Claudio Reulens
In februari 2011 werd Bart Verhaeghe de voorzitter van Club Brugge - in 2012 werd hij meerderheidsaandeelhouder - en in maart haalde hij Vincent Mannaert naar het Jan Breydelstadion. Ze vieren in 2021 dus hun tiende verjaardag bij Blauw-Zwart en Voetbalnieuws sprak met enkele ex-werknemers over het succesvolle duo.
Verhaeghe begon zeer ongeduldig en ging als een bulldozer doorheen Club Brugge. Een fout die veel ondernemers maken in het voetbal, nietwaar Marc Coucke? Voetbal is een heel andere soort bedrijfsvorm, waar er geen controle is het over het eindproduct. Dat zorgt voor ongeduld. Er kwamen tientallen personeelswissels, er waren de linietrainers, ex-spelers die terug naar de club werden gehaald voor bepaalde functies, een groot trainersverloop, verschillende sportief verantwoordelijken… Het was geen succes.
MPH bezorgde Club eindelijk weer prijzen.
Preud'homme zorgt voor de ommekeer
De eerste vier à vijf jaren waren hard en Club Brugge zag af. Anderlecht werd in die jaren drie keer op rij kampioen en het verschil was bijzonder groot. Was Verhaeghe wel de juiste man? Verhaeghe zorgde met de komst van Michel Preud'homme echter voor de ommekeer. Hij bezorgde Club in 2015 voor het eerst in acht jaar nog eens een prijs en won de Beker van België. Een seizoen later volgde dan eindelijk de landstitel, na elf zeer lange jaren. De trein was vertrokken.
Vijf jaar na zijn intrede pakte Verhaeghe dus de titel. Nadien was Club heer en meester in België. De prijzenkast van het duo Mannaert/Verhaeghe groeide en met drie landstitels, één Beker van België en twee supercups werd die de afgelopen vijf jaar goed gevuld. Club is vandaag de beste club in België én ook de rijkste. Vooral dat laatste is straf, want sinds jaar en dag was Anderlecht dit. Dàt is de grootste prestatie van Verhaeghe en Mannaert.
Ze maakten van de Bruggelingen een modern bedrijf en waren op dat vlak innovators in België. De rest hinkt achterop en een nieuw stadion, nadat er ook een prachtig oefencomplex kwam, moet de volgende stap richting verdere groei worden.
Garrido kwam onder de indruk van Verhaeghe.
De passie van Verhaeghe
De beginjaren waren echter bijzonder moeilijk en Juan Carlos Garrido was van 15 november 2012 tot 19 september 2013 coach. Hij houdt goede herinneringen over aan Verhaeghe. "Bart was iemand die met veel passie over Club Brugge sprak. Ik heb nooit meer zo een passionele voorzitter gehad in mijn carrière. Dat was al zo vanaf de eerste keer ik hem ontmoette. Club Brugge is zijn kind en het is vooral die passie voor de club die mij is bijgebleven. Het was altijd de bedoeling van hem om Club Brugge weer naar de top te loodsen. Hij was zeer ambitieus en voor mij is het geen verrassing dat Club het momenteel zo goed doet."
Arnar Gretarsson werd in januari 2013 sportief directeur van Club. Mannaert was de algemene baas, maar de IJslander werd in augustus 2014 aan de kant gezet. Toch kwam hij onder de indruk van Verhaeghe en Mannaert. "Ik heb er van genoten om met Bart en Vincent te werken. Ik had een goede band met hen toen ik in Brugge werkte. Ze zijn beiden veeleisend en werken keihard om van Club Brugge de beste club in België te maken, en ze verwachten dit dan ook van hun werknemers. Het was niet altijd makkelijk, maar ik leerde veel van hen. Bovendien deed ik het graag, want voetbal is mijn grote passie."
Mannaert en Verhaeghe maakten van Club een machine.
Club Brugge kende dus moeilijke jaren, die Garrido en Gretarsson meemaakten. Toch vonden ze dat beiden op de goede weg zaten met Blauw-Zwart, wat later ook bleek. Garrido deed het niet onaardig bij Club, maar werd het slachtoffer van de mogelijkheid om Preud’homme te halen.
"Toen ik naar Club Brugge kwam, had ik de ambitie om Europees weer succes te boeken. Zoals in de tijd van Ernst Happel. Als je ziet welk werk de voorzitter in tien jaar heeft geleverd inzake samenstelling van de ploeg, de accommodatie, de jeugdopleiding… Club Brugge is een club met bijzonder veel potentieel. Verhaeghe is op weg om zijn droom waar te maken met Blauw-Zwart. Ik vind het jammer dat ik er maar één jaar aan de slag was, de echte reden voor mijn vertrek ken ik niet. Ik denk dat de aanwezigheid van Arnar Gretarsson toen niet goed was voor mij. Toch kijk ik met plezier terug op mijn periode in Brugge en ik kom er nog altijd zeer graag terug. Het contact met de fans is goed en het Jan Breydelstadion blijft mijn favoriete stadion. De sfeer was er geweldig", vertelt Garrido ons vanuit Valencia.
Gretarsson leerde veel van Verhaeghe.
Grote ambities
De Spaanse coach komt nog regelmatig terug naar België en wil er ooit nog aan de slag gaan als trainer. Net als Garrido was Gretarsson er ook van overtuigd dat Club weer naar de top ging gaan. "Ik ben niet verrast dat Club tien jaar later zo ver staat. Toen ik er in januari 2013 arriveerde hadden ze al heel wat professionalisme in verschillende departementen geïnjecteerd. De visie was duidelijk en de boodschap voor elke werknemer was: 'Maak van Club Brugge de beste club in België'. Voor mij was het duidelijk dat dit op een dag ging gebeuren, maar het was enkel afwachten wanneer dat het geval zou zijn."
Garrido, die zich aanbood bij Standard, liet al weten graag terug te willen keren naar België. Gretarsson, die als coach aan de slag was bij Roeselare, wil ook graag terug. "Het gaat me momenteel zeer goed. Sinds afgelopen zomer ben ik hoofdtrainer bij KA Akureyri in IJsland. Of ik ooit wil terugkeren naar België? Natuurlijk, ik heb zeker interesse als zich de juiste opportuniteit aandient. Met mijn familie woonde ik altijd graag in België, dus een terugkeer zou zeker geen probleem zijn voor ons", besluit hij.
Claudio Reulens
LEES OOK: HVH voorspelt Anderlecht-jackpot: “Beter dan Forbs”
