Arne Decraene
Een zakelijke 3-1 zege, met Kevin De Bruyne in de rol van uitblinker. Veel meer dient er niet gezegd over het WK-kwalificatieduel van de Rode Duivels tegen Wales, waarin Eden Hazard en Axel Witsel – opgeteld goed voor 216 caps – niet gemist werden. Goed werk dus van Roberto Martinez, al doet een bepaalde beslissing toch weer vragen oprijzen over diens nochtans alom geloofde people management.
Laat er geen misverstand over bestaan: door de spelers zelf wordt de bondscoach op handen gedragen. In de media zorgen zijn tegenstrijdige uitspraken en leugentjes om bestwil dan wel geregeld voor de nodige ergernis, binnen de kleedkamer apprecieert men ten zeerste hoe Martinez op geen onvertogen woord over zijn eigen troepen te betrappen valt. Met uitzondering van verstoteling Radja Nainggolan is andersom iedereen dan ook unaniem lovend over het werk de Spanjaard, van de eerste tot de laatste international in de ruime selectie. Ook met hun werkgevers onderhoudt Martinez trouwens een goed contact, een niet onbelangrijk detail waar hij bijzondere aandacht aan besteedt. Al werd dit keer wel enigszins in de clinch gegaan met Hertha Berlijn en Inter omtrent de beschikbaarheid van Dedryck Boyata en Romelu Lukaku. Toch maakte die laatste in Leuven meteen de 90 minuten rond.
MENENS VOOR MARTINEZ
Net daar knelt nu misschien het schoentje, maar laat ons beginnen met het begin. Voor het drieluik tegen Wales, Tsjechië en Wit-Rusland riep Martinez 33 spelers op, waarvan Orel Mangala intussen de selectie al verliet en Boyata en Yannick Carrasco niet fit waren. Vermits in een officiële interland slechts 12 bankzitters zijn toegestaan, vielen er zo woensdag zeven pionnen af. Uiteraard kan de samenstelling er zaterdag in Tsjechië, waar Bundesliga-titularissen Thomas Meunier en Thorgan Hazard ontbreken, alweer lichtjes anders uitzien. In iets mindere mate dan zij die niet eens een uitnodiging voor Tubeke in de bus kregen, mogen Thomas Kaminski, Brandon Mechele, Sambi Lokonga, Nacer Chadli, Alexis Saelemaekers, Yari Verschaeren en Charles De Ketelaere echter toch vrezen voor hun EK-ticket. Wel bij de 23: Thomas Foket, Adnan Januzaj en Jérémy Doku, alsook Michy Batshuayi én Christian Benteke.
Grootschalige conclusies mogen we er niet aan verbinden, maar wellicht is het toch een teken aan de wand. Vooral omdat Martinez de confrontatie tegen Gareth Bale en co, de voornaamste concurrent richting Qatar, duidelijk serieus nam. Zo bracht de bondscoach bij afwezigheid van Hazard en Witsel zijn sterkste elftal aan de aftrap. Een verrassende vroege voorsprong voor de Welshmen wist het niet te voorkomen, al stelden De Bruyne en Hazard nog voor het halfuur orde op zaken. Dartelend konden we het spel van de Rode Duivels nadien niet noemen, maar de overwinning kwam nooit in gevaar. Een dik kwartier voor tijd nam Lukaku vanaf elf meter zelfs het laatste greintje aarzeling weg. Tijd voor een karrenvracht aan wissels, zou je dan denken, maar die bleven uit. Ook aan Welshe zijde overigens, dat de handdoek niet zomaar in de ring wierp. Mogelijk hield daarom Martinez eveneens de handrem op.
WISSELS OP ZAK
Aan de rust loste Jason Denayer al Thomas Vermaelen af, een vervanging die blijkbaar op voorhand vaststond. Vervolgens was het evenwel wachten tot minuut 84 vooraleer Timothy Castagne tussen de lijnen kwam, Leandro Trossard kreeg slechts luttele seconden toegeworpen. Nochtans werkte Dries Mertens niet zijn beste interland af, en had hij dus gerust al wat eerder plaats kunnen ruimen. Zeker omdat de schaapjes dan allang op het droge waren en er tegenwoordig vijf wissels doorgevoerd mogen worden. In die zin had Martinez dan ook wat vroeger én veelvuldiger kunnen ingrijpen, door tevens pakweg Lukaku en De Bruyne naar de kant te halen om hen te sparen voor de komende wedstrijden. Inter, zoals gezegd van tevoren al niet opgezet met de selectie van hun topschutter, en Manchester City keken vast argwanend toe hoe hun twee sterkhouders tot het laatste fluitsignaal bleven staan.
De vraag is nu of zij tegen Tsjechië en/of Wit-Rusland rust krijgen. In aanloop naar het drieluik sprak Martinez nog over het managen van de minuten, zoals hij dat ook in de vorige interlandbreaks deed. Alleen had de bondscoach toen telkens een oefenpot om in te roteren en dingen uit te proberen. In de Nations League-matchen daarentegen bleven de wissels vaak op zak: in totaal drie stuks in twee confrontaties met Engeland, twee elk tegen IJsland en Denemarken – waarvan het merendeel pas in het slotkwartier. In dat opzicht is Martinez dus niet aan zijn proefstuk toe. Wel zijn we nu benieuwd hoe hij het zaterdag in Tsjechië en dinsdag tegen Wit-Rusland aan zal pakken. Durft de Spanjaard het bijvoorbeeld aan om in die laatste partij, een treffen tussen de nummers één en 88 op de FIFA ranking, een paar gevestigde waarden aan de kant te houden en toch wat aan het experimenteren te slaan?
OVERDAAD SCHAADT
Op basis van de tweede helft tegen Wales, waarin hij die opportuniteit alvast links liet liggen, valt het te betwijfelen. "Vriendschappelijke interlands bestaan niet meer. Het is iedere keer belangrijk nu", liet Martinez bovendien eerder reeds optekenen. Afwachten echter of hij op die manier straks niet tegen bepaalde schenen stampt. Niet alleen bij de clubs wiens paradepaardjes naar hun mening veel te veel moeten opdraven, en gezien de alom overvolle kalender zo meer kans op blessures lopen, maar ook bij zij die net niet aan spelen toekomen. In tijden van Covid-19 en quarantaines houdt een trip naar de Rode Duivels per slot van rekening ook voor hen een risico in, en dreigt hun werkgever hen een tijdje te moeten missen. Alle voorzorgsmaatregelen in Tubeke ten spijt was het zo vorig jaar in september al eens raak met Mechele. Na de recente coronagolf houdt men in Westkapelle nu het hart alweer vast.
De Ketelaere en Hans Vanaken testen allebei toen wel al eens positief, bij Simon Mignolet was het loos alarm. Geen van de vier Brugse internationals kwam woensdag in actie, net zomin als 12 anderen dus. Castagne en Trossard maakten zoals gezegd dan weer louter een gastoptreden. Wat is dan het nut om een leger spelers op te roepen indien je er de facto maar 12 van gebruikt? We begrijpen dat Martinez graag over voldoende opties beschikt, en al zijn potentiële EK-gangers ook op training eens van dichtbij aan het werk wil zien, maar gezien de coronaperikelen lijkt het dan een ietwat ongeoorloofd risico. Zelfs al worden de spelers zo veel mogelijk gescheiden in verschillende bubbels. Als je dan toch een 32-koppige selectie samenstelt, mag daar bij een 3-1 voorsprong tegen Wales – weliswaar het nummer 18 op de FIFA-ranking en dus niet te onderschatten – dus ook iets meer een beroep op worden gedaan.
(NIET) IEDEREEN TEVREDEN
In dat geval hebben zij er tenminste nog iets aan, net als hun clubs die vaak net wél willen dat hun Rode Duivels een extra cap op hun naam zetten – op voorwaarde dat ze zich niet blesseren natuurlijk. En krijgen tenoren als Lukaku en De Bruyne, die in het verleden reeds meermaals zijn beklag deed over het drukke schema, iets meer rust. Iedereen tevreden dus, alleen ziet Martinez dat net iets anders. Hij neemt in officiële duels liever het zekere voor het onzekere, zoals ook blijkt uit het ontzag waarmee iedere tegenstander wordt benaderd, en houdt zijn voornaamste pionnen steeds zo lang mogelijk op het veld. Een stramien waar we al bij al weinig tegen kunnen inbrengen, want de resultaten onder de bondscoach spreken natuurlijk voor zich. Dat zelfs Leander Dendoncker en Youri Tielemans in Leuven de 90 minuten volmaakten, was desalniettemin opvallend. Misschien in Tsjechië toch vlotter wisselen?
LEES OOK: Mannaert: "Het is wellicht hun laatste eindtoernooi"
