Arne Decraene
Met dank aan Brandon Mechele. Club Brugge stond met vijf afwezigen voor een aartsmoeilijke taak in Kiev, maar graaide dankzij het doelpunt van de rots in de branding achterin toch een gunstige 1-1 uitgangspositie mee uit Oekraïne. Donderdag in Jan Breydel zijn Noa Lang en Hans Vanaken wellicht nog steeds niet van de partij, en is het dan ook vooral aan de Blauw-Zwarte verdediging om dat voordeel te verzilveren. Alle ogen opnieuw op Mechele gericht dus, al staat toch vooral diens partner centraal in de defensie Odilon Kossounou vol in de kijker.
Terwijl de meeste coaches daar steevast op zoek gaan naar een complementair duo, met één linkspoot, hakte Philippe Clement eind november reeds een opvallende knoop door. Waar ze voordien nog als concurrenten min of meer met elkaar in balans lagen, vormen Mechele en Kossounou sinds het 0-0 gelijkspel in Moeskroen – met uitzondering van de nederlaag tegen AA Gent voorlopig meteen ook het laatste puntenverlies in de campagne – immers een rechtsbenige tandem voor de neus van Simon Mignolet. Deels ingegeven door omstandigheden, uiteraard. Zo ontbraken destijds Federico Ricca én Simon Deli, die voordien bovendien niet bepaald in goede vorm verkeerde.
TANDEM MET MECHELE
Uitgerekend in de Slag om Vlaanderen, toen Club dus voor het laatst zijn meerdere moest erkennen in eigen land, stond de ervaren Ivoriaan wel nog eens aan de aftrap. Zijn jongere landgenoot schoof toen namelijk een rij door naar het middenveld, waardoor Deli naast Mechele kwam te staan. Intussen had Clement per slot van rekening definitief de switch gemaakt van een 3-5-2 naar een 4-3-3. Een klassieke achterhoede met vier, waarin de nood aan een linksbenige centrumverdediger net iets minder hoog is. Vermits de sterkhouder van vorig seizoen andermaal teleurstelde, was het dan ook einde verhaal. Sindsdien verscheen Deli niet meer tussen de lijnen, in januari volgde een terugkeer naar Slavia Praag.
Met oude bekende Stefano Denswil haalde Vincent Mannaert wel een vervanger in huis. Geen motie van wantrouwen richting Mechele of Kossounou weliswaar, want de Nederlander moet het tot dusver vooral stellen met minuten als linksachter. Aan het vaste tweetal tussen hem en Clinton Mata in wordt daarentegen niet geraakt. Vooreerst knap van Mechele, die als titularis aan het seizoen begon maar na een coronabesmetting en enkele foutjes even uit beeld verdween. Het boegbeeld bleef zo zelfs in vier van de zes duels in de groepsfase van de Champions League aan de bank gekluisterd. De voorbije maanden is hij evenwel weer incontournable, met zijn goals tegen Genk, Cercle en Kiev als exponenten.
SNELSTE IN WESTKAPELLE
Eerder dolf Mechele dus echter het onderspit tegen Kossounou. Die profiteerde vanaf speeldag vijf optimaal van de positieve test van zijn rechtstreekse concurrent in de toenmalige driemansdefensie. Behalve in Sint-Petersburg, toen Kossou zelf besmet bleek, mocht hij op het kampioenenbal tenslotte wél telkens de 90 minuten volmaken. Ook in de competitie ontpopte de jeugdige Ivoriaan zich tot een onbetwiste basispion, geleidelijk aan in tandem met Mechele. Een succesformule, want sindsdien hield Blauw-Zwart in zeven van haar 13 competitiematchen de nul en slikte het slechts zeven tegentreffers. Net als vorig jaar huisvest Jan Breydel op die manier met voorsprong de beste verdediging van het land.
Een belangrijk aandeel is daarbij natuurlijk weggelegd voor routiniers als Mignolet, Mechele, Mata en Mats Rits, spelers wiens waarde op het veld niet in verhouding staat tot die op de transfermarkt. Dat is voor Kossounou allicht wél het geval. Op pas 20-jarige leeftijd vormt hij de vreemde eend in de bijt in de ervaren afweer van de landskampioen, maar uit zijn prestaties valt dat niet af te leiden. Vorig seizoen maakte de ruwe diamant bijwijlen reeds indruk met zijn fysieke kwaliteiten, een zeldzame fix van lengte, kracht en snelheid. Vandaag oogt hij nóg imposanter, en bleek hij een tijdje geleden bij een test in Westkapelle zelfs de snelste van het pak in de Brugse kern. Straf voor iemand van zijn postuur.
VERTROUWEN À VOLONTÉ
Daarnaast zette Kossounou ook in andere aspecten van het spelletje forse stappen voorwaarts. Waar hij vorig jaar al veel rust en zelfvertrouwen uitstraalde, spat de sereniteit en flair er nu helemaal vanaf. Uiteraard maakt de jonkie af en toe wel nog foutjes. Zo blijft zijn lange passing een werkpunt, net zoals het verdedigen op voorzetten vanaf de flanken – waarbij hij iets te vaak zijn mannetje voor zich duldt – en zijn positiespel in het algemeen af en toe wat te wensen overlaat. Toch kan van Kossounou niet gezegd worden dat hij een zwakke schakel in de opbouw vormt, of te vaak niet bij de les is. Integendeel zelfs: de sterke beer beschikt over alsmaar betere voetjes en legt enorm veel maturiteit aan de dag.
Clement durfde het daarom vorig jaar reeds aan om hem in Parijs tegen niemand minder dan Kylian Mbappé voor de leeuwen te werpen. Met succes, hoewel een wat mindere dag tegen Didier Lamkel Zé nadien even een vormdip inluidde. Desalniettemin geeft het aan hoezeer men in Jan Breydel gelooft in de capaciteiten van Kossounou, wat eigenlijk al duidelijk was van bij de start. Na amper negen duels bij Hammarby, dat de Ivoriaan pas een halfjaar eerder uit zijn thuisland had weggeplukt, telde Club in de zomer van 2019 immers bijna vier miljoen neer om de groeibriljant van Zweden naar België te halen. Ter vergelijking: diezelfde mercato werd voor Deli ongeveer anderhalf miljoen minder betaald.
BETER DAN MBEMBA
Een dure gok dus voor een tiener die zijn strepen nauwelijks had verdiend, al stond Kossounou in het wereldje dan wel al geboekstaafd als aanstormend talent. Verwachtingen die hij tot hiertoe volledig inlost, met als gevolg dat Blauw-Zwart zijn contract in januari na dik 30 optredens al openbrak tot 2024. De koploper in de Jupiler Pro League beseft dus maar al te goed dat het goud in handen heeft en blijft kort op de bal spelen. Dat is nodig ook, want opnieuw wekt Kossounou – sinds zijn debuut tegen de Rode Duivels tevens vaste waarde bij Ivoorkust – al snel interesse. Naar verluidt hebben zelfs niet enkel de topclubs uit Milaan, maar ook diverse teams uit andere grote competities de youngster op het oog.
Gezien zijn unieke mix van kwaliteiten op zulk een prille leeftijd, zowel op fysiek, voetballend als mentaal vlak, én polyvalentie – Kossounou trekt zich eveneens op de 'zes' of zelfs als rechtsachter uit de slag – komt die interesse alvast niet uit de lucht gevallen. Zeker omdat de JPL een reputatie geniet als tussenstap voor topverdedigers, zoals Kalidou Koulibaly of Chancel Mbemba. Die laatste leverde Anderlecht destijds 12 miljoen op, waarmee hij Daniel Van Buyten en Vincent Kompany voorgaat als duurste verdediger ooit uit onze competitie. Een prijskaartje dat Kossounou vermoedelijk ruimschoots zal overtreffen. Wie weet komende zomer al, hoewel Club hem graag nog een jaar langer zal houden.
CASINO KOUSSOUNOU
Voor acht miljoen, de schatting die het gerenommeerde Transfermarkt momenteel op zijn hoofd kleeft maar ongetwijfeld nog de lucht inschiet, zal het goudhaantje alleszins niet mogen vertrekken. Wie weet benadert hij zelfs het clubrecord van Wesley Moraes, al lijkt 25 miljoen wel érg hoog gemikt voor een verdediger. Dan zijn Lang en Charles De Ketelaere wellicht beter geschikt om dat plafond te verleggen. Desalniettemin mogen Mannaert en co wel degelijk rekenen op de jackpot voor Kossounou, die zich reeds kon meten met kleppers als Mbappé en Erling Haaland, wekelijks tot de uitblinkers behoort en nog tal van progressiemarge bezit. Met zijn lef, charisma, klasse en onvervalste kwaliteit kan hij zo wel eens hoge toppen kan scheren in zijn carrière. De trip naar het Zweedse casino dik anderhalf jaar geleden pakte dus alvast uitstekend uit voor Blauw-Zwart. Nu alleen nog het geschikte moment om in te cashen uitkiezen.
LEES OOK: Hoogspanning in Genk: Fink beantwoordt ontslag-vragen
