mijlpaal betekenen. Enigszins voor op het schema van de beruchte Open Brief zelfs.
Het wisselvallige Antwerp voorblijven zou ons alleszins niet verbazen, al weet je in deze knotsgekke competitie maar nooit dat Lior Refaelov en co hun draai plots weer vinden. Momenteel boezemen zij het minste angst in, maar niet lang geleden klonk het nog dat het stamnummer één – virtueel nog altijd tweede in de stand – zich in het Brugse zog the best of the rest mocht noemen. Een eer die Genk, onder impuls van haar eigen aanvalstrio de laatste tijd wel uitstekend op dreef tegen weliswaar bescheiden tegenstanders, zich nu wellicht mag toe-eigenen. Toch lijkt het momentum net op tijd vooral in het voordeel van Anderlecht te zijn gekeerd, al is een nieuwe 15 op 18 – ofwel 83 procent van de punten en dus net iets minder dan de historische 26 op 30 (87%) van Standard in 2011 – vrij onwaarschijnlijk.
BIBBEREN IN BRUGGE?
Ondanks die forse eindsprint schoten de Rouches toen net tekort om Genk van de titel te houden. Met maar zes in plaats van 10 matchen is de voorsprong van Club nu nog veiliger, maar gelet op de huidige negatieve spiraal – met sinds de coronagolf en bijhorende uitschakeling in de Europa League en Croky Cup een naar Brugse normen mindere 10 op 18 – en eerdere nare ervaringen in de play-offs mogen ze in Jan Breydel misschien toch nog niet helemaal op beide oren slapen. Zeker nu zelfs sterkhouders als Clinton Mata onder hun gebruikelijke niveau blijven. Hoewel de Blauw-Zwarte bonus behoudens een regelrechte inzinking in principe niet in gevaar mag komen, heeft Clement dus genoeg munitie om zijn manschappen terug op scherp te zetten. Te beginnen met een knalprestatie zondag tegen Moeskroen.
Nmecha deed achteraf zijn duit in het zakje. "Andere teams zijn nu voor ons gewaarschuwd. Als we vanaf het begin van het seizoen zo hadden gespeeld, konden we het Club nog moeilijk maken", aldus de logische Man van de Match. Echt meedoen voor de prijzen zit er de komende weken vermoedelijk niet meer in, maar ineens lijkt the sky dus wel weer the limit in het Lotto Park. Terecht, want er is geen enkele reden waarom Anderlecht zich niet in het spoor van de leider kan nestelen en als tweede beste ploeg van het land finishen. De aartsvijand echt het vuur aan de schenen leggen lijkt dan weer net wat te hoog gegrepen, maar als iemand nog enigszins in de buurt kan komen is het allicht toch Paars-Wit. Kompany, die zo in zekere zin zijn gram kan halen, zal het allemaal alvast met plezier aanhoren.
LEES OOK: 'Volgende grootmachten dienen zich aan voor De Cat'
