Arne Decraene
Anderlecht publiceerde zopas haar jaarrekening, waarin de financieel precaire toestand van de recordkampioen nogmaals wordt bevestigd. Die beperkte middelen laten zich ook voelen op de transfermarkt, waar sportief directeur Peter Verbeke moet roeien met de riemen die hij heeft. Toch vindt Vincent Kompany dat hij over de meest talentvolle ploeg van het land beschikt. Wij nemen de proef op de som.
En of er op een week tijd veel kan veranderen. Eind januari geraakte Anderlecht tegen AA Gent niet verder dan een 0-0 gelijkspel, waardoor het achterbleef met een vijf op 18 en slechts één veldgoal in zes matchen. Op de persconferentie nadien nam een zowaar zichtbaar zenuwachtige Kompany plaats naast Hein Vanhaezebrouck om de situatie van Paars-Wit te bespreken. Een eerste vraag of het spelpeil van de Brusselaars op dat moment niet 'Anderlecht-onwaardig' was, werd eenvoudig weggelachen. Vervolgens wees de coach vooral op het falen van de concurrentie. Een beetje als een kind met een slecht rapport die zegt dat de overige leerlingen in de klas qua puntenoogst niet veel beter deden.
TALENT IN ANDERLECHT
Spoel door naar 7 februari. Vier dagen na de bekerzege tegen Club Luik rekent Anderlecht gemakkelijk af met een teleurstellend KRC Genk. De jonge garde van Kompany verdient net als de trainer zelf heel wat credits voor de bleke prestatie van hun rechtstreekse concurrent voor dat cruciale PO I-ticket, met een stevige pressing, bijwijlen flukse combinaties en uitstekend middenveld. De coach zakt dit keer dan ook erg goedgemutst af naar zijn persbabbel, waar hij even keuvelt met het aanwezige journaille vooraleer over te gaan tot de orde van de dag. Geïnspireerd door de sterke vertoning van zijn troepen laat Kompany zich daarbij plots opnieuw verleiden tot toch boude superlatieven. Niet voor het eerst roemt het Paars-Witte clubicoon zijn jeugdige kern immers als "de meest talentvolle ploeg in België".
"Maar er is nog een verschil tussen talent en kwaliteit. Dat heb ik al vaak genoeg uitgelegd", voegt hij er nog aan toe. Daarmee doelt Kompany natuurlijk op het feit dat zijn vele jonkies over nog flink wat progressiemarge beschikken, wat niet te ontkennen valt. Toch lijkt het wat kort door de bocht om elke tiener, of in sommige gevallen zelfs al iets oudere pionnen, meteen als een toptalent te bestempelen. Zo staat een vroeg debuut in het Lotto Park bijvoorbeeld niet garant voor een grootse toekomst, zelfs niet indien de intrinsieke kwaliteit effectief aanwezig is. Vraag dat maar aan Anthony Vanden Borre, wiens derde passage in de hoofdstad er bijna opzit. Uiteindelijk scheerde hij doorheen zijn loopbaan wel nog hoge toppen, maar het maximale wist het eeuwige enfant terrible er toch nooit uit te halen.
KWALITEIT & KWANTITEIT
Talloze anderen, zoals Dodi Lukebakio, Jordan Lukaku, Vadis Odjidja, Jonathan Legaer, Roland Lamah, Maarten Martens, Tom Soetaers en Walter Baseggio, mogen (tot dusver) eveneens terugblikken op een meer dan geslaagde carrière. De nog niet zolang geleden vertrokken Sebastiaan Bornauw, Alexis Saelemaekers en Jérémy Doku draaien dan weer allen knap mee in de Bundesliga, Serie A en Ligue 1. Zij schopten het allemaal ook tot Rode Duivel, wat (nog) niet gezegd kan worden van pakweg Nathan Kabasele, Aaron Leya Iseka, Andy Kawaya, Ziguy Badibanga of zelfs Samuel Bastien. Om nog te zwijgen over toppers van weleer als Yasin Karaca, Olivier Mukendi, Chris De Witte, Kurt Van De Paar en Daniel Calvo, of in een recenter verleden nog Jorn Vancamp, Hotman El Kababri en allicht ook Thierry Lutonda.
Hij wordt momenteel verhuurd aan RKC, terwijl Antoine Colassin bij Zulte Waregem werd gestald. Niet dat ze daarom afgeschreven zijn, maar vaak toch een teken aan de wand. Dat alles om maar te stellen dat lang niet iedereen die in zijn tienerjaren debuteert bij Anderlecht, wat voor ieder van de bovenstaande namen opgaat, voorbestemd is om zomaar de volgende Romelu Lukaku, Youri Tielemans, Dennis Praet, Leander Dendoncker of Kompany zelf te worden. Afwachten of Yari Verschaeren, Sambi Lokonga, Anouar Ait El Hadj, Francis Amuzu, Hannes Delcroix, Killian Sardella, Marco Kana, Lucas Lissens of Mario Stroeykens daar wel in slaagt. De instroom vanuit Neerpede is alvast groter dan ooit: negen van de 42 Belgen die voor hun twintigste verjaardag voor het eerst aan de bak kwamen, zitten vandaag in de A-kern.
DE CLAIM VAN KOMPANY
In de traditie van bijvoorbeeld Chancel Mbemba, Alin Stoica, Celestine Babayaro en vele anderen in het verleden, krijgen zij tevens het gezelschap van enkele buitenlandse beloften. We denken dan aan Kristian Arnstad, maar in zekere zin ook aan Lukas Nmecha, Paul Mukairu, Jacob Bruun Larsen en zelfs Majeed Ashimeru. Samen met de wat meer ervaren Matt Miazga en Abdoulay Diaby vormen zij een uitgebreid huurlingenlegioen, net zoals het trekken van de kaart van jeugd een deels gedwongen keuze omwille van het uiterst beperkte transferbudget. Tussen de palen, op de backs en op het middenveld zorgen Hendrik Van Crombrugge, Timon Wellenreuther, Kemar Lawrence, Michael Murillo, Bogdan Mykhaylichenko, Adrien Trebel en Josh Cullen tot slot voor nog enige standvastigheid in de selectie.
Wanneer Kompany het heeft over de meest talentvolle ploeg in België, bedoelt hij dus echter vooral de groeimarge van zijn zelfverklaarde 'kinderopvang'. Per slot van rekening telt Anderlecht momenteel 19 punten achterstand op Club Brugge, de autoritaire leider die de toon zet in onze competitie en aan wie we zijn claim daarom moeten toetsen. Over de huidige machtsverhoudingen bestaat dus alvast geen twijfel, maar behoort de toekomst echt aan de rivaal uit Brussel toe? Het lijkt toch nog maar de vraag. Met Charles De Ketelaere (19), Youssouph Badji (19) Odilon Kossounou (20) en Noa Lang (21) telt Blauw-Zwart om te beginnen zelf een aantal prima jonkies in of op het randje van het basiselftal, die bovendien al meer bewezen hebben dan het merendeel van hun generatiegenoten bij Paars-Wit.
NEERPEDE VS WESTKAPELLE
Daarnaast is er de alsmaar vlottere doorstroming vanuit Club NXT. Zo kregen Ignace Van der Brempt, Maxim De Cuyper en Thomas Van den Keybus reeds hun kans van Philippe Clement, en lijkt is nog meer jong geweld op komst in Westkapelle. Hun kwaliteiten blijven voorlopig lastig in te schatten, maar er zomaar vanuit gaan dat zij allen moeten onderdoen voor hun tegenhangers uit Neerpede – zoals Sardella, Lissens of Stroeykens – kunnen we evenmin. Zeker omdat het in Jan Breydel tegenwoordig moeilijker is om een plekje af te dwingen. Daarnaast is talent niet exclusief voorbehouden voor de jeugd. Durft er iemand beweren dat Sardella ooit beter wordt dan Clinton Mata? Nmecha het verder schopt dan Bas Dost? De jonge Bart Verbruggen op een dag het niveau van Simon Mignolet overstijgt?
De discussie beperkt zich dus niet louter tot Kossounou versus Delcroix, Lang tegen Mukairu, David Okereke tegen Amuzu of De Ketelaere versus Verschaeren, een strijd die Club vaak zou winnen, noch over de beloften in de schaduw – waar Anderlecht wellicht in het voordeel is. Zo kon El Hadj ook ons bekoren, maar of hij meer zal bereiken dan Hans Vanaken? Hetzelfde geldt voor Lokonga ten opzichte van Ruud Vormer, meer dan Mats Rits zijn Brugse tegenhanger. Tenslotte speelt Lokonga beter náást dan áls een controleur, en lijkt hij daarom trouwens evenmin een geschikte vervanger voor Axel Witsel bij de Rode Duivels. Hoe dan ook zit de middenvelder ondanks zijn evidente klasse nu aan twee goals en zes assists in 61 optredens. Een peulschil tegenover Vormer zijn 55 en 83 stuks in 299 wedstrijden.
BOEMERANG IN BEKER?
Uiteraard kunnen we Kompany zijn redenering ergens volgen, en snappen we ook dat hij zijn jeugdige kleedkamer moed wil inpompen. Bovendien is er daar inderdaad heel wat talent aanwezig, zowel van eigen kweek als in de vorm van huurlingen. Die laatste groep vertegenwoordigt samen overigens een marktwaarde van ruim 25 miljoen, ofwel bijna één derde van de totale waarde van de kern. Met meer dan 86 miljoen moet Anderlecht daar behalve uitschieter Club Brugge enkel Genk laten voorgaan. Geen wonder dat Kompany niet klaagt over de financiële situatie. De uitdagingen ten spijt hoort deze groep op basis van de cijfers namelijk wel gewoon thuis in de top vier, en zijn er in die zin dus weinig excuses. Net als vorig seizoen, toen Paars-Wit met een nochtans historische loonlast achtste eindigde.
Met een knappe prestatie tegen een directe concurrent kwam dat nu ook op het veld tot uiting. Logisch dus dat Kompany achteraf glunderde tot achter zijn oren, alleen lijkt hij in zijn enthousiasme misschien toch net iets te overdrijven. Precies wat de coach in La Tribune aan de pers verweet, zowel na winst als na verlies. Met overschot van gelijk, als u het ons vraagt, waarom het net zo jammer is dat hij zich er nu nogmaals zelf aan laat vangen. Voetjes op de grond, verder werken en hopen dat de goede weg eindelijk echt is ingeslagen lijkt een beter devies. Anders kan straks tegen Union of zondag tegen Cercle wel eens de zoveelste boemerang in het zicht vliegen. De non-matchen tegen Moeskroen en AA Gent, toen Verbeke na enkele partijen waarin de Brusselaars zichzelf te weinig beloonden vlak voordien nog de terugkeer van het Anderlechtiaans voetbal aankondigde, liggen alvast nog vers in ons geheugen.
LEES OOK: Eén zware terugval bij Anderlecht: basisplaats in gevaar
