Nu of nooit. Indien het Club Brugge menens is om de ambities van voorzitter Bart Verhaeghe waar te maken en eens door te stoten naar de volgende ronde in de Champions League, moet het zich vanavond voor een tweede maal langs Zenit Sint-Petersburg murwen. Een afspraak met de geschiedenis voor de troepen van Philippe Clement, die zelf nog een uiterst lastige knoop door te hakken heeft. Zowel op de korte als lange termijn, met in beide gevallen mogelijk grote gevolgen.
Hoge bomen vangen veel wind. Club Brugge groeide de afgelopen jaren uit tot dé toonaangevende ploeg in ons land, maar ondervindt nu de keerzijde van die medaille. Hoewel de landskampioen nog steeds mee bovenin de stand staat, en in zowat alle parameters tot de kruim van het pak behoort, lijkt de crisis immers haast om de hoek te loeren. Een overdreven doch enigszins begrijpelijke reactie, vermits Blauw-Zwart slechts een schim is van de autoritaire machine die vorig seizoen over de Belgische velden raasde. Waar er in de eigen competitie nog tijd genoeg rest om de zaken op orde te stellen, is het op het kampioenenbal echter nu of nooit. Niet verliezen van de Russen staat automatisch gelijk aan minstens de derde plaats en dus het vangnet van de Europa League. Mits een zege, of zelfs een draw afhankelijk van de uitslag tussen Borussia Dortmund en Lazio, behouden ze in Jan Breydel wie weet nog uitzicht op meer. Bij een nederlaag kan het er dan weer plots een pak minder gunstig uitzien.
4-3-3 OF 3-5-2?
Na de pandoeringen tegen Dortmund lijkt een goede afloop een half mirakel, maar met een vier op zes begon Club uiteraard op historisch wijze aan haar campagne. De toon werd gezet op speeldag één in Rusland, toen Emmanuel Dennis en vooral Charles De Ketelaere zich tot matchwinnaars kroonden. Samen vormden zij nadien ook tegen Lazio het onuitgegeven aanvalsduo, een recept dat Clement nu opnieuw kan volgen. Dennis is namelijk terug van zijn disciplinaire schorsing en zal sowieso spelen, zo liet de Brugse coach al verstaan. Wellicht diep in de punt, tenzij Clement verrast en Michael Krmencik door Youssouph Badji vervangt. Daar kan de Nigeriaan weer het gezelschap krijgen van De Ketelaere, die door het herstel van Eduard Sobol en Federico Ricca niet langer links achterin hoeft te depanneren.
Het was een opvallend beeld in de voorbije drie duels tegen KV Kortrijk, Dortmund en Moeskroen. Al het hele seizoen lang schippert Clement tussen zijn eigen beproefde 4-3-3 en de 3-5-2 van voorganger Ivan Leko, aan wiens formule hij vorig jaar op weg naar de titel nog weinig besloot te sleutelen. Nu ging de voorkeur evenwel alsmaar meer uit naar een systeem met vier achterin, zij het nog altijd met de nodige variaties. Uitgerekend bij afwezigheid van zijn twee linksachters, die na de aanstelling van Clement als opvolger van Leko precies om die reden in huis werden gehaald, viel de keuze resoluut op een formatie met traditionele backs. Op rechts schoof Clinton Mata, nochtans buiten categorie in een iets centrale rol, zo terug naar zijn oude positie. Aan de overkant nam De Ketelaere de honneurs waar.
LESSEN VAN LEKO
Een createive oplossing, die dankzij de prima prestaties van de youngster uitstekend uitpakte. Tenminste wat diens eigen niveau betreft, want collectief kwam Blauw-Zwart telkens matig tot ronduit zwak voor de dag. De vraag is dan ook of Clement toch niet moet overwegen om weer vol in te zetten op de oude 3-5-2, waarin diverse spelers – waaronder Mata – veel beter lijken te renderen. Op die manier komt er alleszins minder druk op de schouders van de eenzame spits te liggen, een last die momenteel blijkbaar niemand kan torsen. Met iets meer steun van Dennis, De Ketelaere, Noa Lang, Siebe Schrijvers of zelfs David Okereke, zouden Krmencik en Badji daarentegen misschien beter uit de verf komen. Al liggen er, vooral met Dennis en Okereke, in die opstelling tevens tal van andere combinaties zonder hen op tafel.
Niet omdat de Russen bestand zouden zijn tegen een dergelijk systeem, wat in de heenmatch duidelijk niet het geval bleek te zijn. Wél omdat de cruciaalste Brugse pion voor die tactische zet mankeert. We hebben het dan niet over het eventuele forfait van Simon Deli, wiens eventuele afwezigheid dankzij de recuperatie van Ricca nu weer simpel op te vangen valt – zowel in een vier –als driemansdefensie. Veel meer dan Sobol op links, waar De Ketelaere tijdens diens quarantaine tenslotte net zo goed de hele zijlijn kon belopen, is Krépin Diatta aan de overkant dan namelijk quasi onmisbaar als fullback. De nog steeds pas 21-jarige Senegalees vertoeft dit seizoen niet in topvorm, maar blijft van onschatbare waarde op de flank. Vooral met zijn snelheid, die hij zowel voor offensieve als defensieve rushes inzet.
In de competitie is Diatta bovendien zelfs clubtopschutter met zes goals, op het kampioenenbal zweeg zijn kanon voorlopig helaas. In de vorige campagne stond de teller na vier speeldagen echter ook nog altijd op nul, om vervolgens op bezoek bij Galatasaray in blessuretijd eindelijk eens de trekker over te halen. Met een vernietigend schot stelde Diatta, die er dus staat op de beslissende momenten, zo de derde plaats veilig. Jammer genoeg zal het goudhaantje dat kunstje tegen Zenit evenwel niet kunnen herhalen, want dinsdag haakte hij geblesseerd af op training. Het verhaal dat hij een paar dagen eerder tot onvrede van Clement een kwaaltje zou geveinsd hebben om niet te moeten invallen in Moeskroen, lijkt dan ook geen reden tot paniek. Van een nieuwe Dennis-saga is alvast hoegenaamd geen sprake.
SCHAARSE ALTERNATIEVEN
Hoewel de Nigeriaan tegen Dortmund eveneens gemist werd, zou geen spreekwoordelijk haar op het hoofd van de coach er immers nog maar aan denken om Diatta nu bewust opzij te zetten. Integendeel: dat de winger uitgerekend in de match van het jaar ontbreekt, is een serieuze streep door Clement zijn rekening. Zeker mocht hij het werkelijk overwegen om opnieuw met een 3-5-2 aan te treden. Naast zijn eigen capaciteiten, is Diatta in dat systeem tenslotte ook omwille van de schaarse alternatieven op zijn positie een onontbeerlijke schakel. Dennis vormt een optie, maar zoals gezegd heeft Blauw-Zwart zijn flitsen vooral voorin nodig. Diens landgenoot Okereke stelde tegen Moeskroen dan weer zelfs als rechtsbuiten wederom teleur en moest tevens geblesseerd naar de kant, al zit hij wel gewoon fit in de selectie.
Lang tot slot lijkt fysiek nu (nog) niet in staat om de taak op zich te nemen, De Ketelaere tegen zijn voet posteren past evenmin in het kraam van Clement. Blijven dan nog over om de volledige rechterflank te bestrijken: de jonge en onervaren Ignace Van der Brempt, een enigszins vergezochte oplossing die gezien de verrassende keuzes voor De Ketelaere en Maxim De Cuyper tegen PSG en Manchester United vorig seizoen evenwel niet uit te sluiten valt. Of Mata, wiens plek rechts in het verdedigende trio dan ingenomen wordt door Odilon Kossounou – met Brandon Mechele in het centrum. Aan het prille begin van de publiekslieveling zijn geprezen carrière op Jan Breydel, toen Leko hem nog in die rol uitspeelde, bleek echter reeds dat Mata zijn voornaamste kwaliteiten op de flank niet bepaald tot uiting komen.
IN HET OOG VAN DE STORM
De ogen zijn dus vol op Clement gericht, die volgens veel fans – zeker zij die nog altijd meer affiniteit met Leko voelen – te koppig lijkt om zijn eigen idealen nog eens opzij te schuiven. Wellicht hebben zij deels ook gelijk, want de mayonaise leek inderdaad toch beter te pakken in de vroegere veldbezetting. Vermits de landskampioen het vele gemors met punten in de vaderlandse competitie voortaan liefst tot het minimum beperkt, doet Clement er dus misschien best aan om op zijn stappen terug te keren en opnieuw het recept van vorig jaar te volgen. Al zorgt de afwezigheid van Diatta er dan weer voor dat hij tegen Zenit in een hoekje wordt geduwd om alsnog even vast te houden aan zijn 4-3-3, iets wat hem bij een verkeerde afloop desalniettemin verweten zou worden. Qua slechte timing kan het tellen.
Na de dip in eigen land, hoe relatief ze ook mogen zijn, kan Club een Europese domper alleszins missen als kiespijn. Alle kritiek op het spelpeil ten spijt, zullen de beslissingen van Clement zowel op korte als lange termijn dan ook vooral beoordeeld worden volgens het resultaat. Voorlopig staat zijn plek niet ter discussie, zeker niet binnenskamers waar hij op één lijn zit met het bestuur. Indien het schip de foute richting dreigt uit te varen, zowel in nationale als internationale wateren, komt het vizier echter onvermijdelijk vroeg of laat op de man aan het roer te staan. Tot dusver dreef Clement in zijn loopbaan als T1 vlot van succes naar succes, waardoor hij uitgroeide tot het krop van het Belgisch trainersgild. Nu staat er voor het eerst toch wat druk op de ketel, en waait de wind stilaan zijn richting uit. Aan de Brugse coach om met de juiste ingrepen, op het geschikte moment, de opzettende storm in de kiem te smoren.
