He's back, bitches. Nabil Dirar, het voormalig probleemkind van Club Brugge is terug gearriveerd op Jan Breydel. Toch valt Dirar vandaag niet te vergelijken met de rebel die Club in 2012 noodgedwongen moest verlaten. Op mentaal en sportief vlak. Enter Nabil Dirar, versie 2.0.
PROFETISCHE DIRAR
Op het WK 2018 sprak Sporza met Nabil Dirar. “Op een dag hoop ik mijn carrière te beëindigen in België. Dat is zeker. Pas wanneer ik 40 ben? Nee nee, veel vroeger. Op mijn veertigste ben ik al terug in Marokko.” Nabil Dirar is een man van zijn woord. Vandaag is de 34-jarige Marokkaan terug bij Club Brugge, de club die hij in 2012 verliet voor AS Monaco. In zowat elke transferperiode werd Dirar door de buitenlandse roddelpers gelinkt aan een terugkeer naar het Jan Breydelstadion. Maar naarmate de tijd vorderde, en gezien de toenemende leeftijd van Dirar, nam de kans op een Brugse rentree steeds meer af.
Pas in januari 2021 zat er dan toch enige vorm van waarheid in deze berichten: vorige zaterdag maakte Club Brugge bekend dat Nabil Dirar tot aan het eind van dit seizoen wordt gehuurd van Fenerbahçe. Mét een aankoopoptie. De cirkel daarmee lijkt rond te zijn voor de 36-voudige Marokkaanse international. Op zijn leeftijd vertegenwoordigt Dirar allerminst een grote restwaarde, maar anderzijds kan hij op zijn manier wel een grote en directe impact maken op het Brugse team van Philippe Clement. In de voorbije jaren bij AS Monaco en Fenerbahçe werd de Marokkaan namelijk omgevormd van flankaanvaller tot offensieve flankverdediger. Daarnaast brengt Dirar heel wat Europese ervaring mee naar Club Brugge.
OVERAL HEIBEL MET DIRAR
Bij Club Brugge zal de achterban alvast gemengde gevoelens hebben bij de transfer van Nabil Dirar. De fans zijn namelijk de vele streken van de Marokkaan niet vergeten tijdens zijn eerste periode op Jan Breydel. Dirar werd door coach Adrie Koster en het clubbestuur toen maar liefst vier keer naar de B-kern gestuurd. De flankaanvaller was destijds één van de beste Brugse spelers, maar zijn akkefietjes waren niet op één hand bij te houden. Hij haalde in de media openlijk uit naar zijn ploegmaats, miste trainingen, spuwde naar tegenstanders, maakte op het veld ruzie met Vadis Odjidja-Ofoe en Ivan Perisic … Kortom, Dirar maakte zich helemaal onmogelijk bij Club Brugge. AS Monaco deed de West-Vlaming een groot plezier door Nabil Dirar uit de Brugse handen te nemen, en de Monegasken telden zelfs nog zes miljoen euro voor hem neer. Merci et adieu.
In Frankrijk werd Dirar een belangrijke figuur in de wederopstanding van Monaco, dat vanuit de Ligue 2 promoveerde, kampioen speelde in de Ligue 1 én de halve finales van de Champions League haalde. In het Prinsdom was zijn professioneel gedrag ook steeds onberispelijk. Op één uitzondering na althans. In 2016 uitte Dirar in de match tegen OGC Nice zijn ongenoegen aan scheidsrechter Tony Chapron nadat de ref hem een rode kaart toeschoof. Dirar ging neus aan neus staan met Chapron en die actie leverde Dirar uiteindelijk een schorsing op van 8 competitiewedstrijden. Een oude vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken.
Na zijn Franse passage bij AS Monaco trok Nabil Dirar vervolgens naar Fenerbahce, wat voor hem toen een echte buitenkans was. In Turkije voelde Dirar zich kiplekker en hij was er – op het huidige seizoen na – steeds een basisspeler. Maar toch herviel Dirar in Istanbul in zijn oude gewoontes. In 2018 werd hij, samen met zijn ploegmaats Volkan Demirel en Aatif Chahechouhe, door Fenerbahce wegens disciplinaire redenen voor een onbepaalde periode geschorst. In totaal werd Dirar toen 85 dagen oftewel 14 competitiewedstrijden op non-actief gezet. De echte reden voor deze maatregel werd nooit bekendgemaakt, maar volgens lokale media was deze straf vooral gewenst door toenmalig coach Philip Cocu.
EEN ANDERE NABIL DIRAR
't Is ondertussen al een hele poos geleden dat Nabil Dirar nog disciplinair geschorst werd bij Fenerbahçe. En dat zou alvast geen toeval zijn. Dankzij zijn buitenlandse ervaringen won de Marokkaan duidelijk aan maturiteit en hij werd in de voorbije jaren opvallend volwassener. Diezelfde evolutie maakte Dirar door op het veld. In Frankrijk en Turkije werd hij namelijk succesvol omgeschoold van flankaanvaller naar flankverdediger: van creatieve frivoliteit naar stabiliteit en betrouwbaarheid.
De voetballer Nabil Dirar anno 2021 kan dan ook onmogelijk nog vergeleken worden met de flankaanvaller die tussen 2008 en 2012 dribbelde en dartelde in het Jan Breydelstadion. Zijn speelstijl werd behoudender maar ook zijn fysieke présence is van een ander niveau. Vandaag is Nabil Dirar een echte atleet. Gespierd en breed. “Het moet niet méér worden, anders zal zijn wendbaarheid afnemen”, gaf Philippe Clement dinsdag daarover mee tijdens de persconferentie voor het bekerduel tegen Olsa Brakel.
Zijn uiterlijke fysieke metamorfose is indrukwekkend om zien, maar conditioneel is Nabil Dirar nog niet 100 procent top. Da's ook logisch gezien hij op 25 juli 2020 zijn laatste wedstrijd speelde, toen maakte Dirar tegen Rizespor de negentig minuten vol. Maar daarna kwam hij geen enkel keer in actie. Toch baart dat geen zorgen bij Philippe Clement. “De tests van Nabil waren heel goed. Je ziet dat hij de voorbije maanden goed getraind heeft, zich goed verzorgd heeft ook. Zijn vetpercentage is 6,6 – da's top. En zijn conditie is beter dan die van sommige jongens die hier in het verleden tekenden, ook al speelden zij wel nog bij hun vorige club.”
DE ROL VAN DIRAR
Op het gebied van volwassenheid en fysiek zette Nabil Dirar in de voorbije jaren grote stappen voorwaarts. Maar hoe zit het nu precies met zijn sportief niveau en zijn pure voetballende kwaliteiten? Club Brugge haalde Dirar vooral aan boord om een back-up te worden van rechtsachter Clinton Mata, want op die positie heeft Blauw-Zwart geen adequate wisselmogelijkheden. Volgens La Dernière Heure was Dirar dan ook geen absolute prioriteit op Jan Breydel, maar wel een welgekomen extra optie in de breedte. Een basisplaats zal er dus wellicht niet meteen inzitten voor hem, maar anderzijds kan Dirar ook op de linksachter worden uitgespeeld. En da's dan weer een groot gevaar voor Eduard Sobol, de Oekraïner die toch wel te licht uitvalt voor Club Brugge.
Vorig seizoen behoorde Nabil Dirar tot de betere rechter flankverdedigers in de Turkse Super Lig, waarbij vooral zijn offensieve impulsen een grote meerwaarde waren voor Fenerbahçe. Toen verdeelde Dirar zijn intensiteit evenredig op het offensieve en defensieve gebied, waardoor hij op beide vlakken goed aanwezig was. Dirar legde in zijn algemene acties maar liefst 72 procent efficiëntie aan de dag, dat is bijvoorbeeld 5 procent meer dan Clinton Mata vandaag bij Club Brugge. Maar de Angolese rechtsback verricht wel veel meer werk dan Nabil Dirar vorig seizoen bij Fenerbahçe. Zo telt Mata veel meer offensieve en defensieve acties, waarbij zijn desbetreffende efficiëntie vandaag ook nog een pak hoger ligt dan die van Dirar vorig seizoen.
Qua volume en kwaliteit is het dan ook erg logisch dat Nabil Dirar vooral gezien wordt als een back-up van Clinton Mata. Dat neemt echter niet weg dat de Marokkaan voor een frisse wind kan zorgen tijdens de afwezigheid van Mata. Maar op de lange termijn zal Dirar wellicht geen aanspraak maken op een vaste basisplek, die is en wordt nog steeds weggelegd voor Mata. Al zal de komst van Dirar toch voor een bepaalde opluchting zorgen bij de Angolees en de sportieve staff. Een rustperiode kan namelijk wonderen doen, dat kan Hans Vanaken bijvoorbeeld getuigen. Of hoe de beperkte investering in de transfer van Dirar toch een uitstekende zet kan zijn voor Club Brugge.
