Een frommelgoal, een afgeweken vluchtschot en een fraaie plaatsbal: buiten een karrenvracht aan duels had de Clasico tussen Standard en Anderlecht voor het overige weinig om het lijf. Dan deden de fans aan weerszijden meer hun best om er een spektakelrijke zondag van te maken. Helaas, want goede reclame voor het Belgisch voetbal kunnen we het moeilijk noemen.

De prestatie op de mat was dat eigenlijk evenmin. Beide topclubs in nood kon geen gebrek aan inzet worden verweten, maar het niveau liet toch te wensen over. Buitenlandse kijkers die vol verwachting afstemden op het treffen tussen twee van de meest traditierijke ploegen in ons land, kwamen wellicht dan ook bedrogen uit. Erger is echter de imagoschade bínnen de eigen landsgrenzen, iets waar Mbaye Leye, Vincent Kompany en de in totaal 30 spelers die onder de blakende zon in Sclessin tussen de lijnen kwamen weliswaar minder mee te maken hebben.

VERHITTE GEMOEDEREN

Het begon reeds lang voor de aftrap, toen een horde Luikse fans zich verzamelde aan het stadion. Een flagrante overtreding van de coronamaatregelen, maar zoals we eerder ook al eens zagen in Charleroi durfden de Rouches die 'steunbetuiging' niet zomaar negeren. Net als de Zebra's destijds gingen de spelers met enige schroom namelijk hun aanhang groeten, en vlogen de handen zelfs voorzichtig op elkaar om hen te bedanken voor hun nochtans ongeoorloofde aanwezigheid. Vooral uit angst voor de mogelijke gevolgen indien ze dat níét zouden doen, vermoeden wij dan. Het enthousiasme droop er alvast niet bepaald vanaf bij Arnaud Bodart en co.



Een 1-3 zege op het veld van de aartsrivaal later kon het antwoord uit Brussel niet uitblijven. Daar werd de spelersbus van Anderlecht eveneens opgewacht door een meute die het Bengaals vuur nog eens vanonder het stof had gehaald. Eerder stapte Vincent Kompany in Luik al van diezelfde bus om enkele misnoegde Standard-supporters te woord te staan. Een overdreven reactie, al was het onhandig van Paars-Wit om de gang in Sclessin voor de aftrap in de eigen clubkleuren te behangen én die beelden te delen op sociale media. De gemoederen nog wat ophitsen bleek in deze tijd geen slimme zet. Ook hier moet de recordkampioen nog vooruitgang boeken.

SLAG IN HET GEZICHT

Intussen waren de Luikse fans op dreef, en versperden ze tevens de eigen spelersbus voor een woordje uitleg. Een onderhoud dat ze vervolgens ook kregen, is het niet uit schrik om hun steun te verliezen dan wel om er gewoon vanaf te zijn. Een hoop gedoe dus, en dat voor een middelmatige pot voetbal tussen de nummers vijf en 10 in het klassement. Al blijven we uiteraard niet blind voor de historische context én huidige situatie langs weerskanten. De crisis bij Standard is compleet, terwijl de ontlading aan Brusselse zijde niet alleen bij Kompany zelf te begrijpen valt. Toch lijkt de samenscholing aan Neerpede na de 10 op 27 net zo buitenproportioneel.



Een slag in het gezicht ook van hun tegenhangers bij pakweg Club Brugge of Antwerp, die geen feestje bouwden na de landstitel en bekerzege. We houden ons hart reeds vast voor wat nog komen zal, want duidelijk is alleszins dat een deel van de bevolking de coronamaatregelen zo beu is als koude pap. Afwachten of een nieuwe Brugse landstitel met evenveel terughoudendheid gevierd wordt, laat staan mocht pakweg Anderlecht of Standard straks nog de beker of een onverhoopte plaats in de stand te pakken krijgen. Paars-Wit deed er alvast goed aan om de taferelen zelf niet te verheerlijken, althans niet publiekelijk, en zo geen duw in de rug te geven.

EIGEN RUITEN INGOOIEN

Toch hadden we misschien liever wél een reactie gezien, zij het dan in de vorm dan van een strenge veroordeling van zulk asociaal gedrag. Iets wat in Luik, waar de ordediensten net als eerder in Charleroi vreemd genoeg niet tussenbeide kwamen, dus evenmin gebeurde. Integendeel zelfs. De collectief opgestoken middelvinger richting politie, politiek, zorgpersoneel, horecasector, zieken, kwetsbaren in onze maatschappij en eigenlijk iedereen ging zo onbestraft voorbij. Voorlopig tenminste, want op termijn kunnen de gevolgen niet te onderschatten zijn. Laat ons hopen dat de Brusselse en Luikse ziekenhuizen de komende dagen niet plots volstromen.



Nochtans hebben diezelfde supporters er alle baat bij dat de coronacijfers zo snel mogelijk zakken. Pas dan kunnen zij immers opnieuw plaatsnemen in de tribune, iets waar we allen toch reikhalzend naar uitkijken. Niet in het minst hun favoriete teams zelf, die niet enkel de vocale steun maar gezien de financiële malaise tevens de bijhorende inkomsten net beter dan wie ook kunnen gebruiken. De talrijke fans die de regels zondag met de voeten traden, gooien dus grotendeels hun eigen ruiten in. Om dan nog te zwijgen over de imagoschade die de respectloze acties niet alleen hun clubs zelfs, maar bij uitbreiding het Belgisch voetbal in het algemeen berokkende.

OLIE OP HET VUUR

Niet iedereen vindt tenslotte dat het edele balspel moet doorgaan terwijl de rest van de wereld anderhalve meter afstand houdt, een 'privilege' dat reeds langer onder vuur ligt. Zowel bij de publieke opinie als een deel van de politiek, die bovendien al meermaals haar bedenkingen uitte omtrent de fiscale voordelen voor het voetbal en na de beruchte Football Leaks – met uitgerekend Anderlecht in een hoofdrol – met nog meer argwaan toekijkt. Ben Weyts riep eerder al op tot strenge straffen voor voetballers die de coronaregels aan hun laars lapten. Afwachten of de clubs nu tot de orde worden geroepen om op z'n minst het wangedrag te veroordelen.



"Buiten de stadionmuren hebben wij geen bevoegdheid om op te treden", liet de Pro League al weten aan Het Laatste Nieuws, maar een feller statement dan de kleine vingerwijzing had toch gemogen. "Voor de perceptie is dit niet goed. Dit alles toont aan dat volle stadions op dit moment echt nog geen goed idee zijn", klonk het dan weer bij Marc Van Ranst. De viroloog bevestigt zo wat we reeds vreesden, namelijk dat onze geliefkoosde sport andermaal door een aantal enkelingen in een slecht daglicht werd geplaatst. Olie op het vuur dus voor zij die het voetbal een iets minder warm hart toedragen, zeker in deze bijzondere tijden toch een substantiële groep.

UITSTEL VAN UTOPIE

Of de link die Van Ranst legt tussen de wantoestanden van zondag en de terugkeer van toeschouwers in de tribunes – in open lucht, met mondmasker en op afstand van elkaar – correct is, laten we in het midden. Desalniettemin wordt de negatieve perceptie op die manier wel verder gevoed, wat er samen met de nog steeds te hoge coronacijfers voor kan zorgen dat versoepelingen nog wat langer uitblijven. Per slot van rekening worden zulke knopen niet altijd louter op rationele basis doorgehakt, maar speelt de publieke opinie een belangrijke rol. De voorbeeldfunctie van het voetbal, weet u wel. In dat opzicht werd zowel in Luik als in Brussel geen goede reclame gemaakt.



Standard zal het nu logischerwijs vast niet aandurven om de aanhang op het matje te roepen, wat we in iets mindere mate ook van Anderlecht begrijpen. Al moet een voorzichtige tik op de vingers daar toch kunnen gezien de huidige hoerastemming, een opvallend beeld luttele dagen nadat de druk nog stevig leek toe te nemen. In het voetbal kan het dan ook snel gaan, maar de strijd tegen Covid-19 is er helaas eentje van lange adem. Hopelijk blijven de supporters doorheen het hele land dat beseffen, en is het startsein nu niet gegeven om wekelijks de boel ergens op stelten te zetten. Anders zullen (deels) gevulde stadions jammer genoeg nog lang een utopie vormen.