De kaarsen in Westkapelle zijn stilaan uitverkocht. In het oefencomplex van Club Brugge branden ze tegenwoordig namelijk het ene exemplaar na het andere op, in de hoop een aantal coronagevallen te recupereren voor het bekertreffen tegen Standard. Met succes, zo lijkt het nu. Gelukkig maar voor de eveneens herstelde Philippe Clement, want in tegenstelling tot de kraker op bezoek bij AA Gent van afgelopen weekend gaat de partij hoe dan ook door. Zijn troepen kregen zondag zo alleszins wel wat welgekomen rust, tenminste: zij die niet ziek zijn. Al bleef de kater van Kiev op die manier wel nog wat langer op de maag liggen.
De nederlaag tegen Dynamo van vorige week donderdag is nog helemaal niet verteerd bij Blauw-Zwart. Bovenop de pijnlijke uitschakeling, zelfs met een waslijst aan sleutelpionnen in de ziekenboeg onnodig gezien de prestatie over twee duels, was er immers de blessure van Bas Dost. Voorlopig blijft het nog wachten op een update omtrent zijn toestand, maar de kwartfinale van de Croky Cup dreigt sowieso te vroeg te komen. Duimen dus voor een negatieve test van Hans Vanaken en co, want na de aftocht in Europa won de beker toch weer wat aan belang bij de verliezend finalist van vorig seizoen. Tenslotte wil de ambitieuze landskampioen niet een tweede doelstelling op één week tijd de mist zien ingaan. Al geldt dat donderdag natuurlijk net zo zeer aan de overkant.
GEEN STUNT
Zo lang mogelijk op drie fronten actief blijven, en dus ver doorstoten in Europa. Dat was, naast een eerste Belgische dubbel sinds 1996, de bedoeling in Jan Breydel. Ei zo na lukte het in de Champions League, waar de lat in Rome er helaas anders over besliste. Ook in de loting voor het vangnet van de Europa League bleek het lot Club niet echt gunstig gezind, want met Dynamo Kiev kwam er een weinig tot de verbeelding sprekende doch stugge tegenstander uit de bus – die eerder nog de vloer aanveegde met AA Gent. Niettemin een haalbare kaart voor de koploper in de JPL, die zich vorig jaar reeds langs de Oekraïners richting het kampioenenbal wist te murwen. Dat bleek ook op het veld, hoewel Blauw-Zwart haar kansen daar nooit op volle sterkte kon verdedigen.
Met dank aan het coronavirus, dat net op het meest ongelegen moment toesloeg in het Brugse kamp. Uiteindelijk scheelde het een luttele vijf minuten, maar weg is dus de Europese droom. Zonde, want wie weet hoe ver dit elftal had kunnen komen. Kiev werd dan wel uitgeloot tegen Villareal, voor teams als Molde, Dinamo Zagreb, Olympiakos, Young Boys, Slavia Praag en zelfs Antwerp-killer Rangers doet een voltallig Club niet onder. Tel daar nog Granada en Shaktar Donetsk bij, en we zitten al aan de helft van het resterend deelnemersveld. Uiteraard is de loting bepalend, en kon pakweg Manchester United opnieuw het eindstation blijken. Toch zat minstens een evenaring van de verloren kwartfinale in 2015 tegen Dnipro – wéér Oekraïners – er mits wat meeval zeker in.
GEEN ETALAGE
Een unieke kans op een mooi parcours dus, waarbij zelfs een stunt tegen ploegen van een hoger kaliber als Ajax niet uit te sluiten viel. Alleen besliste Covid-19, én Valeriy Buyalskyi, er anders over. Enigszins tot opluchting van de kalendermaker, die nu wat meer ruimte heeft om de inhaalduels tegen Charleroi en AA Gent in te plannen. Dat de play-offs niet langer in gevaar komen, is nog wat zout in de Brugse wonde. Niet dat de landskampioen die bewust zou boycotten, maar de mening van Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert over het format is algemeen bekend. De mogelijkheid om zich, net als vorig jaar, als autoritair koploper na het regulier seizoen reeds tot kampioen te kronen zagen zij allicht dus wel zitten. Nogmaals: zonder enige insinuatie daaraan vast te knopen.
Het was donderdagavond alvast de laatste van hun zorgen, met vooral de ontgoocheling omtrent de uitschakeling die overheerste. Daarmee blijft een volgende stap in de ontwikkeling van Blauw-Zwart, naam maken op het Europees toneel, nog wat langer uit. Nochtans leefde in Westkapelle sterk het gevoel dat het met deze machine doenbaar was om de eigen grenzen te verleggen. Helaas gaven op het cruciale moment teveel componenten verstek. Noa Lang en Charles De Ketelaere kregen dus geen extra gelegenheid om hun talent op het hoogste niveau tentoon te spreiden, net zomin als dat andere goudhaantje Odilon Kossounou dat nog zal kunnen doen. Zij mislopen zo een grote etalage om zichzelf in de kijker te spelen – én hun waarde verder op te krikken.
GEEN PRESTIGE
Dat prestaties in Europa een belangrijke factor vormen voor Belgische clubs in de jacht op de jackpot voor hun smaakmakers, is al meermaals gebleken. Ook in Jan Breydel, waar onder meer José Izquierdo en Arnaut Danjuma mede dankzij fraaie treffers in de Champions League een fiks bedrag opleverden. In het geval van een stunt kunnen de prijskaartjes echter pas écht ontploffen. Vraag het maar aan Ajax, dat haar halve finale op het kampioenenbal verzilverde door Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt voor opgeteld ruim 170 miljoen van de hand te doen. Zo een vaart zou het in Brugge uiteraard niet lopen, maar een soortgelijk traject in de Europa League kon – bovenop de kwalificatiepremies – ongetwijfeld toch nog wat bijkomende miljoenen in het laatje brengen.
Club had op die manier de voorsprong op de binnenlandse concurrentie dus nóg wat verder kunnen uitbreiden. Tevens qua prestige, wat op zijn beurt dan weer helpt om meer grote namen als Dost in huis te halen. Opnieuw kijken we dan naar Ajax, dat de voorbije jaren reeds stevige sommen neertelde voor talenten als Antony en Mohammed Kudus én recent uitpakte met Sébastien Haller. Op kleinere schaal trachten Mannaert en co de formule van Marc Overmars bij de Amsterdammers, eveneens sant in eigen land, te kopiëren. Het enige wat ontbreekt is een nog vlottere doorstroming vanuit de eigen jeugdopleiding, al wordt ook daar duchtig werk van gemaakt. Hoe dan ook had een succesje in Europa de internationale status een behoorlijke boost kunnen geven.
GEEN PUNTEN
Net als de kansen op een EK-ticket voor potentiële Rode Duivels als Vanaken, De Ketelaere, Mats Rits en Brandon Mechele, of Lang bij Oranje, trouwens. Ook voor het Belgisch voetbal in het algemeen is de uitschakeling van Club, en natuurlijk die van Antwerp, overigens een slechte zaak. De coëfficiënt van ons land, welke de verdeling van de Europese plaatsen bepaalt, dreigt zo binnenkort namelijk uit de top tien te vallen. Wat zou betekenen dat de landskampioen voortaan niet langer verzekerd is van de groepsfase van de Champions League. Een rampscenario voor Blauw-Zwart, dat net van plan was om de Jupiler Pro League de komende tijd te domineren. Vandaag is het op weg naar een vierde titel in zes seizoenen, goed voor een vijfde CL-deelname in die periode.
Indien de Bruggelingen willen blijven graaien uit de vetpotten van het kampioenenbal, de afgelopen jaren een belangrijke bonus bij het slaan van de huidige kloof, hebben ze er zelf dus alle baat bij om de coëfficiënt op peil te houden. Niet geholpen door de gezamenlijke vier op 36 van AA Gent en Standard lag de druk daarvoor quasi geheel op de eigen schouders, een missie die jammer genoeg dus niet tot een goed einde werd gebracht. Later op de avond faalde ook Antwerp in Schotland, net als Oekraïne uitgerekend een concurrent in de strijd om de top tien. Paul Gheysens is niet bepaald zijn beste vriend, maar ten huize Verhaeghe werd wellicht toch een tweede maal gevloekt. Zeker met de hervorming in zicht wil hij nog vaak als het kan profiteren van de CL-inkomsten.
GEEN AFSTEL?
Club ging donderdag dus niet alleen onderuit tegen Kiev, waarmee het na 12 duels zonder nederlaag in één klap tevens haar momentum verloor. Én niet te vergeten Dost, al valt zijn blessure naar verluidt nog mee. Blauw-Zwart liet echter vooral een uitgelezen kans op het verwezenlijken van haar Europese droom schieten, vooraf duidelijk een van de voornaamste ambities voor dit seizoen. Uiteraard hoeft uitstel daarom nog geen afstel te zijn, maar met het oog op de nabije toekomst scheelt het qua uitgaande transfers mogelijk toch een paar miljoenen. De gemiste opportuniteit om aan prestige te winnen kan zich dan weer aan inkomende zijde profileren, terwijl wat verder in het verschiet tot slot een devaluering van de Europese tickets voor onze competitie dreigt – met vermoedelijk de toonzetter zelf als grootste gedupeerde. Of hoe ze Buyalskyi toch nog een tijdje zullen vervloeken in Westkapelle.
