Arne Decraene
Het heeft niet mogen zijn. Met allicht haar beste ploeg in jaren koesterde Club Brugge hoge ambities in de Europa League, maar op het slechts mogelijke moment sloeg plots Covid-19 toe. Samen met de stugge Oekraïners van Dinamo Kiev bleek het net voldoende om de Blauw-Zwarte machine te ontwrichten. Een fikse domper voor de fiere landskampioen en autoritaire koploper in de Jupiler Pro League, die zo wel eens aan het begin van een gitzwarte week kan staan.
Het groen licht voor Simon Mignolet leek even de voorbode van een rooskleurige avond te zullen worden in Jan Breydel. Nadat een reeds gehavend elftal in Kiev een gunstige 1-1 uitgangspositie wist te veroveren, was de nul houden immers de voornaamste prioriteit om de kwalificatie voor de 1/8 finale in de Europa League veilig te stellen. Vermits in vergelijking met de heenmatch deze keer ook Charles De Ketelaere ontbrak, en Club na het eerdere afhaken van Hans Vanaken en Noa Lang zo dus nog vlug het laatste restje aan creativiteit ontnomen werd, koos de zelf eveneens nog altijd afwezige Philippe Clement daarom logischerwijs voor een enigszins behouden aanpak. Met uitzondering van aanvoerder Ruud Vormer en speerpunt Bas Dost, die de strijd een tiental minuten na rust tot overmaat van ramp moest staken, miste de coach per slot van rekening zijn voltallig middenveld én voorhoede.
DE KLAP TEVEEL
Het plannetje leek lange tijd te werken, want zoals gewoonlijk waren Mignolet en de rest van de ijzeren Brugse verdediging – als enige linie min of meer onaangetast, met alleen Stefano Denswil en Matej Mitrovic in de ziekenboeg – op de afspraak. Voor hun neus speelde ook Éder Balanta een dijk van een partij op de plek van Mats Rits, wat er samen met de noeste arbeid als collectief voor zorgde dat Club uiterst weinig kansen weggaf. Desalniettemin liet het verlies aan kwaliteit zich voorin wél stevig gelden. Zo depanneerde de weliswaar verdienstelijke Eduard Sobol, en nadien de jonge Maxim De Cuyper, op links voor smaakmaker Lang. Thomas Van den Keybus en Nabil Dirar vulden dan weer elk één helft de leegte van Vanaken in. Twee draaischijven die vervangen werden door jonkies en spelers die normaal als back fungeren, meestal dan nog vanuit een reserverol: dan weet je in principe wel hoe laat het is.
Toch was het, net zoals in de vrieskou vorige week, Club dat de bovenhand nam. Het versierde zelfs de beste kansen, eerst met twee kopbalmogelijkheden voor Dost – eenmaal vanuit een stevige houdgreep – en later via Vormer. Zijn gerichte poging strandde echter op een Oekraïens hoofd, een van de vele ‘wat als’-en van de avond. Vlak daarvoor liet ook Youssouph Badji oog in oog met Georgiy Bushchan de 1-0 liggen. De jonge Senegalees loste een dik halfuur voor tijd Dost af, die zich blesseerde toen hij Vormer eerder al eens in schietpositie bracht. Hoewel zijn doublure bijwijlen flarden toonde van zijn talent, en eigenhandig nóg een kans tot scoren afdwong, bleek het de klap teveel. Club hoopt nu dat de schade aan de hamstrings meevalt voor de spits, van wie op korte tijd misschien net iets teveel werd gevraagd. Zijn gewonnen duels, pressing en slimme tikjes werden alvast meteen ten node gemist.
FACTOR FRISHEID
Zonder het aanspeelpunt voorin kreeg Blauw-Zwart het namelijk alsmaar moeilijker om de bal vast te houden en kantelde het spelbeeld, wat allicht tevens met de vermoeidheid te maken had. Vooral dan bij Dirar, niet onlogisch zo zonder ritme. Bovendien kwam de polyvalente flankspeler, die donderdag net 35 kaarsjes uitblies, na de pauze op het middenveld terecht. Van den Keybus bleef omwille van zijn vroege gele kaart immers in de kleedkamer, waarna Ignace Van der Brempt op rechts bevestigde dat hij na De Ketelaere het grootste talent bij Club NXT is. De geschiedenis herhaalde zich trouwens, want vorig jaar kregen CDK en De Cuyper ook al hun kans tegen PSG en Manchester United. Die laatste kon als invaller net als Van den Keybus nu wel niet overtuigen, al viel het duo evenmin echt door de mand. En mogen er gezien de omstandigheden uiteraard nog geen vergaande conclusies worden getrokken.
Dirar, die goede met iets mindere momenten afwisselde, bleef op zijn beurt op lovenswaardige wijze kilometers vreten en verzorgde zo aanvankelijk nog de aansluiting op Badji. Gaandeweg kwam die evenwel toch op een eiland te staan. Club loste zo haar grip op de match, maar had alles wel nog onder controle en leek af te stevenen op de beoogde brilscore. Tot het noodlot opnieuw toesloeg, ditmaal niet in de vorm van corona maar wel via de voet van Vitaliy Buyalskyi. Een naam die ze na zijn eerdere treffer in Kiev niet snel zullen vergeten in Jan Breydel. Hij profiteerde van een onoplettendheid van Dirar en/of Sobol, afhankelijk van de afspraken. Een van hen liet alleszins zijn mannetje lopen, al zijn beide bankzitters natuurlijk niet bepaald op elkaar ingespeeld en vormt dus zeker bij Dirar ongetwijfeld tevens het gebrek aan frisheid een factor. Daarnaast kwam het doelpunt wel gewoon knap tot stand.
TEKORT AAN VUURKRACHT
Toch ligt er, zoals Franky Van der Elst achteraf terecht opmerkte, vaker ruimte in die zone. Zo kwam een van de tegengoals tegen Borussia Dortmund op gelijkaardige wijze tot stand. Direct na de 0-1 werd het tweetal trouwens naar de kant gehaald. Misschien had Rik De Mil, of liever gezegd Clement van thuis op de bank, dus iets vroeger moet ingrijpen. Al is dat achteraf uiteraard gemakkelijk gezegd. Dat recordaankoop David Okereke met haast al zijn concurrenten geveld pas vijf minuten voor tijd tussen de lijnen kwam, lijkt alvast een nieuwe motie van wantrouwen. Voor het overige had Club door de vele afwezigen erg weinig wisselopties om in de schaal te werpen, in tegenstelling tot Kiev waar Mykola Shaparenko snedig inviel. Een team is soms maar zo sterk als haar bank, blijkt zo toch maar weer. Daar beschikten de Bruggelingen, ondanks hun vrij brede kern, dit keer dus niet over voldoende vuurkracht.
Geen schande, want zelfs ploegen van een veel hoger kaliber als pakweg Ajax zouden lijden onder het verlies van liefst vijf potentiële titularissen – waaronder een aantal absolute sterkhouders. Verder mag Dinamo dan wel niet het aantrekkelijkste elftal wezen, toch blijft het een stugge tegenstander die lastig te bekampen valt. Dat mocht AA Gent, met wie de Oekraïners in september nog de vloer aanveegden, aan den lijve ondervinden. Desalniettemin toonde Club zich met een B-elftal over twee wedstrijden de betere, en heerst in Jan Breydel vandaag unaniem het gevoel dat er meer inzat. De inzet, vechtlust en volwassen mentaliteit die Clement thuis ongetwijfeld tevreden stemden ten spijt, kopen ze er echter niets mee. Een extra zure exit van het Europees toneel dus, want op haar waarde werd Blauw-Zwart niet geklopt. Dan nog liever een bolwassing krijgen van een topclub genre PSG of Manchester United.
DREIGEND RAMPSCENARIO
Clement en co hebben weinig tijd om er bij stil te staan, want na het bezoek aan AA Gent van zondag trekt Club alweer naar Standard voor de kwartfinale van de Croky Cup. Afwachten wie allemaal tijdig een negatieve test aflegt én voldoende hersteld is om het tweeluik te beslechten, al klinken de laatste berichten niet bepaald hoopgevend. Na twee maanden op een wolk, met 11 zeges en één draw in 12 matchen, moet de autoritaire koploper zo plots vrezen voor een rampscenario. Zeker indien ook Dost, rond wie de stemming eveneens vrij onheilspellend is, een tijdje aan de kant staat. Vooral in de jacht op de gelijkmaker werd hij donderdag reeds fel gemist. Zonder haar creatieve krachten, en met teveel groentjes en spelers op zoek naar hun tweede adem op het veld, moest Club in allerhaast een beroep doen op de lange bal. Sowieso niet het geliefkoosde spel, laat staan wanneer de targetman ontbreekt.
Ook diens ervaring kon de landskampioen prima gebruiken. Mede door enkele ongelukkig keuzes van Badji, die het leer telkens te gretig tot bij Bushchan verlengde, geraakte het slotoffensief namelijk nooit echt op toerental. Ondanks het geloof in zijn doublure wordt Dost sinds zijn komst in januari dan ook niet louter omwille van zijn zes – vaak belangrijke – goals en één assist in 11 optredens de missing link genoemd. Club verloor zo niet alleen van Kiev, waarmee het haar Europese droom en al wat daaraan gelinkt is in rook zag opgaan, maar tevens haar momentum én mogelijk dus een zoveelste sleutelpion. Van een dramatische avond gesproken, en dat op wat net een van de vele recente hoogdagen in het clubbestaan moest worden. Al kan er gezien de omstandigheden daarvoor dus niemand met de vinger worden gewezen. Brute pech op zowat de slechtst mogelijke timing: anders kan je het niet benoemen.
WET VAN MURPHY
Of toch: de wet van Murphy, vermits Clement niet lang geleden nog de fitheid van zijn kern de hemel in prees. Nu zijn de steile ambities van voorzitter Bart Verhaeghe en co in Europa dus uitgerekend door zulke externe factoren uiteengespat, en moeten de Bruggelingen ineens vooral duimen dat er snel beterschap volgt. Stel je tenslotte maar eens voor dat Club straks ook in de beker gewipt wordt, en zo haar hoop op een eerste dubbel sinds 1996 – meteen ook de laatste in België – mag opbergen. Van drie fronten naar slechts eentje: het zou zomaar kunnen. De voorbije weken raasde Blauw-Zwart als een pletwals over de concurrentie heen, maar de strijd tegen Covid-19 kan het niet winnen. Zeker niet zonder Dost, die wel nog present tekende in de eenvoudige zege tegen OH Leuven van afgelopen maandag. Toen leek het even nog alsof zelfs het coronavirus de stoomtrein uit Jan Breydel niet klein kon krijgen.
In de competitie telt Club gelukkig nog een ruime voorsprong, waardoor averij in Gent geeneens een catastrofe zou betekenen. Hoewel we af leken te stevenen op een weinig spannende ontknoping, is het zeker in bijzondere tijden als deze toch nog lang geen tijd om victorie te kraaien. Dat lesje hebben ze in Westkapelle intussen vast wel geleerd. Ondanks de negatieve impact op de Belgische coëfficiënt, haalt kalendermaker Nils Van Brantegem trouwens alvast opgelucht adem. Door de uitschakeling in Europa komen de play-offs nu zelfs bij verdere problemen wellicht niet in het gedrang. De nochtans felle tegenstanders van het format in Brugge zal het momenteel daarentegen allemaal worst wezen. Zij likken hun wonden na de kater van Kiev, mijmerend over wat kon zijn. En met één oog alweer bang op de nabije toekomst gericht. Je weet immers maar nooit of die dekselse Murphy nog om de hoek loert.
LEES OOK: Patrick Goots voorspelt: droomscenario Antwerp in 2026?
